Ga naar inhoud

Plotseling vreemd gedrag: tia of dement?


machteld

Aanbevolen berichten

Hallo,

mijn 9-jarig konijnenmeisje vertoonde vanochtend ineens heel vreemd gedrag. Ze zat met opengesperde ogen in de hoek van de kooi en was heel schrikkerig toen ik haar wilde aaien. Normaal houdt ze dan altijd haar hoofdje tegen mijn hand, want ze is een echte knuffelkont.

Ze bleef zo zitten, ook nadat ik buiten de kooi de brokjes had gestrooid. Ze at wel, nadat ik haar bij de brokjes had gezet. Ook daar bleef ze ietwat vreemd doen en ze ging niet echt actief op zoek naar wat verder gelegen brokjes. Ze bleef vooral de vloer daar een beetje likken. Ik had het vermoedden dat ze misschien blind was geworden, maar ze volgde mijn hand gewoon als ik van links naar rechts bewoog. Een half uur later was ze weer normaal en kon ik haar weer gewoon aaien.

De hele middag was ze normaal en nu heeft ze weer zo'n aanval/bui. Ze rent wel rond, maar alsof ze geagiteerd is, alsof alles vreemd is voor haar. Ook als haar konijnenvriendje naar haar toe gaat, begroet ze hem vreemd: met de oortjes en het hoofdje naar voren. Normaal zou ze meteen met haar hoofdje plat gaan liggen voor een knuffel.

Ze eet, drinkt en keutelt prima, haar hoofdje hangt niet scheef, ze kan prima lopen en ze lijkt ook geen pijn te hebben. Ze is alleen ineens heel schrikachtig en dit gedrag heeft ze nooit eerder getoond. Ze is 9, maar nog in super gezondheid. Ik word wel eens gek van haar energieke getippel door het huis! Verder is er niets in huis veranderd, heeft ze geen giftige planten gegeten of iets anders wat niet mag. Wel heb ik gisteren een nieuw pak hooi aangebroken, maar het andere konijn heeft nergens last van. Het lijkt mij dat het iets neurologisch is: een TIA of beginnende dementie?

Herkent iemand dit?

aangepast door machteld
Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoe zijn haar ogen ? 'Sidderen' die ? Kijk er eens goed naar...

(Nystagmus)

Haar pupillen ook aan beide kanten even groot ?

Ze beweegt normaal ? Valt niet om ?

Loopt niet scheef ? Niets is scheef (koppie, oortjes) ?

Krachtsverlies aan één kant ?

Zou haar zeker even in haar hok laten rusten..beetje donker weg zetten... absoluut niet in fel lamplicht..

En opletten dat ze keutelt..

aangepast door ZaZa
Link naar reactie
Delen op andere sites

Dit herken ik zeker.

Belle onze jongste konijn heeft dit heel vaak.

Meestal als ik met een grote boodschappen tas binnen kom lopen. Dan denkt ze volgens mij dat ik een enge vreemde vrouw ben ofzo. Afentoe begint ze dan ook te stampen.

Verder kan ik je niet helpen, misschien dat iemand anders je verder kan helpen met je vraag.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Hoe zijn haar ogen ? 'Sidderen' die ? Kijk er eens goed naar...

(Nystagmus)

Haar pupillen ook aan beide kanten even groot ?

Ze beweegt normaal ? Valt niet om ?

Loopt niet scheef ? Niets is scheef (koppie, oortjes) ?

Krachtsverlies aan één kant ?

Zou haar zeker even in haar hok laten rusten..beetje donker weg zetten... absoluut niet in fel lamplicht..

En opletten dat ze keutelt..

Haar pupillen zijn even groot, sidderen ook niet, ze beweegt normaal, geen krachtsverlies, geen scheef hoofdje/oortje.

Normaal als ze schrikt of iets 'dramatisch' heeft meegemaakt (reisje in de mand bv.) dan is ze binnen een minuut weer gewoon. Dit is echt anders.

