Rian Geplaatst: 6 december 2009 Geplaatst: 6 december 2009 De castratie van Muis is hier prima verlopen, dus dat is een positief verhaal. Geen problemen gehad.
Saf Geplaatst: 6 december 2009 Geplaatst: 6 december 2009 Saf, ik heb dit ook met mijn voedster Boefje gehad, toen ze gekoppelt werd met Bailey..daarna mocht ik haar ook niet meer aanraken en was ze niet meer hetzelfde... maar ik zie wel dat ze heel happy is met Bailey samen..nu mag ik haar langzamerhand weer een keer een aai geven als ze er zin in heeft... maar ze heeft toch liever een dikke knuffel van Bailey. Ik ben erover uit dat ik ooit..misschien volgend jaar van plan ben om mijn meisje te laten castereren..ik heb net op de site van wilhelmina dierenkliniek in utrecht gelezen en daar wordt stap voor stap uitgelegd wat er gedaan wordt...het enige punt is.. nu is mijn miep denk ik wel gezond..alleen ik vind soms dat haar neusvleugeltjes heel wijdt staan..ik heb dit ook al een keer aangegeven bij mijn vaste dierenarts..maar die zegt dat het komt omdat ze bang is..tja.. logisch als ze bij de da is... maar thuis doet ze dat ook wel..nu weet ik niet of dat normaal is.. wat als ze wel iets heeft met dr ademhaling..en ze niet uit de narcose komt.. ik zal het daar ook wel zeggen voor ik zoiets ga doen... en ik neem aan dat ze haar dan wel gaan nakijken..maar hoe zien ze zoiets..meeste denken toch dat het komt omdat ze bang is.. Bearke en petran waren al een half jaar gelukkig samen. De eerste koppeling tussen hun was er een uit het boekje. Nog geen minuut en het was al gebeurd ze keken elkaar aan. Onze toen nog ondernemende nieuwsgiere Bearke stapte resoluut op Petran af, rijde er een keer op en ging naast hem liggen. Dat was de koppeling. Het ging pas na de casteratie goed fout tussen twee.
Resii Geplaatst: 6 december 2009 Geplaatst: 6 december 2009 Bij mijn dames merk ik trouwens wel verschil in voor en na de operatie. Voor de operatie had ik mazzel als ik Bolletje mocht aaien. Nu komt ze vrolijk naar me toegelopen om een aai te halen en likt ze zelfs mn hand af. Pluis is nogsteeds dezelfde knuffel die ze was... Pluis had alleen de gewoonte om plukjes haar uit Bolletje te trekken, en Bolletje vond het leuk om pluis op te jagen (waardoor Pluis onder de kast ging zitten en er dus niet meer onderuit kwam). Dit is allebei weg gelukkig.
Saf Geplaatst: 6 december 2009 Geplaatst: 6 december 2009 (aangepast) Je hoord overigens op een forum altijd meer negatieve verhalen dan positieve wat ergens ook logisch is want je bent veel eerder geneigt om fustraties over iets of een fout gelopen castratie op te schrijven en hoogstwaarschijnlijk zelfs meerdere keren in verschillende topics. Terwijl je over een perfect gelopen operatie weinig meer hoort dan een keertje dat het het goed geslaagd is. De operatie etc zelf is mij Bearke perfect verlopen. Ze at op de terug weg van de DA al weer wat blaadjes groen e nde brokje SS junior gingen er bij thuiskomst meteen in de normale SS volgende later die dag ook. 6 december 2009 aangepast door Saf leesbaar gemaakt
Dollie Geplaatst: 6 december 2009 Geplaatst: 6 december 2009 Denk dat je daar wel gelijk in hebt Sef. Als je hier kijkt, gaat twee derde van de castraties gewoon goed.. Eén derde heeft moeite met herstel, maar dat betekend ook weer niet dat ze niet herstellen. http://www.bunnybunch.nl/community/gezondheid/poll-262-a.html
Boefje Geplaatst: 6 december 2009 Auteur Geplaatst: 6 december 2009 ja.. nou voor ik het van plan ben te doen laat ik Boefje wel eerst heel goed nakijken door een hoog aangeschreven dierenarts..in plaats van mijn vaste dierenarts die in de buurt is en niet helemaal verkeerd... en ik laat het in utrecht doen.. zover ben ik er al over uit.. maar ik vind het nog steeds helemaal niks..ik krijg nu al een knoop in mijn buik als ik er aan denk.. word er helemaal nerveus van dat het ooit moet gebeuren..laat staan als het moment aangebroken is... bah..:( zou blij zijn als ik er dan vanaf ben... en het helemaal goed is gegaan..dan hoef ik het gelukkig nooit meer te doen..gelukkig was mijn Bailey poepie al gecastreert toen ik hem uit de opvang haalde..
Snoef Geplaatst: 6 december 2009 Geplaatst: 6 december 2009 Ik vind het ook altijd lastig, dat hele castreren bij voedsters.Ik heb Lily laten casteren toen ze misschien nog geen 3 jaar was. Alles is prima gegaan en haar herstel was ook vrij vlot. Ook geen problemen gehad met het 'herkoppelen' aan Raffi. Maar ook ik merk dat d'r karakter veranderd is. Ze is nog steeds ondernemend en nieuwsgierig en maakt nog steeds ruzie met de andere voedsters, maar naar mij toe is ze afstandelijker geworden. Voorheen kon ik bij d'r gaan zitten en d'r koppie aaien en zoenen. Nu rent ze snel weg. Misschien dat het een andere oorzaak heeft, maar ik betwijfel het. Mijn andere twee dames heb ik niet laten castreren omdat de één een zwakke gezondheid heeft en de ander al naar de 5 jaar gaat. Ik durf het risico dus niet aan. Ik bid dat ze nooit kanker krijgen en dat ik een ontsteking snel genoeg in de gaten heb, maar zeker weten doe ik het nooit. Bij een toekomstige voedster, heb ik me voorgenomen, laat ik het meteen doen vóór ze te oud worden en vóór de twijfels kunnen toeslaan.
elvira88 Geplaatst: 6 december 2009 Geplaatst: 6 december 2009 getverderrie ik laat buddy dan denk ik toch maar castreren in de lente van 2010. Nu in de winter zie ik niet zo zitten. Ze is nu 8 maand, dan ben ik toch nog wel vroeg genoeg? Zou het echt afschuwelijk vinden als ze er niet meer uit komt, vind dat ook heel erg voor de mensen hier die dat hebben meegemaakt. ik denk er nog maar even niet aan.
The Email Female Geplaatst: 6 december 2009 Geplaatst: 6 december 2009 Toen ik mijn voedster liet sterriliseren bleek haar baarmoeder vergroot te zijn. Er is toen besloten om de baarmoeder er ook uit te halen (van te voren afgesproken).Na de castratie was ze veel rustiger (sproeide niet meer enzo) en was weer dikke maatjes met mijn andere konijn.
Aanbevolen berichten