Koppeling voedster 3 jaar/6 maanden

[Blackadder]

Afgelopen juli is de rammelaar van ons konijnenkoppeltje helaas overleden. We hebben daarna twee weken gewacht en de voedster naar de konijnenopvang gebracht om opnieuw te laten koppelen met een rammelaar. Na enkele dagen was dit gelukt, waarna het nieuwe koppeltje terug naar onze ren kwam. Helaas is het na twee weken in onze ren misgelopen. De konijnenren was bezaaid met plukken haar. We hebben ze uit mekaar gehaald en beide teruggebracht naar de konijnenopvang met de bedoeling om te proberen opnieuw te koppelen.

Daags nadien leek het opnieuw goed te gaan. Ze hebben nog een weekje doorgebracht bij de konijnenopvang waarna ze beide terug naar huis kwamen. We hebben het toen ook iets anders aangepakt. We hebben een vrij ruime konijnenren met 3 vierkante meter verhard en 9 vierkante meter zand waarin ze naar hartelust kunnen graven. Toen ze thuis kwamen hebben we opnieuw het konijnenhok volledig gepoetst en ditmaal ook de bestaande gegraven tunnels volledig plat gegooid en de volledige konijnenren opnieuw ingedeeld. Daarnaast hadden we ook een deel afgesloten met het idee om ze samen een tijdje in een kleiner gedeelte van de konijnenren te houden (+/- 3 vierkante meter op het verhard gedeelte).

Dit leek opnieuw zeer goed te gaan. We hadden de indruk dat het nu veel beter ging. We hebben dit iets langer dan 3 weken zo gelaten. We zagen dat ze ook naar mekaar toegroeiden. Maar helaas is het weer misgelopen. Na de tijd op het verkleinde gedeelte hebben we ze terug toegang gegeven tot de volledige oppervlakte van de konijnenren. Aanvankelijk leek het nog goed te gaan, alhoewel ze mekaar niet echt meer opzochten. Ze zijn wel beide als een gek beginnen graven.

Op de derde dag na het volledig openstellen van de ren zagen we weer een heleboel haarplukjes door de tuin vliegen. Toen we gingen kijken was er duidelijk weer serieus gevochten. We hebben nog even afgewacht wat er zou gebeuren, maar op een bepaald moment zagen we dat de rammelaar achter onze voedster ging jagen. De voedster is in het hok gesprongen en was te bang om er nog uit te komen. Na nog enkele aanvallen hebben we besloten om de rammelaar terug te brengen naar de konijnenopvang. 

Sinds vorige week zit de voedster alleen in de overgrote ren. Ze eet nog steeds goed en graaft elke dag volop. We weten niet goed hoe het nu verder moet. Op dit moment ziet ze er wel gelukkig uit. Maar gaat dit zo blijven?

Eind oktober vertrekken we voor een week naar het buitenland voor werk. We spelen met het idee om onze voedster die week naar de konijnenopvang te brengen met het oog op een nieuwe koppeling, dit keer met een rammelaar van ongeveer haar leeftijd. De vorige rammelaar was twee jaar jonger. Misschien dat het dit keer wel lukt? 

Langs de andere kant weten we niet of we er nog goed aan doen om te blijven verderzetten. We zouden ze liefst van al gelukkig zien met een extra konijn erbij. Maar ook niet ten koste van alles. We denken om haar nog enkele weken rust te gunnen en het dan nog één keer te proberen. Als het dan niet zou lukken, lijkt het ons beter om haar een tijdje alleen te laten? Alhoewel alles er toch op wijst dat een konijn alleen niet goed is.

Graag lezen we jullie input en meningen. Elke suggestie is welkom. Alvast hartelijk bedankt.

[happy211]

Het klinkt alsof je alles goed hebt gedaan: naar een konijnenopvang geweest voor een koppeling, nadat de eerste koppeling mislukte teruggegaan, daarna bij thuiskomt een kleinere ren voor een aantal weken. 

