Alies Geplaatst: 14 januari 2009 Geplaatst: 14 januari 2009 Mijn konijn is vorig jaar geopereerd aan zijn maag. Er is daar uiteindelijk een haarbal verwijderd. Nu is het nogal bijzonder dat mijn konijn dit heeft overleefd, dus heeft Carolien mij gevraagd om mijn verhaal met jullie te delen. Hopelijk hebben jullie er iets aan. Nou het begon zo. Tijdens een verharing werden de keutels van Sam steeds kleiner. Aangezien hij dit eigenlijk tijdens iedere verharing heeft (hij is nu 2 jaar oud) ben ik hier erg allert op. Ik ben gelijk wat extra groenvoer gaan geven en ik probeer dan ook wat extra hooi naar binnen te krijgen (want het is niet zo'n hooi fan). De volgende dag wilde hij ook zijn ss bikjes niet meer. Ik ben toen naar de DA gegaan. (Volgens mij stond hij op de lijst voor konijnkundige dieren artsen.) Ze kennen Sam daar goed, hij is daar gecastreerd en we komen daar voor de entingen en geregeld tijdens de verharingen.Normaal krijgt hij dan dagelijks een injectie met een pijnsteller, primperid en ciseral drops. En ik geef hem dwangvoer (recovery), over het algemeen gaat hij dan langzaam aan weer eten en na 1/1,5 dag dwangvoeren kan ik het weer afbouwen, omdat Sam dan alweer zelf gaat eten.Deze keer ging het eigenlijk niet zo makkelijk, en begon ik mij zorgen te maken. Tijdens het dwangvoeren liet Sam alles langs zijn bekkie naar buiten glijden en kreeg nauwelijks meer wat binnen.Ik dus weer snel terug naar de DA. Die heeft hem toen weer helemaal onderzocht. (Parasieten, haken op kiezen enz.) Bij het voelen, vond hij een bobbel/schijf in zijn maag. Deze zag precies onder de ribben bij de maag igang. Dit was niet goed.Er is overleg geweest met een andere arts uit de praktijk, en ze hebben gebeld naar iemand die er meer ervaring mee had.Toen werd er met mij overlegd wat te doen. Er zat iets in zijn maag dat was duidelijk en het sloot de maag ingang af. Wat het precies was was niet duidelijk. Het kon van alles zijn. Sam loopt los rond in huis. Alles is konijnvriendelijk gemaakt, maar ja soms vindt hij toch nog iets wat hij kapot knaagt. En op de een of andere manier is hij dol op zacht rubber/plastic om op te knagen. Dus dat kon het zijn. minder voor de hand liggend was een mogelijke tumor, of idd een haarbal.Volgens de DA konden er rontgen gemaakt worden, alleen was het probleem dan, dat ze dan konden zien dat er wat in de maag zat, maar dat het dan nog niet duidelijk zou zijn wat het was.Sam was er zo slecht aan toe dat er echt iets moest gebeuren. Opereren was volgens de arts de enige optie.Ik heb Sam mee naar huis genomen, en ik mocht hem aan het eind van de dag terug brengen en zou hij geopereerd worden.Ik was behoorlijk overstuur, maar heb Sam lekker verwend en zijn rust gegund. En natuurlijk nog gewangvoerd.Toen kwam het moment dat ik hem ging brengen. Bij de DA werd ik opgevangen en werden de risico's van de operatie met mij besproken. Er werd mij verteld dat 9 van de 10 konijntjes overlijden. Pff, maar voor mij was er geen andere optie. Dus ik nam afscheid en ging naar huis. De DA zou mij bellen, tijdens de operatie, om te vertellen wat hij tegen kwam en hoe hij ging handelen (in het geval dat het toch een tumor zou zijn) Het duurde voor mijn gevoel allemaal er lang, maar na 3 kwartier werd ik gebeld door de assistente. De DA was klaar met opereren, Sam werd al wat wakker en ik mocht komen. Dus ik weer met spoed terug. Eerst ff bij Sam kijken. Bah! wat een naar gezicht. Hij lag als een slappe lappenpop op een warmte matje er zat nog weinig beweging in.De DA vroeg mij om even mee te komen naar de