Konijnen en hun kwetsbare gezondheid

[Evee]

Maak jij je wel eens zorgen over de kwetsbare gezondheid van jouw konijnen?

 

En zo ja, is het voor jou een reden om er niet opnieuw meer aan te beginnen? 

 

En waar maak je je zorgen over? Is het de emoties die er bij komen kijken, bij het zorgen voor een ziek konijn, het verlies dat er soms op volgt. En/of heb je zorgen over de kosten van de dierenarts, die tegenwoordig ook echt flink hoger zijn dan een paar jaar geleden?

[Evee]

Ik reageerde net in het topic over de kosten van het houden van konijnen en realiseerde mij dat de afgelopen 2 jaar hier echt fijn zijn geweest (klopt het af op het houten bureau).

 

Ik had namelijk geen zieke konijnen en daarmee weinig zorgen over de zorg voor ze of over de kosten die daarmee samen hangen. De jaren ervoor hadden wij hier echt pech. Toen hadden we een EC konijn, een konijn met artrose en met de andere huisdieren ook echt heel veel pech met de gezondheid.

 

Dat viel mij echt zwaar. De intensieve zorg die je hebt, het afscheid nemen, de kosten die er bij horen. Die wij gelukkig wel kunnen dragen, daar gaan de zorgen bij ons niet direct over. Maar toch is het niet altijd fijn om de rekening van weer een keer weekend-spoeddienst voorbij te zien komen. Je geeft het liever uit aan andere dingen dan medische zorg. 

 

Voor mij kwam het zelfs op het punt dat ik van alle zorgen en het verdriet van het verlies best wel last had, en dat ik overwoog helemaal nooit meer een nieuw huisdier in huis te halen. Als het dan een tijdje goed gaat, zoals nu, dan verdwijnen die zorgen gelukkig weer naar de achtergrond en ik kan echt weer genieten van ze 🙂 Ik weet dat dat niet eeuwig is (er huppen 2 senior konijnen rond), maar toch sta ik er op dit moment gelukkig weer een stuk positiever in. 

 

Maar al met al hebben wij wel de keuze gemaakt om te minderen met huisdieren en dit is wel één van de redenen.

Terug naar één koppel konijnen. Geen nieuwe katten. Geen nieuwe honden. Voor ons dus niet de keuze om helemaal te stoppen, hoewel ik die gedachte wel gehad heb. Maar wel bewust minder huisdieren te houden. 

 

Dus daarom de vraag, ervaren jullie dit hetzelfde? 

[Annasbeestenbende]

Ja, na alle ellende met eerst Foep, toen Soltar en toen Hazel heb ik wel eens overwogen om Loeki terug naar de opvang te brengen en te stoppen met konijnen houden. 
 

Maar nu zijn er meer voors dan tegens en heb ik besloten om door te gaan en Loeki een nieuw vriendinnetje te geven. Konijnen zijn zo lief, slim, grappig en aanhankelijk. 

 

24 februari aangepast door Annasbeestenbende

[happy211]

Het is voor mij wel een reden om 1 koppel konijnen te hebben en daarnaast pleegadres te zijn voor de konijnenopvang. We hebben ruimte genoeg, maar als er inderdaad met meerdere konijnen tegelijk iets aan de hand is, dan moet je daar ook de zorg en de kosten voor kunnen dragen. 

 

[mammafelina]

Nu denk ik dat ik na mijn huidige koppel wel wil stoppen met konijnen houden, maar je weet nooit hoe het gaat lopen in het leven.

Op dit moment wil ik er graag in de nabije toekomst een tweede hondje bij, ik heb daar meer interactie mee dan met de konijnen. 
De kosten spelen in zekere zin wel een rolletje, maar ik vindt vooral de kwetsbare gezondheid van konijnen een lastig puntje. 

 

[Lappie2]

Niet zozeer om hun gezondheid maar ik denk zelf dat dit de laatste konijnen zullen zijn...Maar dat dacht ik met Lap ook 🙈

 

Moet altijd veel regelen om een dagje weg te kunnen. 3 x per week zooi ruimen.. steeds weer bedenken wat te doen aan hun sloop gedrag. 

Ik zal ze nooit weg doen maaarrrr over hopelijk 10 jaar moet ik dit bericht terug gaan lezen en niet meer voor konijnen gaan 🤪 

 

[Elke, Guus en Pip]

Ik heb wel eens overwogen om te stoppen met het houden van konijnen. 

Dan denk ik meer als een van mijn konijnen ziek wordt en de daarbij extra verzorging van onder andere het geven van medicatie en dergelijke. 

Maar ook de dierenarts kosten die steeds hoger worden. 

Maar als ik dan tijdens de dagelijkse verzorging hun koppies zie en hoe blij ze zijn om mij te zien en te horen, ze zitten altijd klaar bij het hekje van de ren, dan kan ik het niet over mijn hart verdragen om te stoppen met konijnen.

Het doet mij goed om ze te mogen verzorgen en ik word er vrolijk van.