Lastig om te zeggen waar het dan toch mis gegaan is. 

 

Tijdens de vakantie naar de opvang brengen voor een nieuwe koppeling klinkt als een goed idee. Dat is beter dan een prille koppeling moeten achterlaten bij een oppas. 

 

Ik heb weinig tips voor je verder, je hebt het goed aangepakt. Zand kun je gewoon niet goed geurvrij maken.

[Blackadder]

7 minuten geleden, happy211 zei:

Tijdens de vakantie naar de opvang brengen voor een nieuwe koppeling klinkt als een goed idee. Dat is beter dan een prille koppeling moeten achterlaten bij een oppas. 

 

Dat leek ons ook het verstandigste. Dan kunnen we bij thuiskomst de weken nadien alles goed opvolgen.
Bedankt voor je feedback.  

[bunnyempress]

Alleen laten vs blijven koppelen is een lastige vraag. Ligt er vooral aan wat het meeste stress geeft. Als je konijn alleen verpietert, echt veel meer contact zoekt, de muren gaat likken en/of stopt met eten, dan moet je echt wel koppelingen doorzetten. Als het andersom is, en een koppeling geeft veel stress, het konijn houdt op met eten, er zijn telkens gevechten etc. dan is dat ook niet goed. Meestal zitten de meeste konijnen ergens tussen in. Ze kunnen dus vaak best wel een tijdje alleen en/of een paar keer koppelen.

 

Natuurlijk is het fijn als een koppeling snel goed gaat en snel hecht is, maar sommige konijnen hebben echt de tijd nodig. Ons is gewaarschuwd dat Scarlett moeilijk was (5+ koppelingen mislukt). Zij is langer gekoppeld in de opvang (3 weken daar gebleven o.a. om Lodewijks wintervacht aan te laten maken) en dat heeft volgens mij wel geholpen. Daarnaast mochten wij absoluut geen grote plek voor hen de eerste 3-4 maanden. Op dag 3 in de ren hebben we even 2-3 plukjes haar gezien, maar daarna hebben ze nooit meer ruzie gemaakt. Sterker nog: ze zijn super klef, zelfs als er eentje niet lekker is.

 

Ik zou het dus nog niet opgeven, voor een maatje voor je voedster.

 

Is het mogelijk om het zand gedeelte te verkleinen, zodat je in fases kan openstellen?

[bobbyonthefloor]

Als jullie voedster geen tekenen geeft van eenzaamheid oid. Dan zou ik de paar weken wachten. Er zijn er meer die wel een week of 4/6 wachten met opnieuw koppelen. Of wellicht langer. Je zou een pluche konijn bij je voedster kunnen leggen. (Zonder enge kraaloogjes of anders wat zij eraf kan slopen) Mits ze niet het hele konijn op eet uiteraard. Dat wordt vaker ingezet namelijk. 

 

@Blackadder

[Blackadder]

10 uren geleden, bunnyempress zei:

Alleen laten vs blijven koppelen is een lastige vraag. Ligt er vooral aan wat het meeste stress geeft. Als je konijn alleen verpietert, echt veel meer contact zoekt, de muren gaat likken en/of stopt met eten, dan moet je echt wel koppelingen doorzetten. Als het andersom is, en een koppeling geeft veel stress, het konijn houdt op met eten, er zijn telkens gevechten etc. dan is dat ook niet goed. Meestal zitten de meeste konijnen ergens tussen in. Ze kunnen dus vaak best wel een tijdje alleen en/of een paar keer koppelen.

 

Natuurlijk is het fijn als een koppeling snel goed gaat en snel hecht is, maar sommige konijnen hebben echt de tijd nodig. Ons is gewaarschuwd dat Scarlett moeilijk was (5+ koppelingen mislukt). Zij is langer gekoppeld in de opvang (3 weken daar gebleven o.a. om Lodewijks wintervacht aan te laten maken) en dat heeft volgens mij wel geholpen. Daarnaast mochten wij absoluut geen grote plek voor hen de eerste 3-4 maanden. Op dag 3 in de ren hebben we even 2-3 plukjes haar gezien, maar daarna hebben ze nooit meer ruzie gemaakt. Sterker nog: ze zijn super klef, zelfs als er eentje niet lekker is.