operatie kamer. Daar liet hij zien wat hij uit zijn maag had gehaald. Het was bijna een handvol aan haar. Hij had het met een pincet wat uit elkaar getrokken,maar het was een hele dikke klont geworden (bijna soort versteend).Goed de operatie was achter de rug dat had hij overleefd, nu nog zorgen dat hij in leven blijft.Ik kreeg als advies hem de rest van de avond met rust te laten. Hij moest bijkomen van de operatie, via een infuus had hij vocht e.d gehad. De volgende ochtend vroeg, zou ik snel moeten beginnen met dwangvoeren.Ik kreeg mijn "lappepopje" mee naar huis. Thuis had ik zijn kooi helemaal schoon gemaakt en een handdoek erin gelegd. Zo zag dat er ongeveer uit. Ik had twee flesjes gevuld met warm water om hem warm te houden. Helaas koelt dit vrij snel af, en ik wilde hem niet de hele nacht storen om de flesjes te verwisselen. We hebben hem toen op mijn elektrische deken gelegd.Dat zag er dus zo uit! aaah!Ik heb tijdens deze nacht hem steeds in de gaten gehouden. Na een uur a 1,5 uur begon hij weer te bewegen. En probeerde om rechtop te gaan zitten. Dit lukte echter niet en hij viel steeds om, toen de tralies over hem heen gezet, zodat hij steun had om rechtop te blijven zitten. Al vroeg in de ochtend ben ik begonnen met dwang voeren. Als medicijnen gaf ik heb premperid, en ciseral drops ( 2keer daags 0.6 ml), en dan de recovery als dwangvoer. Verder natuurlijk alles wat hij lekker vind. Peterselie, witlof, andijvie, wilgentak. Gedurende de dag begon hij al weer actiever te worden en begon aan de tralies te trekken dat hij eruit wilde.'s middags weer terug naar de DA. dit was op zaterdag. De DA was erg blij ons te zien, dat was een goed teken. Hij kreeg weer een injectie met pijnstiller en anticiotica om ontstekingen te voorkomen. En toen weer naar huis, en verder met dwangvoeren en vertroetelen. Warm houden vond hij erg fijn. Zo zijn we de zaterdag doorgekomen. Zondag was hij alweer wat levendiger, en was niet te houden, hij wilde de kooi uit. Dat dus gedaan en hij heeft lekker op zijn vaste plekjes gelegen. Op zaterdag al wat kleine keutels gezien,maar op deze zondag werd het al weer meer normaal. Ook begon hij aan de witlof e.d. te eten en aan het einde van de dag at hij alweer ss bikjes. Zondag avond weer naar de DA voor een nieuwe spuit. Daar sprong hij bijna van de behandel tafel af, hij was het meer dan zat . Dus besloot de DA dat ik maandag alleen maar terug hoefde te komen als het slechter ging, of als er negatieve veranderingen waren.Nou eigenlijk ging het prima, Sam maakte zijn wond schoon, had de hechting er al snel uit ( de huid was een soort van dicht gerold en "geplakt" en nog met 2 hechtingen dicht, zag er mooi uit) Ook wilde Sam alweer springen, dat geprobeerd te beperken,maarja het blijft een eigenwijs konijn. Eten ging prima, hij had wer volledig zelfstandig, de ciseral drops, die druppelde ik op een stukje brood en dat at hij ook zelf op. Verder ben ik hem ananas sap gaan geven (wat hij echt smerig vind):beurk:.Dus al met al heel goed en snel verlopen. en nu genieten we weer mijn mijn schattige konijntje:love:. Hopelijk hebben jullie wat aan mijn verhaal, als er vragen zijn dan hoor ik dat graag!! En ook hoop ik dat verder niemand dit hoeft mee te maken, want een ziek konijntje is echt vreselijk. groetjes van Alies en Sam
Sabbie Geplaatst: 14 januari 2009 Geplaatst: 14 januari 2009 Jeetje wat een verhaal! Wat goed dat het weer beter met Sam gaat!En die laatste foto!!! Wat een schatje!! Maar goed dat hij een blauw elastiekje in heeft, want een roze had ie vast niet leuk gevonden!
