Ga naar inhoud

Aanbevolen berichten

Geplaatst: (aangepast)

Onvoorstelbaar, maar het is helaas echt waar: vrijdagavond heb ik Snabbel laten inslapen. Mijn lieve vrolijke mannetje is er ineens niet meer. Ik merkte vrijdag dat hij zwaar ademde, hij liep weinig, hij at en dronk amper en toen hij niet kwam voor de dagelijkse portie verse groente, wist ik: dit is niet goed. Gelukkig kon ik nog terecht bij de da en hij hoorde een hartafwijking (zijn hart stopte af en toe). Dat was al slecht nieuws, maar een foto bevestigde dat het echt niet goed was: zijn hart was 2x zo groot als normaal. Ondertussen was hij benauwd en hapte hij naar adem, dus de keuze was snel gemaakt. Zelfs met medicijnen was er geen redden aan. We zijn er kapot van, het is totaal onverwachts en hij was pas vier. Het is nu ook ineens heel stil, hij was de meest actieve van het stel en hij maakte als enige wat geluidjes. Ik heb hem mee naar huis genomen en de dames hebben afscheid van hem genomen. Ze lijken er verder weinig last van te hebben, dieren gaan toch vaak snel weer over tot de orde van de dag. Wij hebben wat langer nodig denk ik, want dit lieve koppie moeten we nu missen 💔 

 

  PXL-20240115-161300499-2.jpg

 

aangepast door Suus1978
  • Verdrietig 3
Geplaatst:

Gatver! Wat een rot nieuws!

 

Geloof meteen dat hij mega gemist gaat worden, dat snoetje, daar smelt je toch meteen voor?

 

Lastig voor te stellen dat hij er niet meer is. Wat een moeilijke keuze, of naja, misschien niet moeilijk om te maken, maar wel om te beseffen wat er is gebeurd. Echt heel veel sterkte!

  • Bedankt 1
Geplaatst:

Bedankt voor alle lieve berichtjes. Vanmiddag brengen we hem naar het crematorium en dan is het afscheid definitief. Ik kijk nog steeds talloze keren per dag naar het hok om te kijken of hij niet staat te wachten op iets lekkers. Hij maakte amper geluid, dus vaak stond hij gewoon geduldig te wachten. En als we dan eindelijk iets kwamen brengen, ging hij bozig klappertanden omdat het hem niet snel genoeg ging 😁 Dat gaan we zo missen 😞

 

Ik ben al met al blij dat ik toch naar de da ben gegaan. Mijn eerste, bijna automatische, gedachte was: niet eten = dwangvoeren, metacam en darmstimulerende middelen en dan is hij is no time weer de oude. Bij konijnen heb ik dat zo vaak gehad. Maar ja, dat zou hem niet geholpen hebben. Ik heb ook een konijn gehad met hartproblemen, die heeft nog een tijdje medicijnen gehad, maar hij is niet veel later toch overleden. Op een nare manier, ze stikken dan eigenlijk en je kunt niks doen. Dat vergeet ik nooit meer en ik ben blij dat ik Snabbel dat heb kunnen besparen. 

 

De dames zijn heel stilletjes. Ik weet niet of ze dit lekker rustig vinden, Snabbel missen of gewoon van hun oude dag genieten. Ik heb ze wel afscheid laten nemen, maar het blijft moeilijk in te schatten wat ze voelen. Bij konijnen was dit altijd al lastig, bij cavia's vind ik het nog veel lastiger.   

Doe mee aan dit gesprek

Je kunt dit nu plaatsen en later registreren. Indien je reeds een account hebt, log dan nu in om het bericht te plaatsen met je account.

Gast
Reageer op dit topic

×   Geplakt als verrijkte tekst.   Plak in plaats daarvan als platte tekst

  Er zijn maximaal 75 emoji toegestaan.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Je vorige inhoud werd hersteld.   Leeg de tekstverwerker

×   Je kunt afbeeldingen niet direct plakken. Upload of voeg afbeeldingen vanaf een URL in

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

Onze website website maakt gebruik van cookies. Meer informatie hierover lees je bij onze privacy policy Privacybeleid .