Marjo Geplaatst: 25 januari 2009 Geplaatst: 25 januari 2009 Hallo,omdat ik zowat overal lees dat je een voedster best kan laten steriliseren om baarmoederkanker te voorkomen, had ik mijn geliefde konijntje graag laten steriliseren. Maar... Onlangs heeft mijn vader, die ook konijntjes heeft, een rammetje laten castreren en die is de dag nadien heel onverwacht door complicaties gestorven. De dierenarts zei dat dit een erg zeldzame complicatie was, waar we helemaal niets aan konden doen, maar nu ben ik zo verschrikkelijk bang dat er iets met ons pluisje zal gebeuren als we haar laten steriliseren. Ik zou het mezelf nooit vergeven denk ik, maar moest ze achteraf kanker krijgen evenmin! Pluisje is wel heel erg gewend aan mensen, ze zit bij ons binnen en gedraagt zich meer als een trouwe hond dan als een konijntje, terwijl mushi (het rammetje) een buitenkonijn was. Misschien had hij te veel stress? De da wist me ook te vertellen dat ze hem een tweede dosis verdoving hebben gegeven omdat hij niet in slaap wou. Zou stress de voornaamste oorzaak kunnen zijn van zijn overlijden? Is de kans op complicaties groter bij sterilisatie van voedsters? Heeft de sterilisatie nog zin als de voedster al drachtig geweest is?Ter info: pluisje is ongeveer 1jaar en 3maand, ze is op dit moment al 30dagen drachtig van mushi, het overleden rammetje - we wachten dus vol spanning op een nestje en hopen dat er een paar kleintjes tussenzitten die op hun papa lijken!
Nijntje pluis Geplaatst: 25 januari 2009 Geplaatst: 25 januari 2009 ach wast een sneu verhaal! ik zou in eerste instantie een konijnkundige dierenarts zoeken en dan gaat de operatie eigenlijk altijd goed! het is ook wel uitzonderlijk dat een konijn sterft door castratie hoor, het is ook maar een kleine ingreep namelijk. bij vrouwtjes is sterilisatie wel wat ingrijpender. weet je wel waar de ram aan gestorven is? wat de complicatie was??
Marjo Geplaatst: 25 januari 2009 Auteur Geplaatst: 25 januari 2009 's Avonds (na de castratie) at ie nog goed en was hij heel levendig en toen mijn vader hem 's ochtends een worteltje gaf wou hij er niet meer van eten. Had ik er bij geweest had ik direct met de da contact op genomen, maar mijn vader heeft er geen erg in gehad en is gaan werken. Tegen de middag belde mijn broer me om te zeggen dat Mushi plots acute diarree had (maar hij was alleen thuis en kon er dus niet mee naar de da) en kort nadien heeft hij stuiptrekkingen gekregen en toen was het afgelopen. :(Blijkbaar moet hij een infectie op de darmpjes gekregen hebben, dat veroorzaakt wordt wanneer bij de narcose het spijsverteringsstelsel even stil ligt. De da zei dat dit echt wel hoogst uitzonderlijk was en dat -ook al hadden we meteen gereageerd- er waarschijnlijk weinig aan te doen was, maar ja nu durf ik mijn beestjes niet meer onder narcose te laten brengen! Vandaar dat ik graag geweten had hoe groot de risico's zijn op zo'n complicatie bij sterilisatie...
jufke Geplaatst: 25 januari 2009 Geplaatst: 25 januari 2009 Wat jammer dat jullie rammetje overleden is! Een castratie / sterilisatie blijft een operatie. Er zijn dus altijd risico's aan verbonden. De kans dat er iets misgaat is klein, maar niet 0%. De ingreep is voor de voedsters wat zwaarder dan voor rammetjes. Nadien moet je ze goed in de gaten houden. Ze moeten na de operatie weer gaan eten en keutelen. Wij kunnen voor jou natuurlijk niet beslissen wat je gaat doen. Ik laat bij voedsters inderdaad de baarmoeder verwijderen. Maar ik kan me voorstellen dat je er nu huiverig voor bent. Het hoeft ook niet al volgende maand te gebeuren natuurlijk. Je kunt best nog een paar maanden wachten. Misschien dat je er dan wat geruster op bent!
