Voedster moeilijk te koppelen

[Masami]

Hallo konijnenvrienden,

 

ik vroeg me af of iemand hier ervaring heeft met een konijn dat niet meer gekoppeld lijkt te willen worden. Het konijn in kwestie is een volwassen voedster die luistert naar de naam Em.

 

Ems verhaal bij mij is jaren geleden begonnen. Ik had toen een gelukkig koppeltje, voedster-exram, en nadat de voedster stierf, gingen we richting opvang met het rammetje, waar Em de uitverkorene was. Het klikte meteen super tussen beide en ze zijn nog anderhalf jaar gelukkig geweest samen, tot het rammetje stierf.

 

Dus terug richting opvang, waar Samson werd uitgekozen als nieuw maatje voor Em. De eerste kennismaking verliep vlot, er werd wat gesnuffeld en achter elkaar aan gehuppeld, maar geen hevig gedrag, geen stampen, geen jagen, geen rijden. Dus beide in een bakje mee naar huis, waar de koppeling werd verder gezet. Het was niet meteen grote liefde, maar op de ochtend van de derde dag trof ik hen naast elkaar aan, er werd wat over en weer gelikt en beide zagen er in hun nopjes uit. Ze zaten steevast naast elkaar en aten uit hetzelfde bakje, met hun kopjes tegen elkaar. Ik was al helemaal blij, maar dat leek voorbarig, want niet lang daarna was de liefde helemaal weg en vermeed ze Samson. Ze was niet bang van hem, ze wou hem gewoon niet meer in haar buurt. Ze leefden verder wel vredevol samen, dus liet ik het voorlopig zo.

 

Samson is een blij ei, die laat het allemaal niet aan zijn hart komen, maar Em is een zomerbeestje, de winter is niet haar favoriete seizoen, en dan al helemaal omdat ze eigenlijk nooit nog het gezelschap van Samson opzoekt, dus dacht ik haar nogmaals een kans op geluk te gunnen en een maatje om tegenaan te kruipen en deze keer werd Mickey uitgekozen. Deze koppeling werd een dubbel van de vorige koppeling: de eerste kennismaking verliep rustig, geen jagen, stampen of rijden. Daarna thuis in de neutrale ruimte zaten ze op de ochtend van de derde dag samen, likkie likkie, twee konijnenbroodjes naast elkaar. Maar ook hier ging het daarna bergaf, ook van Mickey's affectie moet ze niet meer weten.

 

Ze zitten nog steeds in de neutrale ruimte, (4m², met een wc, een kartonnen doos en een korte tunnel), wat vooral Em niet erg vindt, gezien ze nu 'binnen' kan overwinteren, maar ik zie niet veel voor-of achteruitgang meer, Mickey zoekt toenadering, Em gaat verontwaardigd een paar pasjes verder zitten. Dit herhaalt zich zo'n 100 keer, tot Mickey het tijdelijk opgeeft en zijn eigen ding gaat doen. Misschien wil ik te veel, maar ik zou het gewoon fijn vinden Em terug gelukkig te zien.

 

Em gaat sowieso niet weg, en Samson ook niet, want hij is helemaal geweldig, en deze twee leven ook wel gewoon goed samen, als platonische kamergenoten. Mickey kan in feite wel weer weg, maar liever niet, uiteraard, en ik acht de kans relatief groot dat beide mannen met elkaar zullen opschieten, dus mijn volgende stap is een trio. Mocht het trio niet lukken, dan is er geen andere optie dan exit Mickey, maar laat ons daar niet van uit gaan, met een beetje geluk komt het dik in orde.

 

Ik heb de hoop een beetje opgegeven dat Em 100% gelukkig zal worden, dus ik hoop na de triokoppeling wel twee gelukkige mannen te hebben, omdat Samson ook gewoon een écht vriendje verdient, en dat zij genoeg gezelschap zijn voor Em. De ren is ruim genoeg, maar ik kan er geen konijnen blijven bijnemen, als zij ze telkens na een tijdje niet meer hoeft.

 

Dus mijn vragen zijn of ik iets over het hoofd zie wat Ems gedrag zou kunnen verklaren en of sommige konijnen gewoon zo zijn, dat ze, als het ware, één grote liefde hebben en het daarna niet meer hoeft. Verder vraag ik me ook af welke opties er nog zijn om Em gelukkiger te maken en of ik niet gewoon moet accepteren dat Em zo is en haar niet te veel vermenselijken, want waarschijnlijk is ze wél gewoon gelukkig, op hààr ingetogen manier.  

 

Over Em kan ik niets vertellen, er is niets van haar verleden geweten, ik weet niet wat ze heeft meegemaakt, hoe oud ze is (ze is minstens 3 jaar, maar misschien ook wel 6 of 8 )😎 (haha, krijg de zonnebril niet weg.) en of ze gecastreerd is. Ze is lief naar mensen en honden, maar een zuurpruim naar konijnen, vooral in de wintermaanden.

 

Samson is inmiddels bijna anderhalf en hij is gewoon een keileuk, ongecompliceerd konijn, in de opvang geboren na een inbeslagname. Een goedzak, weinig actief, al heeft hij weleens een dol momentje. Meer afwachtend, kijkt graag vanop een afstandje toe, onderneemt niet meteen actie. Groot konijn, groter dan Em. 

 

Mickey is het tegenovergestelde, hij is een proactieve stuiterbal van, geschat, zo'n twee jaar. Zit geen moment stil en wil het zó graag goed doen bij Em. Door zijn blauwe ogen lijkt hij steeds een teleurgestelde, bezorgde blik te hebben. Zelfde formaat als Em. 

 

Tnx.pan widgetpan widget

dinsdag om 21:15 aangepast door Masami

[happy211]

Ik kan je helaas niet helpen. Ik heb wel wat ervaring met koppelingen, maar dit heb ik nog niet eerder meegemaakt.

Want Em en Mickey zitten nu nog op neutraal terrein, toch? Het kan niet te maken hebben met dat ze weer terug in haar eigen territorium komt? 

Ik hoop dat anderen je kunnen helpen.

[Masami]

@happy211, toen Samson erbij gekomen is, heb ik ervoor gekozen, door zijn formaat, (omdat een standaard koppelruimte sowieso te klein zou zijn), om hen meteen in de permanente ren te plaatsen. Ook omdat ik Em tot dat moment als een zachtaardig, makkelijk konijn kende. 

Nu, met Mickey, zitten ze beide al de hele tijd in een neutrale ruimte, waardoor Samson helaas tijdelijk alleen zit. (hoewel hij toch niet veel heeft aan Em, qua gezelschap 🫢) 

Beide koppelingen kenden exact hetzelfde verloop: vlotte kennismaking, twee dagen van verkennen, de derde ochtend dikke mik, en dan ... niets meer. 

Net dat is het rare, dat het steeds misgaat, want de eerste dagen verlopen perfect volgens wat je kan verwachten, dus denk je: hindernis genomen, vanaf nu kan het alleen maar beter. Niet dus. 

[Masami]

De afgelopen dagen heb ik Em en Mickey in de gaten gehouden, in de neutrale ruimte. Op zich ging het niet slecht, maar er was nul toenadering van Em uit, van zodra Mickey bij haar in de buurt kwam, ging ze ervandoor. Dus dacht ik, misschien is de koppelruimte te groot, met te veel verstopplekken, daarom de tunnel eruit gehaald en de ren wat verkleind, maar dit maakte geen verschil. Na een paar uur de ren nog wat verkleind, en toen, ineens, keerde de rust terug. Geen achtervolgen, geen wegvluchten, gewoon twee rustige konijnen, die bovendien elkaars gedrag spiegelen: waste de ene zich, dan de andere ook; lag de ene languit, de andere ook. In de avond even wat onrust, maar dit was vlug over. 

Vanochtend zag alles er rustig uit, de wc en de eetbakken stonden nog waar ze gisterenavond stonden, geen plukken haar, het strooisel nog netjes in de wc. Maar Em was helemaal in paniek: zodra ik m'n hand in de ren stak, om de lege voerbakken te pakken, ging ze plat tegen de grond liggen, piepend, haar oren in haar nek. Zelfde reactie toen Mickey in haar buurt kwam. Helemaal gestrest. Dat moment heb ik besloten dat het genoeg geweest was en heb ik haar terug bij Samson in de ren geplaatst. Samson is voor haar ook niet het perfecte maatje, maar hem kent ze wél en de omgeving is bekend. Nu ga ik eerst de rust laten terugkeren, later nieuwe poging. 😕