baarmoederkanker tumor verkleeft met darmen

[Isabelleke]

Sinds mei huppelde een tam konijntje, Isabelle, in een speeltuin. Kennelijk was zij ontsnapt of moedwillig buiten gezet. Ik informeerde bij mensen in die buurt en hoorde dat het meisje er al sinds 3 mnd, volgens een ander al een half jaar, rond huppelde. Toen heb ik op internet wat gemaild en volgens de ene 'deskundige' zou 't konijn wel overleven als 't al zolang 'buiten' leefde. Volgens de ander moest 't maar gevangen worden. Omdat ik 't konijntje niet aan haar lot wilde overlaten, wilde ik 't vangen. Helaas was dat niet zo gemakkelijk als gedacht. We konden wel dichtbij komen, maar telkens als we haar probeerde te pakken, met handen of vangnet, was ze ons te snel af.

Weer geinformeerd op internet en iemand opperde om met eten te lokken. Hadden we uiteraard al geprobeerd maar nogmaals een poging. Wat konijnenbrokjes gekocht en vanaf circa half september kwam ze uit mijn hand eten. Maar toen was ze al zo lang buiten dat ik haar ook de kans wilde geven om 'vrij' te zijn. 'sAvonds zaten er veel wilde konijnen bij haar in de buurt en een vrij leven telt ook vind ik. Ze zag er al die tijd erg goed uit. Een mooie glanzende vacht dus dat zegt al veel. Maar ze bleef me 'roepen'. Er was iets met dit meisje, waarvan ik tot afgelopen vrijdag niet wist dat zij een meisje was. Mijn man wilde geen konijn in de tuin. Andere mensen zeiden "Je kunt niet elk dier redden dat je tegenkomt" (heb nml al meerdere dieren 'gered'). En daarbij was ik bang dat na een 1ste mislukte poging haar vertrouwen weg zou zijn en ze niet meer bij me zou komen eten. Vorige week woensdag kreeg ik een duidelijk teken. We gingen smiddags kijken of ze er was. En jahoor, onder een half kaal struikje schuilde ze tegen de wind. Terwijl ik haar al lange tijd overdag zelden zag en dus veronderstelde dat ze misschien toch aansluiting gevonden had bij haar 'wilde' vriendje(s). Dus woensdag was 't duidelijk dat zij alleen was en enkel 'snachts in gezelschap was. Ik heb de gok genomen en 't bleek maar een klein gokje te zijn want ik had haar direkt te pakken. Ze bleek zo ontzettend tam. Terwijl ik haar van te voren niet eens over haar kopje mocht aaien. Maar goed. Hoera! We hadden een meisje, Isabelle. En ik was als een moeder zo blij!!!! Ik had al op internet gekeken wat ik zo'n beetje moest weten (topje van de ijsberg natuurlijk) van konijnen. Donderdag belde ik de dierenarts wanneer Isabelle gesteriliseerd kon worden. Ook wilde ik dat haar baarmoeder verwijderd zou worden ivm 't hoge % baarmoederkanker na het 4e levensjaar. Ze zou de beste zorg krijgen. Vrijdag konden we al om 10.15 terecht. Nog even een knuffel en tussen 4 en 6 mochten we haar ophalen. Echter.... vreselijk nieuws. Om 11.30 ging de telefoon. Isabelle was gesteriliseerd maar er bleek een tumor bij haar baarmoedermond van ca. 2 a 3 cm. Op 2 plaatsen verkleeft met de dunne darm en op 1 plaats met de dikke darm. De dierenarts vroeg me: of we maken haar zo dicht, of we proberen de tumor los te krijgen met 't risico dat als 't misgaat, we haar moeten laten inslapen. Een schok, wat nu. Zowel mijn man als ik vonden dat de tumor eruit moest. Ze had nml vanaf woensdag dat we haar gevangen hadden, niet gekeuteld (inmiddels 2 dgn) en de tumor knelde haar darm al een beetje met al een kleine opstapeling van keuteltjes. De tumor moest er gewoon uit. Na 1 uur ging de telefoon... het was mislukt... de darm was gescheurd en de DA was 't niet gelukt om de darm te hechten. Ons meisje was er niet meer, ze heeft 't niet gered. We hebben haar opgehaald en na 2 uur knuffelen hebben we haar begraven. Kapot van verdriet. Voor mij was zij al sinds mei in mijn hart.

Volgens de DA is zo'n tumor snel groeiend, maar ik las op internet dat zo'n tumor juist traag groeit. Wie weet wat nu waar is?? Traag of snel?? Had ik haar kunnen redden als ik haar in september gevangen had?

En... volgens de DA is een konijnendarm zo ontzettend dun en fragiel dat 't sowieso bijna niet te hechten is. Wat weten jullie daarvan???

Ik heb op dat moment de DA niet gevraagd of ze capabel daarin is. Natuurlijk gingen we ervan uit dat dat zo was. Maar zou een DA tegen iemand zeggen: 'Och ik heb dat nog niet zoveel gedaan. Je moet naar een specialist'. Ik weet 't niet. Misschien hebben jullie antwoorden. Ik vraag in de toekomst bij alles aan de DA of hij/zij ervaring heeft met wat op dat moment aan de orde is. Ik heb in elk geval een giga-schuldgevoel dat ik haar niet eerder heb durven pakken. Ik was zo bang haar te verliezen, maar nu ben ik haar voor altijd kwijt. Als... als... als...

Maar goed, ik ben van ondergeschikt belang, 't gaat om Isabelle.

Dus mijn vragen zijn: is baarmoederkanker snel- of traaggroeiend?? en is een konijnendarm (dikke darm) te hechten??

Ik hoop jullie antwoorden te ontvangen.

Alvast bedankt.

Isabelleke, vrouwtje houd voor altijd van je!!!!!

[The Email Female]

Jeetje wat erg zeg... Wat jammer dat jullie op zo'n manier Isabelle hebben moeten verliezen!

Ik heb net een tijdje op google gezocht naar meer info. Ik las ook dat een baarmoeder tumor langzaam groeit. Ik denk dus ook dat ook als jullie haar eerder gevangen hadden het al te laat zou zijn geweest.

Baarmoederkanker bij het konijn.

door drs. J. de Vos

Baarmoederkanker is de meest voorkomende vorm van kanker bij het konijn. Of een voedster wel of niet heeft geworpen speelt geen rol. Leeftijd is de bepalende factor voor het krijgen van deze vorm van kanker en 50 tot 80% van de voedsters ouder dan 4 jaar kan er uiteindelijk aan lijden. Rasverschillen lijken ook van belang, maar veel is hier nog niet over bekend. Bij toename van de leeftijd treden er langzaam voortschrijdende veranderingen op in het slijmvlies van de baarmoeder, o.a. een afname van de hoeveelheid cellen en een toename van bindweefsel.

Het gezwel dat ontstaat heet adenocarcinoma en groeit erg langzaam. Vrij vroeg in zijn ontwikkeling kan de kanker zich uitbreiden in de baarmoederwand en de directe omgeving van de baarmoeder. Uitzaaiingen naar andere plaatsen in het lichaam, zoals naar de lever en de longen kunnen 1 tot 2 jaar op zich laten wachten.

De eerste verschijnselen zijn vaak: bloed bij de urine op het eind van de plas en bloederige vaginale uitvloeiing. Bij uitbreiding van de ziekte worden de voedsters suf, hebben een verminderde eetlust, vertonen een sterke vermagering en zijn benauwd. Meestal wordt de diagnose gesteld doordat er een onregelmatig vergrote baarmoeder in de buik is te voelen. Verder onderzoek bij deze bevindingen kan dan bestaan uit het maken van röntgenfoto's van buik- en borstholte of een echo-onderzoek van de buik.

In een vroeg stadium van de ziekte zal het chirurgisch verwijderen van de aangetaste baarmoeder veelal genezend zijn. Chemotherapie voor deze vorm van kanker bestaat niet. Voorkomen is echter beter dan genezen. Het is aan te raden om de baarmoeder en de eierstokken van een voedster waar niet, of niet meer, mee wordt gefokt, chirurgisch te laten verwijderen vóór de leeftijd van 2 jaar. Het uitvoeren van deze ingreep op een leeftijd van ½ tot 1 jaar maakt dit minder ingrijpend voor het konijn, in verband met de aanwezigheid van een veel kleinere hoeveelheid vet in de buikholte.

De operatie dient vanzelfsprekend te worden uitgevoerd onder een volledige en veilige narcose. Bij voorkeur dient dit een inhalatienarcose te zijn, dat wil zeggen dat het konijn een kapje krijgt met zuurstof en gasvormige narcosemiddelen in de vorm van Isoflurane. Het direct onder narcose brengen met een kapje leidt vaak tot een panieksituatie bij het konijn en daarom is het aan te bevelen een inleidende narcose te geven met Domitor en ketamine per injectie.

[The Email Female]

Toevoeging. Hoe ouder het konijn is, hoe groter het risico op complicaties tijdens de operatie door vetophoping rond de baarmoeder en de eierstokken zal zijn, dus grotere kans op bloedingen. Bij een konijn van 5 jaar oud is de operatie dus risicovoller dan bij een konijn van 7 maanden.

[Rian]

Wat een verhaal zeg. Begrijpelijk hoe je je voelt, het is niet iets dat je zelf in de hand had maar je hebt gedaan wat je kon.

Als eerste wil ik je dan ook op het hart proberen te drukken dat je achteraf niet moet gaan denken "had ik maar, was ik maar", en veel schuldgevoelens daardoor hebben. Je nijntje is niet meer bij je en je krijgt haar ook niet meer terug, ook niet als je antwoorden zou hebben op je vragen. Natuurlijk had je gewild dat je het kon voorkomen, maar probeer dit van je af te zetten. Ook dan had de operatie fout kunnen gaan.

Ik kan je niet vertellen hoe konijnendarmen eruit zien, of hoe fragiel ze zijn. Ik weet alleen hoe dit bij een mens in zijn werk gaat en welke complicaties daarbij kunnen optreden, maar daar heb je waarschijnlijk niet veel aan. Als ik je zeg dat een gescheurde darm tijdens een operatie geen dood tot gevolg heeft, kan ik je niet garanderen dat dat ook voor een konijn geldt. Het stuk darm wordt normaal gesproken met tumor en al weggehaald, en de twee uiteinden aan elkaar gehecht. Dit kan bij zowel dikke- als bij dunne darm bij een mens. Nu is het vaak wel zo dat er een stoma wordt aangelegd bij een mens, om het stuk darm even rust te gunnen. Bij een konijn lijkt me dat heel onwaarschijnlijk, en zou het diertje alsnog kunnen sterven doordat de darm zijn functie voor een groot deel verliest. De darmen van een nijn zijn al zo vreselijk gevoelig.

Nogmaals, ik zou je heel graag willen helpen, maar konijnendarmen zijn niet mijn specialiteit en ook niet te vergelijken met een menselijke darm. Hopelijk kan iemand die hier wel kennis van heeft, je verder helpen.

Veel sterkte!

[The Email Female]

Ik kan op de verschillende konijnen info sites niets vinden over het opereren van konijnendarmen.

[Mrr.]

Jeetje wat een verhaal! ik heb geen antwoord op jou vragen, maar wil je wel sterkte wensen.....