Alies Geplaatst: 14 januari 2009 Auteur Geplaatst: 14 januari 2009 Sowiezo vind hij een stiekje niet helemaal top. Maar het helpt echt bij het niet tegen dingen opknallen haha! Dus ik hou me aanbevolen voor tips voor wat mannelijke haar asseciores :mdr:
Leonie85 Geplaatst: 14 januari 2009 Geplaatst: 14 januari 2009 ben echt zo blij voor je dat hij het overleefd heeft! ik heb het zelf ook meegemaakt, vorig jaar in het voojaar.Harry (het konijntje in mijn avatar) had ook een haarbal in zijn maag.hij was echt lusteloos, zat de hele tijd zielig in een hoekje. toen ben ik gelijk naar de dierenarts gegaan.de behandelende dierenarts had zoiets nog nooit gezien in het echt, wel in theorie.ik heb toen een soort pasta meegekregen die de haren uit elkaar zou halen en nog iets (zal ook wel premperid, en ciseral drops zijn geweest) en moest hem ook dwangvoeren.de dierenarts gaf hem maar 40% kans, maar toen sprong hij ineens van de tafel af en toen dacht ik nou er zit toch nog pit in. (had hem niet goed vast omdat hij zo lusteloos was)ik weet niet meer of we het toen ook over opereren hebben gehad, maar dat was gelukkig niet nodig.ben echt blij dat hij het gered heeft, het is echt eng om je konijntje zo ziek te zien.het is ook zo plotseling, de vorige dag liep hij nog vrolijk door de tuin te huppen... ik hou hem nou wel goed in de gaten, als ik zie dat hij in de rui gaat, ga ik hem intensief borstelen. groetjes, leonie
Guus Geplaatst: 14 januari 2009 Geplaatst: 14 januari 2009 jeetje wat een verhaal!! Ik ben er flink van onder de indruk!!Gelukkig is hij goed opgeknapt en wat een knappert is het zeg!! uhm haarideeen... misschien een speldje????
Caroline Geplaatst: 14 januari 2009 Geplaatst: 14 januari 2009 Ik ben ook erg onder de indruk van dit verhaal... zo te leten heeft jou DA een uitzonderlijk talent en je konijn een uitzonderlijke levenswil! Dit soort van operaties gaat idd meer mis dan goed, maar soms ben je in een situatie dat het echt niet anders kan...Dit verhaal maakt duidelijk dat de DA wel degelijk op de hoogte is van konijnen, er juist gehandeld is door eerst te proberen behandelen en pas als niet meer hielp,er over gegaan werd tot opereren. Ik heb wel eens opBB gelezen dat onkundige DA'en een konijn gewoon opensnijden zonder dat er eerst geprobeert is met medicatie... Denk dat die DA'en dat beschouwen als een hond die een sok heeft opgegeten ofzoiets... Ik weet niet of ik,als ik ooit voor de keuze sta, de moed zou hebben om dit te laten uitvoeren bij mijn dieren... In tegenstelling tot castartaties waar de narcose eigenlijk de meeste risico's met zich meebrengt, zijn de dagen erna hier minstens even risicovol... Ik wou dit verhaal graag lezen omdat het zo zeldzaam is dat dit goed afloopt. Enkel een zéér bekwame DA kan deze operatie en vooral de navolging ervan uitvoeren en dan nog komt er een grote portie geluk bij kijken. Bedankt voor je verhaal!