Bobbie Geplaatst: 25 januari 2009 Geplaatst: 25 januari 2009 Bij een voedster is het risico op complicaties hoger. Dat komt omdat het best een zware operatie is.Bij een ram is het risico veel lager, maar een risico blijft er altijd. Bij ons in de opvang is vorige week ook een rammetje overleden na de castratie.Misschien was Mushi niet overleden als je het meteen gezien had dat het niet goed ging, maar dat is ook niet zeker, soms kan je er gewoon niets aan doen.Als je een ram wilt castreren onder plaatselijke verdoving moet je met hem naar Ermelo gaan, daar zit een kundige DA die dat doet. Maar aan castreren onder plaatselijke verdoving zitten ook risico's. Ze kunnen plots zo gaan spartelen dat hun rug breekt Ik vond het ook heel erg eng toen mijn voedster gecastreerd werd, maar ik wist dat er iets niet goed met haar was, en dat klopte ook, haar baarmoeder was heel zwaar ontstoken.De DA kreeg haar ook bijna niet onder narcose, dus moest ze een hoge dosis. En toen kreeg ze haar weer niet goed wakker, dus moest ze daar weer extra injecties voor. Maar daarintegen at ze 's avonds al weer gewoon en de volgende dag merkte je al bijna niets meer aan haar.
Rian Geplaatst: 25 januari 2009 Geplaatst: 25 januari 2009 (aangepast) castreren onder plaatselijke verdoving....aiaiaiaiai...doet me denken aan een situatie laatst bij mij op het werk, een patiente kreeg een nieuwe ooglens onder lokale verdoving, maar mevr. leed aan parkinson, het werd dus een erg lastige ingreep....in beide gevallen lijkt narcose me dan toch wat handiger.... sorry was even offtopic dit 25 januari 2009 aangepast door Rian
jufke Geplaatst: 28 januari 2009 Geplaatst: 28 januari 2009 Plaatselijke verdovind voor een konijn? Daar had ik nog nooit van gehoord. Is dat niet heel eng voor het konijn? "Eigen bestwil" snappen ze immers niet. Het konijn maakt dan alles mee, maar snapt niet wat er gebeurd... Houden ze daar geen "trauma" aan over?
merelvandijke Geplaatst: 29 januari 2009 Geplaatst: 29 januari 2009 volgens mij wel, een konijn is toch een prooidier die niet goed tegen stress kan, of je die nou vast moet binden op een operatietafel...
kaatje-kim Geplaatst: 29 januari 2009 Geplaatst: 29 januari 2009 Ik heb het met mijn dierenarts wel eens gehad over plaatselijke verdoving bij castratie van een ram. Ze wil er zelf absoluut niet aan beginnen, omdat het veel meer stress geeft dan narcose. En stress kan er ook voor zorgen dat ze stoppen met eten.... En inderdaad als ze gaan spartelen kan het zijn dat ze hun rug breken. Daarom wil ik ook niet dat mijn konijnen onder plaatselijke verdoving worden gecastreerd.Maar over de risico's van een sterilisatie van een voedster.De narcose is het grootste risico. Bij ons op de praktijk heb ik nog niet meegemaakt dat er een konijn overleed aan de narcose. De sterilisatie zou ik zoals al eerder in dit topic vermeld bij een konijn kundige dierenarts laten doen. Deze dierenartsen hebben meer verstand van konijnen. Dan dierenartsen die niet konijn kundig zijn. (ik spreek uit ervaring....)
