Konijn alleen na overlijden maatje

[Anoniem2]

Hoi allemaal, 

Ik lees vaker mee op dit forum en zou graag advies willen vragen. Afgelopen week is één van mijn twee konijnen overleden. Ze komen uit hetzelfde nest en hebben tot het overlijden (9,5 jaar) altijd samen gezeten. Het konijn dat nu alleen is overgebleven is blind vanwege een eerder E.cunicili besmetting en wordt momenteel opnieuw voor E.cuniculi behandeld. Als zij er ook niet meer is, wil ik stoppen met het houden van konijnen. Nu is mijn vraag wat het beste is voor haar om nog zo gelukkig mogelijk te kunnen zijn in de tijd die haar nog rest. Omdat ze blind is kan ik mij voorstellen dan een koppeling met een 'leen'konijn uit de opvang extra veel stress geeft, en bij stress gaat vaak de E.cuniculi weer opspelen. Ik ben erg benieuwd wat jullie idee hierover is en of er een konijnwaardige oplossing is waar ik misschien nog niet aan gedacht heb. Alvast bedankt voor het meedenken. 

[Evee]

Sterkte met het verlies.

 

Dit is niet een advies wat ik normaal zou geven, maar gezien haar leeftijd en gezondheid zou ik denk ik niet opnieuw koppelen in deze situatie.

Dat betekent wel dat je als baasje wel extra zorg en aandacht moet geven aan haar. 

 

Misschien geen populaire mening, en van buitenaf komt het misschien heel hard over, zeker nadat je net een konijn verloren hebt. Maar zodra je voor dit konijntje aan inslapen gaat denken, zou ik die keuze direct maken. Ik denk vooral om dat ik spijt zou hebben als ik het konijn te lang zou laten doorlopen in een situatie die niet ideaal is, maar waar de ideale oplossing denk ik ook niet voor bestaat. 

[Marjoleink]

Sterkte inderdaad. 

Ik vind het lastig. 9,5 is best oud, alhoewel mijn voedster met EC (vermoedelijk) 12 is geworden. In zo'n geval zou ze best lang alleen zitten. Ze zou een heleboel steun kunnen hebben aan een maatje. 

Maar ik zou haar denk ik niet meenemen naar een opvang om te koppelen. Zeker voor een blind konijn geeft dat inderdaad veel stress. De enige optie zou wat mij betreft zijn koppelen in haar verblijf, maar dat wordt over het algemeen afgeraden omdat de kans groot is dat ze het andere konijn als een indringer ziet.

[happy211]

Je zou altijd kunnen overleggen met de konijnenopvang, maar ik sluit me aan bij @Evee. De combinatie van haar leeftijd, gezondheid en jouw wens om te stoppen geeft voor mij daarin de doorslag. Los zijn dat allemaal dingen waar wel een mouw aan te passen is om in haar behoefte van een maatje te voorzien. Maar alles samen dan snap ik heel goed de overweging om haar alleen te houden.

Zit ze binnen of buiten? Door de EC en dan ook in de winter zonder maatje, zou ik wel aanraden om haar naar binnen te halen als dat lukt.

[Anoniem2]

Bedankt voor de snelle en eerlijke reacties. Dat laatste is inderdaad ook een dilemma: of ik haar nu binnen moet halen. De mogelijkheid heb ik, maar ik twijfel of de timing goed is gezien het grote temperatuurverschil momenteel tussen buiten en binnen. 

[Evee]

Voor gezondheidsproblemen naar binnen halen mag ook in de winter. Naar buiten kan niet.  Maar naar binnen ivm ziekte kan wel.

 

Ik zou het doen op het midden van de dag, als de temperaturen zo dicht mogelijk bij elkaar zitten. Als je die mogelijkheid hebt, dan maak je de overgang zo klein mogelijk. 

[Anoniem2]

Bedankt! Dan moet ik dat misschien maar doen. Binnen heeft ze ook wat meer gezelschap en kan ik haar beter in de gaten houden.

[Kolino]

Vandaag is de ideale dag, het is nu zelfs al warm genoeg om dat te doen. Als je haar in de woonkamer wilt hebben, vergeet niet om de verwarming nog laag te houden! Zeker omdat er E.C. speelt, zou ik 15 graden aanhouden en de dag erna 17, de dag erna 19 en daarna wat je zelf gewend bent. Zieke konijnen hebben soms moeite met van 20 naar 15 zetten in de nacht, dan zou je een snuggelsafe kunnen geven.

 

Toch ben ook ik voor het naar binnen halen, je kunt niet anders, hoe wil je anders genoeg aandacht geven? Niemand gaat de halve dag in een ren erbij zitten.

 

Let wel, voor blinde konijnen is een overgang als deze mega, want ineens andere geluiden, jullie leefgeluiden, die ze normaal niet hoort, houd daar rekening mee! Op de lange termijn is het beter, dan went het ook. Tv/radio dus niet op standje de buren kunnen meeluisteren, niet gillen of schreeuwen of verzin het maar... Doseren, langzaam opbouwen en dan weer normaal leven. Uiteindelijk heeft ze toch flink wat uurtjes "aandacht", als in weten dat er iemand is die haar begrijpt, nodig. Maar op de korte termijn, is rekening houden met dat zij niet overladen moet worden met prikkels die overal en nergens vandaan komen, wel heel belangrijk.

Ik weet niet hoe groot het gezin is, of je nog kinderen hebt die uitleg nodig hebben. Zie het als geblinddoekt ergens naartoe gebracht worden en niet weten waar je bent. Dat is heel eng. Probeer zoveel mogelijk dingen met haar eigen geur van buiten mee te nemen, plaats alles op plekken waar ze die ten opzichte van zichzelf verwacht. Dat komt goed, maar heb geduld. Kijk altijd even, vindt ze het voer, de drinkbak etc. Dat leren ze snel, maar door de verandering zijn ze wel even de weg kwijt.