Bang voor de dood...

[Daniellespring]

Lieve allemaal,

Al een tijdje ben ik super bezorgd om mijn twee konijntjes, zo erg dat ik, en andere gek van mij worden qua verzorging van Yara en Bengel..

Ik denk dat dit te verklaren is omdat mijn konijntje Boefje ongeveer 2 maanden geleden heel plotseling op 2.5 jarige leeftijd is overleden. Ik zag haar heel stil en met een gebogen rug in een hoekje zitten en meteen wist ik 'dit is foute boel'. Meteen naar de dierenarts gegaan waar haar temperatuur maar 35 graden was en de da vertelde dat ze een volle maag had..Ze moest opgenomen worden en zou warm gehouden worden en kreeg dwangvoer..De volgende ochtend belde de assistente met de mededeling dat Boefje de nacht niet had gehaald..ze zei er ook bij 'konijntjes kunnen niet zoveel hebben he...'

Omdat ik totaal overstuur was heb ik niet meer gevraagd wat er precies aan de hand was..

Vrij snel daarna heb ik een nieuw vriendinnetje voor Bengel gehaald; Yara

Nu heb ik elke keer als ik naar hun buitenhok/ren loop het angstige gevoel dat ik een konijntje aan tref die of opeens is overleden of zich niet goed voelt..Naar mijn idee kan ik niet beter voor ze zorgen dat ik nu doe. Ik geef ze aan het eind v/d morgen SS, 's avonds bij het avondeten groenvoer, en aan het einde van de avond weer SS. Ook de hoeveelheden die ze moeten hebben. Ook vervang ik 3x het water en geef ze 3x verse hooi met kruiden. De wc verschoon ik om de dag en het hok zelf sop ik erg vaak uit.. Ze krijgen geen knaagsticks/stenen of mineraalstenen. Ze hebben een erg groot hok van 2 verdiepingen plus extra nachthok en een grote ren eraan vast. Ook mogen ze geregeld in de tuin sjeezen..Volgens mij doe ik alles zoals het hoort maar de opmerking 'Konijntjes kunnen niet zoveel hebben he... ' blijven in mijn hoofd rondtollen als ik naar ze toe loop..

Is het echt zo dat een konijn bij het minste of geringste al ziek wordt en vaak niet meer opknapt? En zou ik nog beter voor ze kunnen zorgen? Wat kan ik nog meer doen.. Of doe ik juist teveel me best? Herkent iemand dit gevoel? Of zit het gewoon tussen mijn oren en overdrijf ik..

Heel veel liefs

[jrjsieben]

Nee hoor dat gevoel herken ik wel

Als je zoiets hebt meegemaakt dan moet dat gewoon even slijten

En het is zo dat je vaak alleen maar leest dat het niet goed gaat met een konijn:mdr:

Als alles prima gaat dan gaan de mensen geen topics starten van het gaat goed met de gezondheid van mijn konijn

Je moet er weer een beetje vertrouwen in krijgen :he:

Je verzorgt ze super

[Margot]

Ik moet zo weg dus ik kan niet uitgebreid antwoord geven .

Ik snap precies hoe je je voelt hoor, een van mijn konijnen had vorige week ineens stil liggende darmen (zo uit het niets, tenminste zo lijkt het voor ons). Nu ben ik steeds bang dat de andere het ook hebben ect, er gaan dan van allerlij dingen door je hoofd. Gelukkig is mijn konijn nu opgeknapt en weer helemaal beter. Ze was gisteren geholpen aan de haakjes op haar kiezen die deze ellende hadden veroorzaakt. Toch was ik er eigenlijk ook laat bij. En nu ik heel goed nadenk weet ik nog dat ze de avond van te voren minder ethousiast op het eten af kwam, eigenlijk had ik toen al naar de DA moeten gaan. Konijnen zijn prooidieren dus zullen pas op het laatste moment laten zien dat er iets mis is, en dan ben je meestal al best wel laat erbij. Dus eigenlijk moet je met iedere verandering naar de DA gaan.

Opzich klopt het zinnetje van de DA wel en niet. Ik vind het een beetje makkelijk gezegd om maar te zeggen van het is een konijn die kunnen niet veel hebben... Tuurlijk als er iets is dan is de behandeling en verzorging intensief maar het is heel vaak gewoon mogelijk om het konijn beter te maken. Neem nou het voorbeeld van mijn konijn, die had als ik niet naar de DA was geweest de avond ook niet gehaald maar met de medicatie is ze er nu nog steeds.

Is je DA konijnkundig? Want een konijn terwijl die een verstopping heeft geen medicatie geven (of heb ik er overheen gelezen?) is echt niet slim. Dan weet je zeker dat het konijn niet beter wordt. Niet dat dit aan jou ligt hoor . Jij moet jezelf niks verwijten wbt de dood van je konijn.

Ik zou zeggen geniet van je konijntjes en ga naar de DA als je merkt dat ze niet zo actief/vrolijk zijn

30 december 2010 aangepast door Margot

[Gast]

Als ik jouw verhaal zo lees, denk ik dat jij een dierenarts hebt gehad, die niet zo veel van konijntjes afwist. Een niet KonijnKundige dierenarts dus.

Dwangvoer bij een volle maag? Dat is dan echt funest. Ik denk dat je er goed aan doet om een goede KKDA te vinden, en dat je daar een keer kennis mee gaat maken vóór je konijntjes een keer ziek zijn geworden. Zorg dat je een dierenarts hebt met verstand van konijnen, eentje die je vertrouwt. Als er dan een konijntje ziek wordt, is de kans groter dat hij/zij weer beter wordt, plus dat jij je hopelijk iets geruster voelt.

[Gast]

Ik moet zo weg dus ik kan niet uitgebreid antwoord geven .

Ik snap precies hoe je je voelt hoor, een van mijn konijnen had vorige week ineens stil liggende darmen (zo uit het niets, tenminste zo lijkt het voor ons). Nu ben ik steeds bang dat de andere het ook hebben ect, er gaan dan van allerlij dingen door je hoofd. Gelukkig is mijn konijn nu opgeknapt en weer helemaal beter. Ze was gisteren geholpen aan de haakjes op haar kiezen die deze ellende hadden veroorzaakt. Toch was ik er eigenlijk ook laat bij. En nu ik heel goed nadenk weet ik nog dat ze de avond van te voren minder ethousiast op het eten af kwam, eigenlijk had ik toen al naar de DA moeten gaan. Konijnen zijn prooidieren dus zullen pas op het laatste moment laten zien dat er iets mis is, en dan ben je meestal al best wel laat erbij. Dus eigenlijk moet je met iedere verandering naar de DA gaan.

Opzich klopt het zinnetje van de DA wel en niet. Ik vind het een beetje makkelijk gezegd om maar te zeggen van het is een konijn die kunnen niet veel hebben... Tuurlijk als er iets is dan is de behandeling en verzorging intensief maar het is heel vaak gewoon mogelijk om het konijn beter te maken. Neem nou het voorbeeld van mijn konijn, die had als ik niet naar de DA was geweest de avond ook niet gehaald maar met de medicatie is ze er nu nog steeds.

Is je DA konijnkundig? Want een konijn terwijl die een verstopping heeft geen medicatie geven (of heb ik er overheen gelezen?) is echt niet slim. Dan weet je zeker dat het konijn niet beter wordt. Niet dat dit aan jou ligt hoor . Jij moet jezelf niks verwijten wbt de dood van je konijn.

Ik zou zeggen geniet van je konijntjes en ga naar de DA als je merkt dat ze niet zo actief/vrolijk zijn

hahahaha, precies hetzelfde hier;)

[Daniellespring]

Allemaal heel erg bedank!! Doet me goed om te lezen dat jullie het gevoel herkennen. De da waar Boefje naar toe is gegaan is achteraf gezien waarschijnlijk inderdaad niet konijnkundig geweest..Na het overlijden van Boefje heb ik ook besloten om er ect niet meer naar toe te gaan. In een plaatsje verderop, Ermelo, zit wel een zeer goede dierenarts en die staat ook in de lijst met konijnkundige dierenartsen. Hier heb ik ze laatst laten ineneten en volledig laten checken. Mocht er nu iets voorvallen dan ga ik daar ook naar toe.

Iedereen nogmaals bedankt voor jullie lieve berichten en het vertrouwen zal inderdaad langzaam moeten terugkomen..

[ceedeerom]

O, ik herken dat maar al te goed. Moet je eens peruvian cavia's hebben, die graag helemaal plat in hun hok liggen, mijn hart staat regelmatig stil.

Het bizarre is dat ik meestal meteen wéét dat er een dier is overleden. Als ik in de buitenren kom en ik zie er eentje niet dadelijk, dan is de kans groot dat het overleden is.

Ik heb dan ook al zoveel pech gehad dat ik vaak met lood in mijn schoenen naar buiten ga, zo van "wat zal er nu weer zijn" Na een tijd gaat dat gevoel idd weg tot het volgende diertje sterft, dan ben ik weer maanden van slag.

Je kan er weinig aan doen, het zou eigenlijk raar zijn als je niet bezorgd was.

Maar in mijn (en ik denk ook jouw) geval is het soms onleefbaar voor jezelf he en moet je proberen wat meer zorgeloos te zijn (wat ontzettend moeilijk is)

Ikzelf heb trouwens maar één wens voor 2011 en alle volgende jaren : dat ik nu eens dezelfde konijntjes mag zien huppelen.

[aislinluna]

Ik had onlangs een heel klein konijntje gekregen waar ik echt dol op was, helaas kwam het uit een dierenwinkel waar al de nijntjes buiten zaten, ze hadden wel een hok, maar er lag niets in van isolatie enzo en dit in dit vriesweer! Ik heb het 4 dagen bij me gehad, ben zelfs nog naar de DA geweest ermee, omdat ze plakpoep had, mooi afgekuist en inenting gekregen, maar de ochtend erop lag ze dood in haar kooitje... ze was echt nog heel klein, en men moeder denkt dat ze gewoon te vroeg van bij de moeder moet gehaald zijn...

Nu heb ik een nieuwe nijn, Noortje een zwarte hangoor, en de eerste dagen was ik gewoon bang als ik opstond dat het ook ging doodliggen... Maar ze eet heel goed, ziet er gezond uit en is allesinds een levenslustig beestje, je zou ze eens door de woonkamer moeten zien rennen, ze maakt zelfs binky's! ^-^ allesins versta ik je bezorgdheid heel goed, het is nooit leuk als er een dier waar je van hield plots doodgaat. Hou Boefje diep in je hart, en schenk al je liefde nu aan Yara (en natuurlijk ook aan Bengel )

[bunny ranch chanty]

Een konijn die te jong is en niet lekker in zijn vel moet al niet ingeent worden!

Daarnaast kunnen ze prima tegen de vries kou enkel goed opletten of ze eten en drinken.

Waterbakje bij de fles geven.

Wat ik zo lees is coc de mogelijke oorzaak naast de externe factoren waarom dit konijntje maar 4 dagen bij je is geweest.

Wat betreft de overbezorgd heid van je konijntjes.

Als een konijn ziek wordt kun je dat wel zeker eerder zien door observatie.

Enkel gas en vhd/myx kan ineens toeslaan uit het niets.

Dus als jij dat voorkomt, door je in te lezen en op let dat ze beiden eten en drinken...door dat je dat ziet.

Hoef je je niet zo druk te maken.

Een konijn die stil zit in een hoekje en dus niet komt eten dan moet jij gelijk actie onder nemen.

Bied groen aan in de vorm van peterselie, eet het konijntje dit niet op ga je geijk naar een konijn kundige da toe.

Suc6

[Fluffie&Bunny]

Aan jouw verzorging zal het niet liggen, die is prima, maar het is een feit dat het gevoelige beestjes zijn en van de een op de andere dag ziek kunnen worden. Ik heb het al 4 keer meegemaakt dit jaar en dat blijft 'hangen'

Dus ik snap jouw angst wel, maar probeer het van je af te zetten en te genieten van Yara en Bengel.

[Gast]

O, ik herken dat maar al te goed. Moet je eens peruvian cavia's hebben, die graag helemaal plat in hun hok liggen, mijn hart staat regelmatig stil.

Het bizarre is dat ik meestal meteen wéét dat er een dier is overleden. Als ik in de buitenren kom en ik zie er eentje niet dadelijk, dan is de kans groot dat het overleden is.

Ik heb dan ook al zoveel pech gehad dat ik vaak met lood in mijn schoenen naar buiten ga, zo van "wat zal er nu weer zijn" Na een tijd gaat dat gevoel idd weg tot het volgende diertje sterft, dan ben ik weer maanden van slag.

Je kan er weinig aan doen, het zou eigenlijk raar zijn als je niet bezorgd was.

Maar in mijn (en ik denk ook jouw) geval is het soms onleefbaar voor jezelf he en moet je proberen wat meer zorgeloos te zijn (wat ontzettend moeilijk is)

Ikzelf heb trouwens maar één wens voor 2011 en alle volgende jaren : dat ik nu eens dezelfde konijntjes mag zien huppelen.

Ja, precies. Ik voel dat ook feilloos aan. Als ik een konijn mis in de ren is het gevoel heel anders wanneer het ontsnapt en dus echt missende is, of als wanneer er gewoon eentje geen zin heeft om van zijn warme plekje te komen. Zelfs al voordat ik het zeker weet verteld mijn gevoel wat er aan de hand is.

Zo ook als ik een ziek dier heb, waarvan de toestand kritiek is, weet ik meestal de ochtend dat ik opsta dat het diertje deze dag zal overlijden of al overleden is. Heel bizar eigenlijk als je er over nadenkt.

En ik herken het gevoel ook hoor, dat bezorgde. Mijn allereerste konijntje is binnen 24 uur na aanschaf overleden, toen wij een paar maanden later een kitten in huis kregen was ik als de dood dat haar iets zo overkomen. Is toch een kwestie van loslaten denk ik dan.

[angelaenpuk]

ik snap heel goed wat je bedoeld, als hun eetlust iets minder is ben ik al bang dat er iets mis is. Sterker nog, ik ga niet naar mijn werk/naar bed voor ik ze heb zien eten. Gelukkig maar, want anders was Puk hier al een paar keer niet meer geweest.

Hij is de laatste tijd iets afgevallen en nu ben ik daar weer bezorgd over en loop ik hem steeds te wegen. Wat hij gelukkig wel leuk vind, want tijdens het wegen krijgt hij een druif

En laatst plaste hij een paar keer buiten zijn hok, ik als een gek naar de dierenarts. bloedwaarden gecheckt, X-foto etc. niets aan de hand! Je wordt echt paranoia van die konijnen!

[aislinluna]

Een konijn die te jong is en niet lekker in zijn vel moet al niet ingeent worden!

Dat wist ik niet, ik had duidelijk geen konijnkundige DA... Heb even gezocht naar een lijstje van DA's in west-vlaanderen en er is er maar 1 die echt konijnkundig is, maar dat is op een halfuurtje rijden. Ik weet niet of het goed is voor mijn nijn om zolang te rijden (stress enzo), ze heeft wel een grote reiskooi waar haar knuffel gewoon meekan enzo, en ik zou ze lekker induffelen (ze zit binnen). Wat denken jullie?

Oh, op welke leeftijd mogen ze hun inentingen krijgen? Want ik zou het graag inenten (dierenwinkels :grrrrrr: doen dat niet) maar ik wil het zeker niet te jong doen als dat niet goed is!

[mystique]

Ik heb de berichtjes van de anderen nog niet gelezen, dit is een reactie op het bericht van TS:

ik had vroeger vier konijnen. Een voedster, een zogezegde voedster die dus een ram bleek, en hun twee liefdeskindertjes.

In het begin verzorgde ik hen gewoon 'goed'. Maar hoe langer ik hen had, hoe meer ik 'mijn best ging doen'.

Hun kooi werd alle dagen verschoond. Ik waste mijn handen drie keer voor ik bij hen langsging, om besmetting te voorkomen.

Ik was ongerust telkens het te warm was, of te koud, of te nat. Niemand, NIEMAND mocht hen verzorgen, alleen ik.

Want alleen IK zou het goed doen, en hygiënisch werken. Als ik ziek was, verkouden bv, droeg ik een mondmasker en handschoenen

om besmetting te voorkomen. Ik wou niet mee met mijn ouders op reis, want dan moest ik de zorg aan iemand anders overdragen.

En inderdaad, net als jij, was ik gewoon constant ongerust. Telkens ik ging kijken: zouden ze gezond zijn?