Gast Geplaatst: 29 januari 2009 Geplaatst: 29 januari 2009 Ik heb mijn ram wel laten castreren onder plaatselijke verdoving i.v.m. zijn leeftijd. Bij de DA van BunnyBin, zij laten hun konijnen ook op die manier bij die DA castreren (Ik zie nu dat Bobbie dat ook al zei, dezelfde DA in Ermelo). Maar dat zou ik niet doen met een voedster denk ik.
Bobbie Geplaatst: 29 januari 2009 Geplaatst: 29 januari 2009 Het kan ook niet met een voedster omdat dat een inwendige ingreep is en veel langer duurt. Ik geloof dat de castratie van een ram een kwartiertje duurt, en dat zit ook aan de 'buitenkant'
EllenV Geplaatst: 31 januari 2009 Geplaatst: 31 januari 2009 Hoi Marjo, Ik heb Nijn vorig jaar ook laten stereliseren en moet zeggen het is me best meegevallen. Ik had van te voren alleen wel aan de DA gevraagd of ze onderhuids wilde hechten aangezien mw een keer met spoed is geopereerd aan een navelbreuk en toen diezelfde nacht thuis nog alle hechtingen had losgegeten. Ik had een rompertje geprobeerd aan te doen zoals ze dan aanraden maar ze werd toen helemaal gestressed, was heel zielig, vandaar de gok het zo te laten. Toen is ze de volgende ochtend (allebei lekker in t weekend hihi;) ) gelijk opnieuw gehecht. En toen was het in orde.Wat ik alleen lastig vond dat ze na de sterilisatie en die nevalebreuk, beide keren niet at en dronk.... ik probeerde alles aan lekkere hapjes maar niks at of dronk ze, dus dat was met de zakjes van de DA dwangvoeren.... maar wat een ellende was dat... want dat wilde ze echt niet. Witte Nijn groen van voor tot achter van het gemalen DA voer haha. Gelukkig deed de olvarit het beter maar kennelijk vond ze het zo vervelend dat ze na 3 dagen weer gewoon lekker zelf ging eten. Na de narcode was ze een dagje wat rustig en stil,... maar dat trok vrij snel bij. Ik heb haar wel een aantal dagen vast gehouden in de kooi zodat de wond goed kon genezen en haar kerel er toen ook even niet bij gelaten in de kooi dan. En nu... is alles tip top in orde.... behalve natuulijk dat ze haar maatje mist... maar dat komt ook wel weer goed.Succes ermee,Groetjes,Ellen
zomertje Geplaatst: 1 februari 2009 Geplaatst: 1 februari 2009 Lyra ging dezelfde dag weer eten. Niet zoveel, alleen een paar blaadjes lof. Maar de volgende ochtend viel ze gelijk aan op haar bakje voer en alles wat ik haar voorhield ging naar binnen.DA gebruikte voor een deel ook gasnarcose en ze spuiten ze wakker zoals zij het beschreven. Ze was al weer erg alert toen ik haar ging ophalen.
Luna Meneer Geplaatst: 1 februari 2009 Geplaatst: 1 februari 2009 Veel succes met de beslissing het wel of niet laten doen, Marjo! Misschien een beetje overbodig: ik zou wel 3 maanden wachten nadat ze bevallen is, puur op mijn gevoel gebaseerd, hoor. Zodat ze weer in goede conditie is, ook na het zogen, voor een operatie. Mijn voedstertje heeft nu een oeps-nestje van bijna 2 weken. Ze is nu 7 maanden, en ik wil over een maand of 3 haar toch maar laten steriliseren, denk ik.... ik twijfel ook een beetje....Mijn DA adviseerde het voor het 1e jaar te doen, dan zijn ze over het algemeen nog niet te dik (minder kans op complicaties), en minder kans dat er al een begin van baarmoederkanker is. Maar een goede conditie is het allerbelangrijkst! Bij mij speelt ook mee, dat ik ze weer graag bij elkaar wil zetten, want ze zitten nu al sinds ze 3 mnd oud zijn apart (om een nestje te voorkomen, helaas niet helemaal gelukt....) Heel veel succes met de keuze maken!
Aanbevolen berichten