micmir Geplaatst: 22 juli 2008 Geplaatst: 22 juli 2008 Beste konijnenvrienden,Heb me zojuist geregistreerd, maar heb eerder al diverse keren deze site geraadpleegd. En dat heeft me veel informatie opgeleverd. Toch wil ik nog even mijn verhaal kwijt.Mijn konijntje Tommy is helaas gisteren overleden. Het ging erg snel allemaal.Op 18 mei ben ik naar de DA geweest omdat hij een scheef koppie had. Had op zich wel eetlust, maar dat lukte met z'n scheve koppie niet. Met de juiste medicijnen, dwangvoeren, veel liefde en geduld is hij helemaal opgeknapt. Maar afgelopen zondag zat hij opeens stil in een hoekje. Toen ik hem wilde aaien rende hij weg. Heel paniekerig deed hij en dat was ik helemaal niet gewend van mijn lieve Tommy. Hij heeft nog wat wortelloof gegeten, maar het zat me niet lekker. Maandagochtend naar de DA. De DA twijfelde of dat het iets neurologisch was of een "haarbal". Tommy heeft antibiotica, pijnstillers en ontstekingsremmer gekregen en bovendien een laxeermiddel. Maar in de loop van de middag/avond zag ik dat het niet goed ging. Heb nog geprobeerd om met spuitje water/voer te geven, maar Tommy liet alles gaan. Het leek wel of hij het nu echt opgegeven had. Helaas is hij 's avonds overleden. Twijfel en verdriet overheersen. Wat had ik nog meer moeten doen? Was dit nu toch iets neurologisch? Was de EC weer teruggekomen? Daar leek het niet op, want hij had geen scheef koppie. Oogjes waren normaal gingen niet heen en weer. Herkent iemand iets van het verhaal? Hebben jullie dit wel eens meegemaakt?Nu moet het verdriet plaats maken voor de mooie herinneringen aan dit lieve konijntje. Dat kost tijd ....MirjamTommy (nov. 1999 - juli 2008) xxx
anouk Geplaatst: 22 juli 2008 Geplaatst: 22 juli 2008 he wat vervelend ,je hebt in ieder geval je best gedaan en alles gedaan wat je kon doen ,heel veel sterkte met je verlies stamp maar verder op de regenboog brug lieve tommie ,
ZaZa Geplaatst: 22 juli 2008 Geplaatst: 22 juli 2008 Dat je meer had kunnen doen...je hebt al zo veel gedaan...je bent meteen naar de dierenarts gegaan..steeds weer...je hebt gedwangvoerd, medicijnen gegeven...Je hebt alles gedaan !Alles wat je konijn nodig had..Zo te lezen was het genoeg..Het was klaar.Hij heeft een mooi leven gehad. Jij hebt nu verdriet..dat hoort erbij..het doet pijn om je ogen naar de plek te zien gaan waar hij altijd stond en die leeg te zien..dat gaat wel over met een paar dagen..laat het lekker toe..Dat komt wel goed.. Maar nee, je had niet meer kunnen doen. Sterkte !
sannieentom Geplaatst: 22 juli 2008 Geplaatst: 22 juli 2008 Je hebt alles gedaan wat je kon. Voel je hier niet schuldig over. Sommige ziektes kun je uiteindelijk niet meer winnen. Mijn konijn is overleden aan een hartkwaal. Iets wat heel zeldzaam schijnt te zijn bij konijnen. Ik heb ook alles gedaan om hem te redden maar heb het helaas verloren. Ik vond dit extra moelijk omdat ik hem juist ooit gered had van de dood. Hij had in de eerste 6 maanden van zijn leven erg veel meegemaakt. Men heeft hem willen doodgooien tegen de muur omdat hij het laatste was uit het nest en niemand hem wilde hebben. Daarna heeft hij 3 verschillende baasjes gehad maar niemand kon hem bieden wat hij nodig had en hij werd weer afgedankt. Toen ik dit hoorde ging ik totaal over de rooien. Heb hem geadopteerd en nog 7 mooien jaren kunnen geven. Helaas heb ik hem een tweede keer dus niet kunnen redden maar ik hield me vast aan het gevoel dat ik hem toch nog een mooi leven heb kunnen geven. Heel veel sterkte met dit verlies.
sandra1 Geplaatst: 22 juli 2008 Geplaatst: 22 juli 2008 Heel veel sterkte.Je hebt je best gedaan meer kan je soms niet doen ook al wil je dat heel erg graag
micmir Geplaatst: 22 juli 2008 Auteur Geplaatst: 22 juli 2008 Bedankt voor jullie lieve woorden!Heb vele verhalen gelezen op deze site. Mooi om te lezen hoe iedereen zo begaan is met hun huisdier. En helaas breekt er voor iedereen een tijd aan van afscheid nemen. De één plotseling de ander na een periode van ziekte. De één nog jong de ander op een respectabele leeftijd. Het gevoel van het gemis is moeilijk. En ook al ben ik een volwassen vrouw van 39, ik zit te huilen als een kind ...Voor sannieentom: wat vreselijke mensen lopen er toch rond ... wat fijn dat jij je konijn nog zo'n fijne tijd hebt kunnen geven! En inderdaad dat van "een tweede keer niet gered" dat is een naar gevoel. Maar ook ik ben blij dat Tommy na de eerste keer toch zo goed is opgeknapt en weer een vrolijk konijn kon zijn.
Aanbevolen berichten