Wat als er eentje niet goed is? Wat als er eentje dood is? Wat als onbekenden iets met mijn dieren hadden uitgestoken?

Dan zou dat mijn fout zijn, dan had ik de regels niet voldoende gevolgd.

Toen de laatste gestorven was, was ik triest, maar vreemd genoeg ook opgelucht. Gedaan met de duizend-en-een regeltjes.

Gedaan met stressen, met zorgen maken. Ik heb toen jaren en jaren geen konijnen meer gewild. Ik was toen ongeveer twintig.

Nu zijn we tien jaar verder en sinds een jaar heb ik terug konijnen. Maar ik houd mezelf voor niet terug dezelfde kant op te gaan met deze.

Ik wil niet meer maniakaal bezeten zijn van hygiëne en goede zorgen. Ik verzorg hen uiteraard goed, maar de kooien blijven al eens langer

onververst. Er liggen keutels door de hele kamer, maar ik ga niet elk keuteltje opvegen. Ik ben nu minder slaaf van mijn dieren.

Soms denk ik er nog aan terug hoor, als de kooien bv niet netjes zijn: 'bij mijn vorige zou dat nooit het geval geweest zijn.'

Of dan ben ik aan hun voer bezig zonder eerst mijn handen te wassen.

Maar uiteindelijk: meer dan je best doen kan je niet. Je voert je dieren het beste voer, zorgt dat ze schone verblijven hebben,

laat hen inenten, gaat op tijd bij de DA als er iets mis is. De rest is uit je handen. Als er toch iets met je dier gebeurt, is dat niet jouw fout.

[bunny ranch chanty]

Dat wist ik niet, ik had duidelijk geen konijnkundige DA... Heb even gezocht naar een lijstje van DA's in west-vlaanderen en er is er maar 1 die echt konijnkundig is, maar dat is op een halfuurtje rijden. Ik weet niet of het goed is voor mijn nijn om zolang te rijden (stress enzo), ze heeft wel een grote reiskooi waar haar knuffel gewoon meekan enzo, en ik zou ze lekker induffelen (ze zit binnen). Wat denken jullie?

Oh, op welke leeftijd mogen ze hun inentingen krijgen? Want ik zou het graag inenten (dierenwinkels :grrrrrr: doen dat niet) maar ik wil het zeker niet te jong doen als dat niet goed is!

Fokkers aangesloten bij de bond van raskonijnen enten wel in BE verplicht zelfs van af z'n 4 maanden.

Mits het konijn gezond is.

Zit je konijn slecht in zijn vel, loop je heel vel kans op een ent reactie, waar je konijn aan kan overlijden.

Dus neem dit heel serieus!

Dwergen moeten later geent worden dan 8 weken, staat ook in de bijsluiter van de enting.( 4 maanden leeftijd)

Een konijn loopt ook altijd een risico met enten wees daar van bewust.

[Daniellespring]

Ik heb de berichtjes van de anderen nog niet gelezen, dit is een reactie op het bericht van TS:

ik had vroeger vier konijnen. Een voedster, een zogezegde voedster die dus een ram bleek, en hun twee liefdeskindertjes.

In het begin verzorgde ik hen gewoon 'goed'. Maar hoe langer ik hen had, hoe meer ik 'mijn best ging doen'.

Hun kooi werd alle dagen verschoond. Ik waste mijn handen drie keer voor ik bij hen langsging, om besmetting te voorkomen.

Ik was ongerust telkens het te warm was, of te koud, of te nat. Niemand, NIEMAND mocht hen verzorgen, alleen ik.

Want alleen IK zou het goed doen, en hygiënisch werken. Als ik ziek was, verkouden bv, droeg ik een mondmasker en handschoenen

om besmetting te voorkomen. Ik wou niet mee met mijn ouders op reis, want dan moest ik de zorg aan iemand anders overdragen.

En inderdaad, net als jij, was ik gewoon constant ongerust. Telkens ik ging kijken: zouden ze gezond zijn?

Wat als er eentje niet goed is? Wat als er eentje dood is? Wat als onbekenden iets met mijn dieren hadden uitgestoken?

Dan zou dat mijn fout zijn, dan had ik de regels niet voldoende gevolgd.

Toen de laatste gestorven was, was ik triest, maar vreemd genoeg ook opgelucht. Gedaan met de duizend-en-een regeltjes.

Gedaan met stressen, met zorgen maken. Ik heb toen jaren en jaren geen konijnen meer gewild. Ik was toen ongeveer twintig.

Nu zijn we tien jaar verder en sinds een jaar heb ik terug konijnen. Maar ik houd mezelf voor niet terug dezelfde kant op te gaan met deze.

Ik wil niet meer maniakaal bezeten zijn van hygiëne en goede zorgen. Ik verzorg hen uiteraard goed, maar de kooien blijven al eens langer

onververst. Er liggen keutels door de hele kamer, maar ik ga niet elk keuteltje opvegen. Ik ben nu minder slaaf van mijn dieren.

Soms denk ik er nog aan terug hoor, als de kooien bv niet netjes zijn: 'bij mijn vorige zou dat nooit het geval geweest zijn.'

Of dan ben ik aan hun voer bezig zonder eerst mijn handen te wassen.

Maar uiteindelijk: meer dan je best doen kan je niet. Je voert je dieren het beste voer, zorgt dat ze schone verblijven hebben,

laat hen inenten, gaat op tijd bij de DA als er iets mis is. De rest is uit je handen. Als er toch iets met je dier gebeurt, is dat niet jouw fout.

Jeetje wat een verhaal en zo mooi geschreven! Je omschrijft exact hetzelfde zoals ik het voel. Alleen de vakantie is bij mij iets anders. Ik ging wel en belde dan 3x naar huis of ze wel eten, water en hooi gaven en hoe het met ze ging.

Bedankt voor je verhaal het heeft min of meer mijn ogen geopend! Inderdaad beter dan je best doen kan je niet..

[W&W]

Helemaal hetzelfde zoals mystique. Ik ga niet mee op reis met mijn ouders, want niemand anders mag voor de konijntjes zorgen, ze komen op de eerste plaats, ik denk àltijd eerst aan hun wanneer ik iets plan en ik maak me ook altijd ontzettend zorgen, dat was dan vooral in het begin dat ik ze had. Dat is nu ook wel verbeterd. Je kunt idd uiteindelijk alleen maar je best doen! En natuurlijk zo veel mogelijk genieten van je konijntjes!

Maar uiteindelijk: meer dan je best doen kan je niet. Je voert je dieren het beste voer, zorgt dat ze schone verblijven hebben,

laat hen inenten, gaat op tijd bij de DA als er iets mis is. De rest is uit je handen. Als er toch iets met je dier gebeurt, is dat niet jouw fout.

[Hazel]

geniet van elke dag met je dieren. zo haal je het beste uit je leven, door lekker met ze bezig te zijn. Niet als obsessie, want ze voelen jouw stress, maar gewoon relaxt.

Zo heb je aan het einde, geen spijt dat je zo weinig deed of tijd had voor ze.

Er zijn veel dieren in mijn handen gestorven. Elk dier laat een litteken achter, elk dier heb ik lief, het leed word niet minder.

Dus geniet van elke dag

[Axellerd]

hmm.. dat gevoel ken ik.. ik ben ook elke ochtend bang voor sparrow, aangezien mijn vorige dwerg op een ochtend doodt lag in een plas bloed (binnenkonijn), dusja.. want ik pakte hem daarnet, en zijn oogen zijn zo veel groter dan anders, met een witte rand eromheen, normaal doet hij dit niet..

[Lianne22]

hmm.. dat gevoel ken ik.. ik ben ook elke ochtend bang voor sparrow, aangezien mijn vorige dwerg op een ochtend doodt lag in een plas bloed (binnenkonijn), dusja.. want ik pakte hem daarnet, en zijn oogen zijn zo veel groter dan anders, met een witte rand eromheen, normaal doet hij dit niet..

Misscien schrok hij van je? En houdt hij niet van oppakken. Misschien moet je hem rustiger benaderen. Dat hij minder snel schrikt?

[Fleurtje1985]

Ik zocht even op 'overbezorgd'...

Omdat ik moet toegeven: Zo'n figuur ben ik ook! ( * Ik ga het echt veranderen.... * )

Bij minste detail of constatering kijk op BB, en daardoor maak ik soms de angst groter door zaken te betrekken die op iets heeeel anders duiden.