[Bunnie.and.Clyde]

Toen mijn vorige konijnen binnen 3 weken overleden (1 overleden aan gasbuik, 1 moest ik 3 weken erna in laten slapen), besloot ik om een tijdje geen huisdieren/konijnen te nemen. Dat duurde 3 maanden, waarvan ik 1 hele maand op reis was. Die reis had ik gepland na de overlijdens, anders zou ik nooit een maand zijn weggeweest. Maar kort daarna ging het dus toch weer kriebelen.

 

Ik heb sinds ik 5 jaar was altijd konijnen gehad, 1 jaar is het langste zonder konijnen (in 2005 en ook 1 jaar in 2013), dus echt way back. Ik kan me haast geen leven zonder konijnen/huisdieren voorstellen.

 

Tot mijn huidige konijnenkoppel heb ik eigenlijk altijd geluk gehad. Zelfs de 'senioren' die ik hiervoor had (ik adopteerde ze op 4&5 jaar oud en ze zijn uiteindelijk 10&11 geworden) heb ik alleen hun laatste levensjaar extra medische kosten gehad. Maar met mijn huidige konijnen (en dan vooral Bunnie) heb ik helaas pech.

 

Ik merk dat het wel op me drukt, vooral als het slecht gaat met Bunnie. Het is vooral de angst en zorgen of ze het wel gaat redden. Ik zet altijd alles op alles om haar te verzorgen als het niet goed gaat. Tot, nachtenlang wakker blijven, warmen met kruiken en eigen lichaamswarmte aan toe. Ik zou ook niet anders kunnen, omdat ik dan het gevoel zou hebben niet alles gedaan te hebben als ze het niet zou redden.

 

Daarnaast is er ook de financiële stress die ik nu flink voel, maar dat zou voor mij nooit een reden zijn om te stoppen met (deze) konijnen. En ik denk dat ieder huisdier kosten met zich meebrengt. Natuurlijk kun je wel/geen pech hebben, maar eigenlijk is het als baasje de verantwoordelijkheid om voor het huisdier te kunnen zorgen.

 

Ik hoop natuurlijk dat Bunnie & Clyde oud mogen worden en nog een paar jaar mee mogen. Wat ik daarna zou doen (of als één vd 2 eerder komt te overlijden) weet ik nu niet zo goed. Eigenlijk is de financiële druk op dit moment te hoog, ook al weet ik het altijd wel weer te managen.

 

Tegelijkertijd denk ik niet dat ik lang zonder huisdieren zou kunnen. Maar soms denk ik wel; zou een hond als huisdier niet minder kwetsbaar zijn? (voor in de toekomst bedoel ik dan dus) Maar ik denk dat ook een hond met kosten en verantwoordelijkheden komt en je weet nooit van tevoren wat je krijgt.

 

Ik zie het zelf altijd zo: ik haal heel veel steun, liefde en blije momenten uit mijn band die ik heb met de konijnen. Als ik door moeilijke periodes heen ga, zijn ze er altijd voor mij. Andersom ben ik er dus ook voor hun als zij door moeilijke periodes heen gaan.

24 februari aangepast door Bunnie.and.Clyde

[Cheeta26]

Ik heb voor nu "nee" geantwoord maar ik heb 8 jaar lang geen konijnen gehad omdat ik te kapot was van het overlijden van mijn 3e konijn, dat was mijn eerste ram en hij was pas 4. Heb bij hem heel lang een schuldgevoel gehad. Tot Kushi bij ons kwam wonen. Dat eerste jaar dat ze eerst met haar zwakke nestgenootje en later met Micha bij ons woonde. Eerst het nestgenootje die na 4 maanden al ingeslapen moest worden door een kaakabces. Nou had ik bij hem al het gevoel dat hij niet oud werd en later bleek dat 3 kieswortels op een rij helemaal krom waren aangelegd dus dat klopte. 

 

Toen Micha 2 weken bij ons was half oktober 2022 bleek Kushi haakjes te hebben gevolgd door 2 weken later een gasbuik van Micha. Toen Kushi's castratie erachteraan in maart. Micha is nu 2 keer opgenomen geweest voor een gasbuik en altijd 's avonds of in het weekend. Niet goedkoop. 

 

Als ze wat hebben schiet ik in de stress, ik kan er gelukkig nu iets beter mee omgaan maar het heeft er wel voor gezorgd dat ze nooit meer  verse kruiden, fruit, snacks of voor hen nieuwe groenten krijgen. Maar als ze hun witlof, andijvie en snack komkommer krijgen dan eten ze nog steeds met trekkende huid bij hun billen "wiebelkont" dus het zal wel goed zijn. 

[Dark en Stormy]

Ik heb "ja" geantwoord. We hebben nu bijna 4 jaar konijnen, een broer en zus van 2 maanden oud, bij 4 maanden oud kreeg de ram al voor het eerst haakjes. De voedster is ondanks een half jaar intensieve zorg uiteindelijk op een vreselijke manier op 2 jarige leeftijd overleden.