Alies Geplaatst: 14 januari 2009 Auteur Geplaatst: 14 januari 2009 Nou graag gedaan, misschien geeft het mensen moed als ze voor de keuze komen te staan. Misschien is een vermelding van mijn dierenarts dan ook wel op zijn plaats. De dierenartsen praktijk waar ik kom is erg betrokken bij de dieren en hun baasjes. Ook een consult in het weekend is geen probleem. Wanneer je belt wordt je gelijk geholpen en bij enige twijfel kan je gelijk terecht. Het gaat om:Dierenkliniek KerkewijkKerkewijk 1043904 JG VeenendaalTelefoon 0318 514234 :bunny4:
Alies Geplaatst: 14 januari 2009 Auteur Geplaatst: 14 januari 2009 Tja er komen dan steeds weer herinneringen boven. :yes: Wat de arts ook aangaf was dat hygiene erg belangrijk is bij zo'n operatie! Van te voren gaf hij wel aan dat de narcose veeeeel zwaarder was dan tijdens de catratie en dat merkte ik ook. Toen ik sam ging ophalen na de castratie was hij al levendig en sprong hij zelf in zijn reismandje. Nu na deze zware operatie kon ik nauwelijks nog zien of hij leefde. De ademhaling was heel zwak en ik moest echt naast hem gaan liggen om te zien of hij nog leefde.De operatie kamer is ontsmet voordat hij begon met de operatie, en hij zou extra zorg besteden aan de hygiene. Ook vertelde hij dat als er maagsappen o.i.d. zouden gaan lekken dat dat een risico was en dat hij ook daar extra aandacht aan besteede. Kortom alle maatregelen heeft hij heel zorgvuldig getroffen. Ik merkte ook dat hij er zelf een uitdaging in zag en er echt voor wilde gaan. Ook toen ik Sam ging halen, was hij erg vriendelijk en vond hij het "leuk" om mij te laten zien wat hij gedaan had, hoe hij het aangepakt had en hoe hij ervoor zorgde dat de slagingskans het hoogst was. Kortom het kwam bij mij over als liefde voor het vak en de dieren die hij verzorgt. Ik werd ook voor de keus gezet en had weinig tijd om te beslissen of ik de operatie zou laten uitvoeren. Ik dacht alleen, als ik niets doe gaat hij dood, opereren is een mogelijke oplossing, ik heb voor dit konijntje gekozen, dus dan wil ik ook tot het laatst het beste voor hem. Dan zul je denken wat was dan de rekening? ha ha, tja het konijn van 6 miljoen!:bounce:Ik was in totaal, dus voor alle consulten (operatie vrijdag avond 21.00, injecties op zaterdag en zondag) controle, medicijnen e.d. 120 euro kwijt. Tis veel geld, maar het was het dus wel waard.:mdr: Maar ik realiseer me dat ik een bofkont ben. En dat Sam een super konijn is!
Guus Geplaatst: 14 januari 2009 Geplaatst: 14 januari 2009 120 euro vind ik eerlijk gezegd nog mee vallen... Het is natuurlijk veel geld maar ik had meer verwacht! Zeker als je na gaat dat ik voor de castratie al bijna 60 euro kwijt was...
Peacefull Geplaatst: 14 januari 2009 Geplaatst: 14 januari 2009 mooi verhaal, TOP dierenarts ik ben blij voor jullie
Carino Geplaatst: 14 januari 2009 Geplaatst: 14 januari 2009 wat zag sam er zielig uit zeg maar wel fijn dat hij weer de oude is
anouk Geplaatst: 14 januari 2009 Geplaatst: 14 januari 2009 ik vind wel dat je dat ff mooi en goed duidelijk hier neer gezet hebt ,ben blij vooir jullie dat het weer beter gaat nu ,
Blacky Geplaatst: 14 januari 2009 Geplaatst: 14 januari 2009 Wat een super duidelijke en goed leesbaar verhaal.En wat een super DA heb je gehad.Fijn dat je konijn het heeft overleefd en dat hij nu weer helemaal happy is.Ik vind heel eerlijk gezegd €120 ook wel mee vallen, mijn konijn had opeens zomaar een kale kont en daar moesten 2 röntgen foto's van gemaakt worden en toen was ik dit bedrag ook al kwijt.En ja wat is nou eigenlijk €120 op een vriend/ een grote liefde????
sennepenneke Geplaatst: 14 januari 2009 Geplaatst: 14 januari 2009 Wat een geweldige dierenarts..daar kunnen er wel wat een voorbeeld aan nemen! Ik heb ze veel slechter meegemaakt in elk geval, en inderdaad 120 euro is niet veel gezien wat er gedaan is.Indrukwekkend verhaal hoor, hoop het nooit mee te maken, maar gelukkig zitten hier ook hele kundige artsen.
Laura1984 Geplaatst: 14 januari 2009 Geplaatst: 14 januari 2009 Wat een bijzonder verhaal... wat fijn dat het zo goed is afgelopen! Gelukkig hebben jij en de arts snel gehandeld. Die € 120 vind ik inderdaad ook meevallen, dat zou ik er zelf ook dubbel en dwars voor over hebben gehad!
Aanbevolen berichten