Konijnen koppelen: hoe ging het bij jou?

[Evee]

We lezen hier vaak over koppelingen die nog bezig zijn, of nog moeten beginnen. Maar ik ben wel eens benieuwd naar de verhalen achter de gelukkige, fijne konijnenkoppels van de bunnybunchers!

 

 

Kom maar op, hoe zou je jouw koppel omschrijven? En hoe en door wie zijn ze gekoppeld? 

 

 

Nog een paar weken en het is valentijn, dus kom maar op met de mooie verhalen over verliefde konijnen en hoe zij hun liefde gevonden hebben! 🥰

[mammafelina]

Pfoe best lastig 😅

Aan de ene kant zijn Fluffy en Pip echt onafscheidelijk en heerlijk klef, maar aan de andere kant zijn er ook periodes dat ze apart van elkaar gaan liggen en hun eigen ding doen.

 

Fluffy en Pip zijn gekoppeld bij konijnen opvang Hillegom en het was gelijk bij de eerste poging raak ❤️

Sindsdien zijn ze eigenlijk nooit meer zonder elkaar geweest. Ze zijn sinds de vroege zomer van 2020 een koppel.

[Lappie2]

Tja... euhm.... Gewoon op goed geluk gedaan, zonder enige verwachting, want ja 2 jongens dat kan bijna niet.

En heel goed op hun gedrag gelet tijdens de koppeling. 

Wij hebben..of eigenlijk ik heb...., het allemaal op de foute manier gedaan.🙈

 

De 1 veel te jong en nog niet gecastreerd.. De ander stuk ouder en hele rugzak mee. Bij elkaar en uit elkaar, snachts beiden apart in kooien voor aantal weken.. wel neutraal terrein.

 

Leeuw had angst voor het donker..Kleine niet dus die likte hem net zo lang tot hij rustig werd. Kleine werd ziek en had alle stress door dierenarts bezoeken ... We namen Leeuw niet mee in die tijd...De da had ons gewaarschuwd dat het kan uitlopen tot vechten omdat kleine met andere luchtjes thuis zou komen en ziek.... Maar ipv vechten likte Leeuw hem helemaal plat en heeft al die tijd voor hem gezorgd en dat doen ze nu nog steeds. Leeuw last van zijn buikje...Kleine is er voor hem. Kleine bang voor de stofzuiger...Groooote Leeuw beschermd hem. 

Elke dag likken ze elkaar en zie nog steeds geen rangorde. Heel soms likt Leeuw en dan gaat hij met zijn kopje onder de Kleine en springt Kleine met binkies en al over hem heen weg..en kijkt Leeuw heel verward ... Huh?😕....maar dan vliegt kleine weer naar hem terug en krijgt hij zijn likbeurt 🥰

Maar ze nemen ook soms wat afstand van elkaar. 1 in de ene hoek en ander ver in de andere hoek. Duurt nooit langer dan een uurtje.

 

En heel af en toe krijgt Kleine een bijt in zijn bibs omdat hij voor Leeuw staat als ze wat lekkers krijgen. Maar nooit hard of zo....gewoon een ..heeey ga eens aan de kant!

 

 

 

Het had gewoon zo moeten ze zijn...boven verwachting...

 

Ons kleffe gay koppel🌈❤️

 

 

 

[Cheeta26]

Kushi was een paar weken alleen nadat we nestgenoot Pieter hadden laten inslapen. Dat was technisch gezien mijn eerste koppel maar het was maar 4 maanden.  Pieter had wel steun aan haar en werd gewassen maar zijn slechte gezondheid maakte het toch anders. 

 

Ze is toen op koppelvakantie geweest naar Huize Pluis in Bennekom en Micha was de eerste ram die erbij is gezet. Het klikte heel goed en op 4 oktober konden we ze ophalen. 

 

Binnen een maand na aankomst van Micha kreeg Kushi last van haken gevolgd door Micha met een gasbuik 2 weken later. Pril koppel maar we hebben ze als koppel meegenomen naar de dierenarts en ze waren gewoon lief voor elkaar.

 

Micha is de dominante maar ik zie zelden dat hij dat toont. Eén keer met zo'n papieren zakje met hooi en kruiden erin. Toen joeg hij Kushi weg, dat was in de eerste paar maanden en na haar castratie ook een beetje. Hij is verder gewoon een zorgzame maar lompe gentleman. Kushi heeft soms een traanoogje maar dat zie je dus niet omdat Micha dat wegwast. Ook bij ruiperiodes zijn ze extra zorgzaam voor elkaar Er wordt over en weer gewassen en als ze groente hebben gehad dan likken ze soms tegelijkertijd elkaars bekkie af. 

 

Kushi heeft wel de neiging om te grommen en achter Micha aan te gaan rond etenstijd. Maar die anticipeert dat en rent dan nog een extra rondje. Ook heeft ze de neiging om lekkere hooisprieten van Micha te jatten maar die gaat extra apart zitten ermee en vestigt juist de aandacht op zichzelf. Tja.

 

Overdag slapen ze 90 procent van de tijd samen. Met het koude weer zelfs tegen elkaar gepropt in de toiletbak. 

 

Kushi's vorige situatie was dat ze samenzat met pa en ma totdat moeders het zat was. Micha heeft met andere rammen samengezeten. Misschien dat het daarom zo'n geweldig koppel is

 

 

 

 

 

 

[knaagjeknabbelsuddenly]

Haha, wij deden eigenlijk ook alles helemaal fout, t is ook al lang geleden, we wisten toen nog niks van konijnen. Gewoon uit een oeps nestje van vrienden 2 zusjes, uhhhh oeps toch niet twee zusjes maar een broertje en zusje… Toen een oepsnestje en Suddenly hebben we daarvan gehouden… Knaagje en Knabbel passen wel echt perfect bij elkaar. Satje en Knabbel ook. Satje en Knaag kunnen elkaar af en toe wel een beetje opfokken, maar vaak zitten ze elkaar ook gewoon te wassen en samen te eten. We hebben er geluk mee gehad. Zou het nu nooit mee zo doen🙈🙈🙈.

[To van de Veluwe]

Al vele jaren konijnen. Eerst steeds één konijn via een fokker. Dat waren raskonijnen met tatoeages in het oor. Waren konijnen die niet echt voor een tentoonstelling geschikt waren. Op een gegeven moment zijn we naar een konijnenopvang gegaan: huize Pluis. Dat waren altijd speeddate koppelingen. Maar altijd goed uitgepakt. Ik denk dat we dat wel drie of vier keer gedaan hebben. Toen zaten we met één konijn en ik meen dat Huize Pluis toen geen of weinig of geschikte konijnen had, kwam ik uit bij Kaatje Keutel in Lelystad. Ik mocht er drie uitkiezen. Kaatje was eerlijk. Dat konijn zou ik niet nemen want dat kan je min of meer aanvallen als je met je hand in het hok komt. Had verteld dat we kleinkinderen hebben.

Daar moest ons konijn een paar dagen blijven. Na de eerste dag hoorde ik dat konijn 1 het niet geworden was en dat ons konijn een bijtwondje had. (Ik heb dat wondje later nooit kunnen ontdekken). Het werd nummer 2. Ik zal nooit vergeten toen ik ze op ging halen en ik ons konijn haar naam riep dat zij gelijk haar oortjes spitste en naar het gaas kwam: ze herkende mijn stem. Ze kwam blij thuis en het was een goed en stabiel koppel tot ze plotseling verdwenen waren: opgegeten door een marter vermoedelijk.

Toen heb ik een broer/zus bij Kaatje Keutel geadopteerd. Dat was een koppel dat na de coronaperiode daar gebracht was. Ze zaten bij een pleeggezin heb ik begrepen. Maar ik had ze uitgekozen via de website omdat er één een Japanner was en in het vorige koppel vond ik de Japanner zo lief van karakter. Dat is onze huidige Japanner Rosie ook. 

Ik ben erg te spreken over Kaatje Keutel. En de lange reis heb ik er graag voor over. 

Dus kan ik niet vertellen over mislukte koppelingen. Dat ken ik helemaal niet. Maar daar ben ik via deze site achter gekomen. Ik wist niet eens dat dat bestond.