 

De dag voordat mijn voedster overleed werd mijn ram ziek en heeft hij 6 maanden afwisselend wel / niet zelfstandig gegeten.

 

Na een jaar elke dag intensieve zorg verlenen aan een beetje waar je zoveel om geeft waarvan het bij één niet heeft mogen baten, daar heb ik het zo zwaar mee gehad... Af en toe nog steeds.

 

Ik heb een nieuw maatje voor de Ram gezocht zodat hij niet alleen hoeft te zijn, maar op een of andere manier kan ik het niet opbrengen om een band met de nieuwe voedster op te bouwen.

Als mijn ram er niet meer is denk ik dat ik de voedster ook niet langer in huis hou.

Ik vind het nu al erg van mezelf dat ik weet dat de kans bestaat dat ik op een dag een heel lief konijntje naar de opvang zou kunnen brengen, waar haar toekomst onzeker zal zijn, maar ik vind het ook zielig om haar tot haar laatste dag alleen te laten zitten zonder maatje en een baasje die niet van haar houden kan. 

 

[BaasjevanBrownie]

Hier een beetje dezelfde gedachtengangen als hierboven haha. Wij hebben het er ook wel over na dit koppel te stoppen. Zeker met al dat gekwakkel van Ukkie. Plus dat je idd nooit gerust op vakantie gaat, zeker niet omdat het dan steeds misgaat met gasbuiken. Er is steeds iets op momenten dat het niet uitkomt, dat je kan dwangvoeren ‘s nachts als je ook met een baby zit, het is ook altijd in het weekend, in de avond/ nacht of als het totaal niet uitkomt lijkt het wel. Onderlaatst viel Linde haar verjaardag nog in de soep omdat we weer naar de da konden. Dat zijn wel momenten dat ik er helemaal klaar mee ben. 
Maarja als je dan idd ziet hoe blij Brownie is om je te zien, of je mag hem uitgebreid aaien en hoe leuk mijn dochtertje het vindt om voor ze te zorgen. Ze helpt iedere dag blij mee aanvegen en hooi vullen, geeft ze wat lekkers. Ik denk dat dieren ook wel weer heel goed zijn voor kinderen. Aan de andere kant heb je er juist met jonge kinderen zo weinig tijd voor en kun je er geen “gedoe” bij gebruiken.

 

Voor nu heb ik gezegd als er wat met Ukkie gebeurt laten we Brownie herkoppelen, maar andersom niet. Maar dat is meer omdat ik zo enorm gehecht aan Brownie ben en nooit afstand van hem zou kunnen doen. 

 

En dan maar even kijken hoe het gaat, voor hetzelfde geld ben ik dan weer helemaal dol op de 2e 🤪 zoals ik hier ook steeds zie gebeuren. Echt lastig is dat hè? Dat je door dat herkoppelen zo moeilijk stopt. Iedereen zit gevangen in een vicieuze cirkel van emotionele gehechtheid. 

[evilbunny]

Na alle miserie van het afgelopen jaar ga ik nog altijd volop voor mijn konijnen. Het slorpt energie op als ze niet goed zijn, en het kost veel geld en tijd om ze terug beter te krijgen. Soms moet je ook de beslissing maken om ze dan te laten gaan..

de reden waarom ik “nee” zeg, is omdat ik weet welke “luxe” ik konijnen kan bieden. 
ik heb inmiddels 3 konijnen uit een kotleventje gered, en dan bedoel ik ook echt een klein kotje. Bij ons hebben ze een grote tuin waar ze in kunnen rennen en graven. Bijna dagelijks zie ik bunnyflops en dit vertaalt zich ook in het vertrouwen dat de konijnen in ons hebben. Als ik verhalen hoor van anderen die “plots” hun konijn verloren zijn, merk ik signalen op dat het beestje al even niet goed was. Bij ons gaan ze maximaal binnen de 24u naar de dierenarts als we nog maar 1 klein ding opmerken, en tot nu toe hebben we altijd gelijk gehad. Dus ik doe het om de nijntjes een beter leven te geven, want zij geven mij ook een beter leven door er te zijn.

[To van de Veluwe]

Ik weet het niet. Een paar jaar geleden een dure ren neer laten zetten. Ik heb er wel dagelijks plezier van dat ik erin kan staan en lopen en goed bewegen. Dat geldt dus ook voor de konijnen. Maar als er dan weer een gasbuik is dan denk ik: je zou zo stoppen en een hondenren ervan maken. 😉 

En dat ze dan weer naast de bak keutelen en plassen, daar baal ik ook wel eens van. Gelukkig blijft de zandbak brandschoon.

Toch geven ze me elke dag weer plezier. Ze kennen je en vertrouwen je en als je ze dan ziet smullen van de groentebak, dan denk ik niet over stoppen.

Als er één dood mocht gaan, dan ga ik toch weer naar Kaatje Keutel voor een maatje. 

Hangt ook van je eigen gezondheid af en woonomstandigheden.