Nu ik dit schrijf, doet ze weer normaal. Ze legt haar hoofdje tegen mijn hand en likt mijn hand ook weer. Heel vreemd...

aangepast door machteld
Link naar reactie
Delen op andere sites

Nystagmus zou echt een teken kunnen zijn dat ze neurologisch niet goed is..(buiten het feit dat dat ook stress kan zijn, maar goed)

Ze eet en keutelt ook ?

Tja....ehm....zou haar rustig wegzetten en eten en keutelen goed in de gaten houden..

Dat MOET ze echt blijven doen... Controleer ook echt of ze keutelt hoor !

Als je het morgen nog niet vertrouwd dan zeker naar een goede dierenarts die konijnkundig is...

Als je nu echt geen goed gevoel hebt, zou je ook nog kunnen kijken of er een dierenarts bereikbaar is...

Link naar reactie
Delen op andere sites

Dank voor jullie snelle antwoorden!

Of ze voor die bui van vanochtend ergens van geschrokken is weet ik niet, ik kwam net uit bed namelijk. Ze is in ieder geval nergens van geschrokken voor deze bui.

"Alerter' zou ik het niet noemen, ze gedraagt zich echt anders. Normaal moet ik haar om de haverklap uit de gang weghalen en bij zo'n bui gaat ze rechtsaf ipv rechtdoor en gaat ze voor een kast zitten (waar geen eten uitkomt). Ook rent ze wat meer grote rondjes (meter doorsnee), wat me opvalt.

Ik heb ze nu maar in hun hok gezet (ze wonen binnen en voor de kat zijn ze niet bang, de kat is wel wat bang van hen) en ze zijn lekker hooi aan het eten.

*zwaait naar Kiwi!*

Link naar reactie
Delen op andere sites

Helaas heeft ze gisteren weer zo'n aanval gehad en deze duurder beduidend langer.

Op een gegeven moment raakte ze in de kooi in paniek en moest en zou ze naar 'buiten'. Ze rende meteen naar het hoekje waar ze wel vaker zit, maar nu bleef ze zitten met haar hoofdje gericht naar de hoek (normaal zit ze altijd met haar kont in de hoek, zodat ze alles goed kan waarnemen) en ze liet haar plas lopen. Dat doet ze nooit, want ze is een keurig meisje die netjes haar kont in de hoek van de bak duwt om een plasje te doen.

Vervolgens was ze ook heel slap, als Bambi op ijs, en keek ze heel vreemd naar haar vooruitgestoken voorpootjes.

Mijn moeder gebeld of ze wilde komen, want ik dacht echt dat het nu wel een enkeltje naar de dierenarts zou worden voor haar. Het slappe herstelde zich gelukkig snel, maar ze bleef onrustig. Een stukje biks kon ze amper van de vloer opeten (normaal wordt de vloer helemaal afgelebberd).

Op een gegeven moment gaven we haar een stukje appel en toen knapte ze vrij snel op. Nu denken we dus ook aan hypoglycaemie, als dat bestaat bij konijnen?

Eerst was ze nog wat moe, maar later op de avond herstelde ze zich helemaal en was ze weer het hyperactieve Duracell-nijnemeisje die ze altijd is. Op een gegeven moment hoorde ik een luid geknaag uit de gang komen: bleek dat ze een paar traptreden op was gelopen om bij de kattenbrokken te kunnen komen! Twee uitersten dus.

Vandaag is ze tot nu toe rustig, ze eet/drinkt/poept wel, maar is nog niet haar kooi uit geweest. Gelukkig is ze niet angstig en wil ze weer geknuffeld worden. Bij de volgende bui ga ik weer eens proberen om een stukje appel te geven, kijken of dat het toch is geweest.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Suikerziekte bij konijnen is héééél erg zeldzaam. Als het al voorkomt, is het bijna altijd bij konijnen met heel ernstig overgewicht.