Zo is mijn voedster lichtelijk geirriteerd en/of heeft blijkbaar ongenoegen inzake een koppeling welke momenteel gaande is in mijn woonkamer (met 2 hokken en hekje er tussen). En maak ik me gek bij elk symptoon dat ik constateer... PFfff soms gek van mezelf!

Zo ligt ze te slapen, maar beweegt haar ooglid trillend (net alsof ze der oogjes niet kan open houden en tegen slaap vecht... ) Daarnaast valt ze steeds met haar kopje zachtjes in slaap.... Volgens mij droomt ze dus ook gewoon oid...

Pfffff Stresskip Ik!

[Danaantje]

Over trillende oogleden hoef je je geen zorgen te maken, konijnen kennen net als mensen een REM slaap (Rapid Eye Movement) Dat wil gewoon zeggen dat een konijn, net als mensen en een heleboel andere dieren kan dromen, soms bewegen ze ook met hun poten enz. net als wij, als we dromen dat we lopen of iets willen pakken.

[Snuitert]

Dat heb ik dus ook,

Ik kwam eens thuis en toen had mijn jonge konijntje vast gehangen aan de tralies, zijn pootje was er half af.

Ze hupste nog gewoon rond en at nog.

Ik was zo bang!

Toen hebben we haar laten inslapen

[Fleurtje1985]

Precies, maar het wel erg dat ik alles maar gelijk aangrijp om te stressen.

Ooooww, misschien moet ik DA bellen....hellupppp!

Ben soms blij dat ik geen kinderen heb Weet nu hoe erg ik DAN zou reageren

[Dahlia]

Hallo,

Ook ik ben overbezorgd geraakt sinds 1 van mijn 3 konijnen vorig jaar zomer verstopping had ivm haken op haar kiezen. Ze had achteraf direct geholpen moeten worden aan die haken, maar de DA zei dat het nog niet direct nodig was...Met gevolg dat ik een maand lang een verstopt konijn tevergeefs op probeerde te lappen. Afijn, het is allemaal goed gekomen. Maar bij elk klein dingetje bij mn andere konijnen schiet ik soms in de stress.

Probeer er realistisch mee om te gaan, een konijn is een levend wezen en voelt zich soms ook niet zo toppie. Zo lang ze eten en drinken, plassen en poepen, zit het meestal nog wel goed.

Maar nu heb ik 1 van mijn konijnen waar ik me dus echt zorgen om maak. Ben al naar de DA geweest met zijn vage klachten. Soms een dip-dag, ligt ie voor pampus en met hele snelle ademhaling. Geef ik hem drupje pijnstiller(van konijn met die haken), knapt ie weer op.

Ze kon op het oog niets vinden. Hij is 5 jaar, geen ouwe bok, maar ook niet meer piepjong. Het konden beginnende ouderdomskwaaltjes zijn. Maar ook iets van voorbijgaande aard. Maar ook iets wat we niet van buitenaf kunnen waarnemen. Iets van een tumor o.i.d wat nu nog zo klein is dat ie nog goed in zn vel zit, maar af en toe wel zelf kan voelen, en dus wat pijn of ongenaam gevoel heeft.

Ik ben dus als de dood voor het laatste....Ik heb met de DA afgesproken dat ik een röntgenfoto mag laten maken mochten de klachten weer de kop op steken of zelfs verergeren. Maarja, daar heb je je rotgevoelens niet mee weg...

Ik ben erg gehecht aan dit konijn, alledrie trouwens, en ik ben wel zo realistisch dat ze niet het eeuwige leven hebben. Maar deze is nog zo jong! En daarbij, zo'n geweldige beest, hij kan ook prima met de 2 anderen opschieten(2 vrouwtjes, hij is gecastreerd). Gewoon zo mooi om te zien hoe ze met elkaar spelen.

Bah, moet er niet aan denken dat hij een tumor zou hebben....Ben erg blij dat hij nog gewoon gezond is en niet al doodziek. Mss heeft ie wel helemaal niks bijzonders. Mocht hij wel ernstig ziek zijn, dan zal ik hem niet laten lijden omdat ik hem niet kan missen, zo'n egoist ben ik niet. Liever ik pijn van verdriet, dan hij pijn en geen konijnwaardig leven meer!