Konijnvriendelijkste onderzoekmethode bij dierenarts

[Marcovka2]

Na verschillende ervaringen bij dierenartsen vraag ik me af wat de meest konijnvriendelijke onderzoeksmethode is.

 

De dierenarts bij de opvang Knijn en Ko (een dierenarts met veel konijnen ervaring) zat zelf op een houten stoel met een handdoek op haar schoot. Daar werd het konijn op gelegd met kop naar voren (het kontje naar de buik van de dierenarts gericht). Ze aaide het konijn eerst tot het rustig werd en begon dan langzaam met onderzoeken. De stethoscoop kan dan ook makkelijk onder het konijn worden geschoven. De tandjes konden met de otoscoop worden bekeken door voorover te buigen.

 

Ik had er destijds niet over nagedacht. Maar volgens mij is dat een goede methode. Mij valt op dat een konijn vaak probeert naar achter te kruipen. Dat lukt niet als ie zo in de schoot zit. En als het konijn gaat spartelen kan je heel snel de handdoek er omheen wikkelen.

 

Wat ik al een paar keer heb meegemaakt is dat je zelf het konijn moet vasthouden op de onderzoekstafel, dat die vaak probeert naar achter te kruipen en als het konijn niet stil wil zitten wordt de handdoek erbij gepakt, die dan vrij onhandig om het konijn moet worden gewikkeld.

 

Ook als het konijn toch ontsnapt, is de val van de schoot niet zo diep als van de onderzoekstafel.

 

 

 

[bunnyempress]

Ik denk dat het een beetje aan het konijn ligt, daarom is een vaste dierenarts ook zo fijn. Die weten precies wat werkt.

 

Onze vaste dierenarts doet alles op de onderzoekstafel. Zij heeft 20+ jaar ervaring met konijnen en er is nog nooit een konijn van de tafel afgesprongen vertelde zij mij. Half wilde konijnen doet ze nooit op de tafel vanwege het instinct. Mijn man was met Lodewijk en Scarlett bij een spoed-arts en die deed het onderzoeken op de grond. Nou, dat is rottig, als het ene brute konijn (Scarlett) niet ziek is en het andere angstige konijn (Lodewijk) onderzocht moet worden. Ik was er dus niet bij, maar mijn man vertelde mij dat Scarlett dus rustig rondloopt en nergens waren de draden konijnproof gemaakt en dat Lodewijk dus wegschiet, dus dat werkte voor geen meter. Ze hadden echt handen te kort en gelukkig had ik flink wat groenvoer meegegeven, dus Scarlett heeft lopen schranzen (dan zit ze tenminste stil) en Lodewijk hebben ze uiteindelijk klem gezet. Hij had zelfs verhoging van de stress ipv onderkoeling bij niet eten. Op een stoel heb ik nog niet gezien.

 

Handdoek hoef ik bij beide konijnen niet te proberen. Scarlett is gepikeerd en die bijt de handdoek stuk als ze hem ziet of voelt. Lodewijk raakt er gestresst van. Als hij alleen al een handdoek ziet wordt hij nerveus. Volgens mij zijn ze in het asiel gebruikt en daarom vindt hij het niet leuk. Ik heb geprobeerd om ze er aan te laten wennen, maar handdoek wordt dus finaal stuk gebeten in de reismand (thx Scarlett) en Lodewijk erin wikkelen bij dwangvoeren is lastiger dan hem gewoon grijpen. Mijn man gaat vaak klaar zitten op de grond, dan lokken we hem, konijn tussen zijn benen, hand over de ogen en dan draait hij hem om en dan geef ik hem dwangvoer/medicatie/was ik zijn staart.

 

Scarlett is dus super tam, dus die kan je uitgebereid knuffelen terwijl ze geniet, zodat Lodewijk kan ontdooien. Die kan je echt gemakkelijk onderzoeken, pootjes optillen etc. Als ik haar staart moet controleren, weet Mw. prima hoe het werkt en steekt ze hem omhoog. Eerste keer schrok ik me een ongeluk, ik dacht dat ze op me ging plassen 😛Maar Mw. is gewoon super slim en weet dat het 5 seconden duurt. Ze zit bij de dierenarts tussen de armen, zodat ze idd niet achteruit kan, maar goed, die is gewoon helemaal aan het knorren van geluk dan. Dierenarts bijna ook, die glundert altijd en gaat oren massage geven.

 

Als Scarlett inmiddels is ontdooit, dan wil Lodewijk komen schooien voor een snoepje, dus loopt hij vaak ook uit de reismand. Dan lok ik Scarlett richting mijn man, die haar dan knuffelt, zodat Lodewijk tussen de armen van de dierenarts kan. Hij is vaak wat eerder bang, dus dan krijgt hij van mij een snoepje of de dierenarts doet even haar hand over zijn ogen heen. Dan komt hij tot rust terwijl ze hem aait. Hij vindt aaien tegenwoordig een stuk fijner, maar hij stribbelt weleens, dus daarom wordt hij wel strakker vastgegrepen. Zo heeft hij dus ooit een keer de dierenarts in de hand gebeten, waar zij van schrok, maar hij ook, hij beet niet door en had zoiets van.. waah! Eep!

 

Ik heb nog nooit mijn konijn vast hoeven houden bij de dierenarts. Behalve ooit een keer met Pluis, maar die kon je gewoon oppakken (dat vond hij tof) en de dierenarts keek toen zijn ogen uit. Zo van.. wacht.. wat? Oh, nou ja, als dit kan, wel lekker makkelijk! Maar goed, daar was het instinct tegen oppakken 0,0 aanwezig. Hele jeugd opgepakt door 20+ kinderen en daarna dus ook door ons. En hij was opgevoed met honden en katten, dus wij vragen ons nog steeds af of hij wel wist dat hij een konijn was...

 

Als ik zelf moet vasthouden, dan zou ik doen zoals ik het onze dierenarts zie doen. Op de tafel, tegen mijn borst aan met de kont en dan mijn armen gebruiken om voorpoten e.d. vast te houden en/of ogen af te schermen zodat ze tot rust komen.

zaterdag om 14:57 aangepast door bunnyempress

[To van de Veluwe]

Bij ons op de onderzoekstafel. En de konijnen zijn altijd zo onder de indruk dat ze heel rustig zijn en alles laten gebeuren. Als een konijn vastgehouden moet worden, terwijl ze injectiespuit klaar maakt, vraagt ze dit altijd aan de assistente.

[Lappie2]

Wij houden ze altijd vast terwijl da de onderzoeken doet.

 

Weet nog met Lappie... Covidtijd😷 dus we mochten niet vasthouden zo dicht bij de dierenarts. Nagels knipte ze ook altijd mee omdat ik een trauma had opgelopen toen hij een keer zijn poot terug trok 😟

 

En ze zei ...het spijt me zo voor wat jullie nu moeten zien en wat ik hem aan moet doen☹️

 

Zij op haar knieën en Lap ertussen, ondersteboven knip knip knip en achterstevoren knip knip knip. Hij geen eens tijd om ook maar iets te kunnen doen..toen ze klaar was was Lap pisnijdig en helemaal verward door deze vreselijke behandeling 😜 En wilde zelfs niks meer met ons te maken hebben voor een heeeeele dag 🙈 

 

Maar normaal houden wij ze dus vast en krijgen ze kusjes...met nagels knippen een hand voor Kleine zijn ogen. Leeuw laat alles gebeuren...geen probleem..maar piept wel een beetje en ademt sneller. 

Vaccinatie op tafel en houden wij ze ook tegen.

 

 

[Marcovka2]

Mijn twee Hollander-achtige vriendjes zijn geen gemakkelijke patiëntjes, die stribbelen flink tegen. Ze bijten niet gelukkig, maar zitten echt niet stil.