Daarnaast valt suikerziekte bij konijnen ook niet zomaar vast te stellen.

Stel dat het glucose gehalte via haar bloed bepaald wordt en dit extreem hoog is, wijst dit zelfs absoluut nog niet op suikerziekte. Het glucosegehalte kan bij konijnen ook heel erg afwijken door stress of ontregeld zijn door ernstige ziekte,... Daarnaast is zelfs het meermaals bepalen van het glucosegehalte via bloed, niet voldoende om van suikerziekte te kunnen spreken. Er moeten een hele reeks bloedonderzoeken en urineonderzoeken gebeuren, over een langere tijd om suikerziekte bij konijnen te kunnen vast stellen.

Dat er iets neurologisch aan de hand is, lijkt idd wel aan je teksten te zien.

Als ze echt urine laat lopen tijdens zo'n 'aanval', ga je eigenlijk eerder denken aan epilepsie...

Sowieso heb je nood aan een dierenarts die erg veel ervaring heeft met het behandelen van konijnen en kennis over konijnen.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Er zit hier een zeer konijnkundige dierenarts vlakbij gelukkig.

De afgelopen dag is ze weer helemaal ok, niks meer te merken!

Aan epilepsie hebben we ook nog gedacht (het hele neurologische spectrum kwam voorbij), maar ze had geen schokken door haar lichaam, zoals ik dat bij mensen ken. Zou een epilepsie-aanval ook schokloos kunnen verlopen?

Nijntje A. heeft trouwens geen overgewicht, verder eten ze Hope Farms brokken, veel hooi en krijgen ze tussendoor witlof en wat ander groenvoer.

Link naar reactie
Delen op andere sites

bij mensen hoeft epileptie ook niet persé samen te gaan met schokkende bewegingen...aanvallen die een abscence genoemd worden zien er bij mensen uit als iemande die "slaapt" of zit te staren...hierbij kan urine verlies ook voorkomen.

Ik heb echt helemaal geen idee heo het medisch bij konijnen zit hoor!! maar dit wilde ik wel even zeggen omdat mensen bij epileptie vaak aan schokkende lichamen denken....

Link naar reactie
Delen op andere sites

Het eerste wat ik dacht na jouw eerste bericht was epileptie.

Ik heb een kat die dat heeft en zijn aanvallen zijn ook wel eens wat verschillend van aard.

Ik geef mijn kat 2 keer per dag medicijnen daarvoor en moet dat zeer waarschijnlijk de rest van zijn leven volhouden.

Bij katten is het al niet heel veel voorkomend, maar bij konijnen zal het waarschijnlijk nog zeldzamer zijn.

Ik hoop dat jouw dierenarts raad weet en dat het beter wordt voor je meisje.

Sterkte en succes bij de DA in ieder geval.

Link naar reactie
Delen op andere sites

Er zit hier een zeer konijnkundige dierenarts vlakbij gelukkig.

De afgelopen dag is ze weer helemaal ok, niks meer te merken!

Aan epilepsie hebben we ook nog gedacht (het hele neurologische spectrum kwam voorbij), maar ze had geen schokken door haar lichaam, zoals ik dat bij mensen ken. Zou een epilepsie-aanval ook schokloos kunnen verlopen?

Nijntje A. heeft trouwens geen overgewicht, verder eten ze Hope Farms brokken, veel hooi en krijgen ze tussendoor witlof en wat ander groenvoer.

Epilepsie-aanvallen kunnen naar wat ik er al over gelezen heb, bij konijnen idd ook schokloos verlopen. Ze kunnen natuurlijk met schokken gepaard gaan, maar het hoeft niet.

Kan je een aanval eens gedetailleerd beschrijven?

Wanneer heb je een afspraak bij de DA?

Link naar reactie
Delen op andere sites

  • 3 weken later...
Gast
Dit topic is nu gesloten voor nieuwe reacties.
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .