Last van hormonen.?

[Von]

Mijn Saar zit al een tijdje samen met mijn ram Sam.

Sam is uiteraard gecastreerd, al met 3 maanden want hij was niet te houden.

Sinds een aantal dagen zit hun hok weer onder de plas. Of nouja, laat ik het even uitleggen.. Normaal hebben ze bodembedekking in hun hok maar omdat ik vond dat ze nog al laks werden met hun zindelijkheid heb ik sinds afgelopen donderdag besloten om de bodembedekking er uit te laten zodat ze weer opnieuw konden leren waar de plasbak voor was Dit ging/gaat super, alle plasjes gaan weer op de bak, de poepjes bijna.

Maar nu valt mij sinds dat die bodembedekking er uit is op dat er plas tegen de opstaande randen van het hok zit. En dan niet een normale plas maar het lijkt enorm op het sproeien dat mijn ram ook deed, het zijn meer spetters.

Omdat mijn ram gecastreerd is en sindsdien super makkelijk, verdenk ik hem er niet van.

Ik denk dat het mijn voedster is. En ik denk dat omdat ze mij sinds gister ook bijt.

Zo uit het niks.. heeft ze nooit gedaan. Net ook, ze hebben hun eigen 'kamer' van 2 bij 3.50 meter waar hun hok in staat. Over het algemeen lopen ze dus los in die kamer en staat hun hok open zodat ze er in kunnen als ze willen. Ze liepen net dus ook los en ik ga het hok op dat moment een beetje schoonmaken/opruimen. Ze komt gewoon naar me te gelopen en beet mij zo in mijn arm en 5 tellen later toen ik door het kamertje liep hing ze ineens weer in mijn broek.

Ik vermoed dat ze last heeft van haar hormonen.. Ze is van december 2009.. zou het kunnen.?

[Bianca]

Ja dat zou kunnen. Klinkt wel een beetje zo. Zou ze ook schijnzwanger kunnen zijn? Dan willen ze ook nog al eens gaan bijten (en meer neiging tot hoknijd te hebben). Het kan trouwens nog steeds wel dat een ex-ram sproeit, maar dat kan een voedster inderdaad ook.

[Amatjuh]

Rond de 6-8 maanden komt een voedster in de puberteit dus het zou inderdaad kunnen.

Schijnzwanger zou ook nog kunnen.

In ieder geval dus wel een hormonenkwestie.

[Von]

Oke dus toch.. is dit dan iets tijdelijks of blijft dit.?

Want ik zat onwijs te twijfelen om haar te laten helpen maar als dit iets blijvends is of iets dat steeds terug keert dan is de keuze snel gemaakt..

[Amatjuh]

Dat kun je nooit voorspellen. Je voedster kan na de puberteit pittiger worden, maar dat hoeft niet. Of ze regelmatig schijnzwanger gaat worden kun je nu nog niet zeggen, dat is afwachten.

Mijn voedsters zijn alle 3 gecastreerd, mijn voornaamste reden was om baarmoederkanker uit te sluiten. Het is dan meegenomen dat ze geen last meer hebben van hun hormonen en lekkerder in hun vel zitten. Ik ben zelf wel een voorstander van castreren van voedsters, omdat baarmoederproblemen toch vaak voorkomen. Maar het is wel een vrij ingrijpende operatie. Dus het is een keuze die je moet afwegen. Een voedster kun je het beste zo jong mogelijk laten helpen, dit kan vanaf 6 maanden. Dus je voedster heeft nu wel een goede leeftijd om haar te laten helpen.

Ik vond het zelf ook best lastig om echt de knoop door te hakken. Wat als ze blijft in de operatie? Het is toch een operatie terwijl ze eigenlijk niet ziek is. Achteraf ben ik wel blij dat ik het heb laten doen. Het is ook allemaal prima verlopen.

Belangrijk hierbij is dat je echt een konijnkundige DA hebt en goede nazorg verleent.

[Von]

Ja ik vind het ook een lastige keuze.. Ik vind persoonlijk dat ik er alles aan doe om mijn beestjes blij en gezond te houden, ze hebben goed voer, voldoende ruimte, krijgen hun entingen, etc, etc. Kortom, ik probeer ze zo goed en zo kwaad als het kan te behoeden voor dingen waar ik zelf de hand in heb. Daarom heb ik zoiets van ja, als ik er alles aan wil doen om ze 'gezond' te houden dan zou ik er voor kiezen om haar wel te laten castreren. Ik kan ze uiteraard niet behoeden voor alles maar voor baarmoederproblemen kan ik haar dan op die manier wel behoeden.

Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan als ze daar straks wat aan krijgt, terwijl ik het had kunnen voorkomen.

Aan de andere kant ben ik er bang voor hoe ingrijpend het is. Met mijn ram was niks aan de hand, als je niet beter wist zou je denken dat hij nooit onder het mes is geweest.

Ik ben gewoon angstig dat het met haar een heel ander verhaal wordt, misschien volkomen onterecht.

Ik vertrouw mijn DA (die konijnenkundig is) volkomen, toen ik ze daar eens vroeg hoe zij daar tegenover stonden vonden ze dat alleen maar positief. Ze vertelden mij er ook meteen alles over en dat het vaak een voedster in haar voordeel veranderd. Dus daar ligt het niet aan.

Ja moeilijke kwestie gewoon.. ik wil ook niet dat Saar zich rot voelt en zichzelf in de weg zit door haar hormonen. En dat is dan iets wat voor mij net dat laatste dingetje is wat mij over de streep trekt.

Hebben jouw voedsters last gehad van een enorme nasleep.? Of waren ze vrij snel weer op de been.?

[Amatjuh]

Ja precies dat had ik dus ook, dat ik de problemen voor wil zijn. Want ik weet dat ik ze toch laat behandelingen als ze ooit baarmoederproblemen krijgen, dus waarom niet zorgen dat je dit voor bent.

Omdat mijn DA op zo'n 35 min afstand ligt, zijn mijn voedsters 1 nacht daar gebleven (zonder extra kosten). Want ik ben nu eenmaal niet zo snel daar als er iets mis zou gaan. Dus toen ze terug kwamen waren ze ook wel redelijk fit. Ze hebben volgens mij 5 dagen pijnstilling gehad en de eerste dagen darmstimulerende medicatie. Na zo'n 3 dagen aten ze weer biks en begonnen ze weer wat meer zich zelf te worden. Het is dus allemaal wel wat heftiger als bij een ram, je maakt bij een voedster ten slotte ook een buikwond.

Ik kan je dus wel aanraden om het te plannen als je een week vrij hebt. Dan kun je alles goed in de gaten houden.

Na een weekje gingen ze weer naar buiten en na 10 dagen wondcontrole bij de DA.

Mij is het best wel mee gevallen achteraf. Soms denk je wel waar ben ik aan begonnen, eet nou toch eens. Maar het komt toch wel goed.

[Dollie]

Mij is het ook 100% mee gevallen. Ik zat eigenlijk in hetzelfde schuitje als jij nu, ik had altijd twee rammen en ik was er toch wel uit dat als ik ooit een voedster zou krijgen, ik haar zeker zou laten castreren (ivm baarmoederproblemen dus). Ik zou er de komende jaren toch geen voedster bij krijgen, dus dan is dat ook wel makkelijk te beslissen hè.. ;-) en toen kreeg ik mijn ouders wél zo ver..... Ja.. Nou ja, ik kreeg haar midden in de winter, ze was al wel zes maanden maar ja kan zo'n buitenkonijn dan niet opereren hè. Bovendien een hoop DA-kosten gehad aan Indy.. Dus nog even uitgesteld. En een maand later wordt mevrouw schijnzwanger en ik ben plots mijn hele konijn kwijt. Vervelend tegen mij, tegen haar vriendje.. Rijden, knorren. Nog geen maand later was ze wéér schijnzwanger en toen heb ik de knoop doorgehakt. We zaten inmiddels in april, eind april, dus ze kon ook zonder problemen een week naar binnen.. Had gelijk mijn lieve meisje weer terug. Ze is ook bijzonder makkelijk hersteld, heeft eigenlijk geen extra pijnstilling nodig gehad ofzo. Ging perfect.

Nu heb ik er dus nog een voedstertje bij, die is pas tien weken dus het is nog ver weg..... Maar in april gaat zij ook. Mocht ze "vervelend" worden zelfs eerder, maar da's ook wel lastig aangezien het een buitenkonijntje betreft. Ik laat het niet puur en alleen vanwege de baarmoederproblemen doen, ik geloof graag dat die voorkomen, zelfs relatief veel voorkomen, maar ik geloof er niet in dat het minstens 50% is. Het speelt bij mij zeker een vrij grote rol, maar alleen daarom.. Nee, ik ben er niet van overtuigd dat het zó'n groot probleem is. Ik was ook niet van plan dat toch aan den lijve te ondervinden, dat ik straks over vijf jaar met een voedster met baarmoederkanker zit, dus het is voor mij zeker wel een reden.. Maar het weegt voor mij ook wel zwaar mee dat het zo'n rust brengt. Feline werd zo onrustig door haar hormonen, zo vervelend.. En da's voor niemand leuk. Mijn koppel is zo stabiel nu. Nu zullen er altijd mensen zijn die zeggen dat het de natuur is, nou ja, leuk voor die mensen, maar de natuur? Waar dan? In mijn konijnenhok? Op mijn veilig afgezette grasveldje, waar alle giftige planten zorgvuldig uitgezocht zijn? In het bakje biks dat ze dagelijks krijgen? Tussen de groenten die ik ze voorzet? In de enting die ze twee keer per jaar krijgen? In de medicatie die ik ze geef als ze ziek zijn? Schei toch uit, we hebben overal de natuur toch al uitgehaalt, als ons dat zo uitkwam? En ze dan wel gezellig met die hormonen waar ze geen flikker aan hebben laten rondwandelen? No thanks..

(Nu zie je dat bij konijnen nog wat minder, ram castreren is ook wel standaard eigenlijk, onder de konijnenliefhebbers zoals hier dan hè.. Maar op bijv. hondenfora, jeetje.. Nee, alsof mijn hond nog zo natuurlijk leeft!)

29 september 2010 aangepast door Dollie

[Nimfee]

Ik moest mijn voedster wel laten castreren, ze heeft melkkliertumoren die voortkomen uit hormonen. De dierenarts raadde het echt aan om haar met de operatie gelijk te laten castreren. het bleek ook dat haar baarmoeder wat vergroot was ofzo... Maar voor mij nu ook een reden om alle voedsters die ik ooit krijg te laten castreren, ik wil dit nooit meer meemaken. Ik ben nog steeds bang dat ik nog maar een jaar van Draak kan genieten, terwijl ze nog maar 4 jaar is. De tumoren zijn ook nog eens kwaadaardig en komen elke keer weer terug...