 

Het ergste is dat ze soms doen alsof ze rustig zijn en dan plots een explosie van een ontsnappingspoging doen, als je dan niet voorbereid bent gaat het mis. Bij Milky is al twee keer op het nippertje voorkomen dat hij van de onderzoekstafel sprong.

Bij Mica heb ik het al meegemaakt dat de dierenarts en assistente het niet aan zagen komen en dat ze er vandoor ging.

Het zal wel instinctief gedrag zijn. Op zich wel slim, doen alsof je rustig bent en dan in 1x al je energie erin stoppen.

 

Vrijdag heeft de dierenarts Milky zijn injectie ook op de grond gegeven voor het geval hij weer zoiets zou proberen. Ik ben dan wel bang met die naald in hem, als hij dan een plotselinge beweging maakt kan er iets vitaals worden aangeprikt😱

 

[Lappie2]

Mijn dochter is heel handig. Kleine krijgt altijd vleugels bij de dierenarts en dochter vangt hem zo uit de lucht.  Staat ook aangegeven in het systeem. Pas op! Hij kan vliegen! 😜😂 En het eerste jaar was hij bang voor mannenstemmen. De eigenaar is man en onze dierenarts heel streng naar haar baas Stillllll🤫🤨 

 

Naalden gaan gelukkig goed. Maar wel met zijn 3en of 2en als dochter niet mee kan. 

 

[happy211]

52 minuten geleden, Marcovka2 zei:

 

Vrijdag heeft de dierenarts Milky zijn injectie ook op de grond gegeven voor het geval hij weer zoiets zou proberen. Ik ben dan wel bang met die naald in hem, als hij dan een plotselinge beweging maakt kan er iets vitaals worden aangeprikt😱

 

Ik ben geen dierenarts en weet niet of vaccinaties precies hetzelfde werken als antibiotica prikken, maar voor zover ik het kan beoordelen is het wel erg vergelijkbaar. Dus ik kan je denk ik wel geruststellen dat de kans dat ze iets vitaals raken erg klein is. De prik gaat namelijk niet diep. Het gaat niet in het lichaam, maar in de huid. Je pakt een huidplooi en daar gaat de naald in. 

Als ze flink spartelen zal het dus eerder misgaan dat je bijvoorbeeld een bloedvat raakt. Niet de bedoeling maar ziet er door het bloed een stuk erger uit dan het is. Of dat ze door de plooi heen prikken en dus weer uit de huid zijn en de vaccinatie op de vacht terecht komt. Of dat ze in hun eigen vingers prikken. Er kan dus wel iets mis gaan wat niet de bedoeling is, maar gelukkig niet zo erg als de scenario's die jij in je hoofd hebt gehaald 😉

En ook dat zal allemaal wel meevallen, ze doen het vaker en dat gaat in de meeste gevallen gewoon goed.

[To van de Veluwe]

10 uren geleden, happy211 zei:

Of dat ze door de plooi heen prikken en dus weer uit de huid zijn en de vaccinatie op de vacht terecht komt.

Dat overkwam mij. Ooit hadden we een konijn met myxomatose en kregen we injecties mee. Drama. Ik stak er inderdaad doorheen. Brrr.

Konijn heeft het trouwens niet gered en is snel doodgegaan. Vreselijke ziekte.

[Marcovka2]

Ik blijf het een rotdag vinden, de dag dat ik met de konijnen naar de dierenarts moet. 

[To van de Veluwe]

1 uur geleden, Marcovka2 zei:

Ik blijf het een rotdag vinden, de dag dat ik met de konijnen naar de dierenarts moet. 

Het naarste deel is om ze te 'vangen' en de rekening betalen is ook minder leuk 😉 

Dat laatste valt hier nog steeds mee.

[Marcovka2]

4 uren geleden, To van de Veluwe zei:

Het naarste deel is om ze te 'vangen' en de rekening betalen is ook minder leuk 😉 

Dat laatste valt hier nog steeds mee.

Ja het opsluiten in de reismand en vervoeren, en niet uit kunnen leggen waarom je plots zo naar doet 😞

De rekening is niet leuk maar vind ik minder erg.