 

Ik zou het dus nog niet opgeven, voor een maatje voor je voedster.

 

Is het mogelijk om het zand gedeelte te verkleinen, zodat je in fases kan openstellen?

3-4 maanden op een kleine plek is een goeie tip.
Het zand gedeelte verkleinen zou kunnen, maar alleen bovengronds met een hekje. In de praktijk zullen ze zich snel een ondergrondse weg voorzien denk ik. Om zowel bovengronds als ondergronds af te sluiten wordt wat moeilijk.

Bedankt om je ervaringen te delen. 

[Blackadder]

28 minuten geleden, bobbyonthefloor zei:

Als jullie voedster geen tekenen geeft van eenzaamheid oid. Dan zou ik de paar weken wachten. Er zijn er meer die wel een week of 4/6 wachten met opnieuw koppelen. Of wellicht langer. Je zou een pluche konijn bij je voedster kunnen leggen. (Zonder enge kraaloogjes of anders wat zij eraf kan slopen) Mits ze niet het hele konijn op eet uiteraard. Dat wordt vaker ingezet namelijk. 

 

@Blackadder

 

We wisten niet dat er ook wel eens met een pluche konijn wordt gewerkt. We gaan dit zeker eens verder bekijken.
Bedankt voor de tip.

[Lienappelsien]

Hė wat jammer dat het, tot 2 keer toe, er eerst goed uitzag maar uiteindelijk mis ging. Het heeft in ieder geval niet aan je aanpak gelegen. Door een onhandige aanpak gaat het soms ook mis, maar dat is bij jou niet het geval. Het zal dan toch geen goede match zijn. Het blijven konijnen… 🙄

 

Als ze het nu op zich goed doet dan vind ik het een goed idee om even tot jullie vakantie te wachten. Het is inderdaad handig als ze dan tijdens jullie vakantie op koppelvakantie zijn. Uiteraard is het slim om dat nu alvast met de opvang in te plannen, ze hebben het vaak erg druk. Zoals al is gezegd ga je niet lekker weg als je een nieuw koppel bij de oppas achter moet laten. Als je naar een goede opvang gaat vindt ze vast en zeker uiteindelijk haar nieuwe liefde.

 

Mijn huidige koppel is in januari gekoppeld. Mijn dame had de eerste 3 rammen afgewezen. De volgende dag hebben ze (de opvang) het met 1 van deze rammen nog een keer geprobeerd omdat de ram niks deed, maar nee, ze moest hem niet 😉 Met kandidaat 4 klikte het wel. Ze zijn ook een week samen in de opvang gebleven. Ik heb ook een grote konijnenren met ook een graafgedeelte, beetje vergelijkbaar met jou. En ik had daarom voor hun thuiskomst ook een deel afgezet. Ze hebben toen volgens mij zeker 2 maanden op 6 m2 gezeten, zonder het graafgedeelte. Het ging thuis meteen goed, maar ik bleef voorzichtig. En het was toch winter en de 6 m2 waar ze op zaten was het meest beschut. Toen ik ze later ook toegang tot de rest van de ren gaf was dat geen enkel probleem. Hopelijk gaat dat de volgende keer bij jou ook zo. 

[Lienappelsien]

Toevoeging: je hebt het ook nog over het leeftijdsverschil tussen je voedster en de rammen. In de topictitel lees ik dat je voedster 3,5 jaar is. Dat is mooi, ze is dus volwassen. Ik zou haar dan laten koppelen aan een ram die ook volwassen is: 1 jaar of ouder. Een jonger konijn vind ik altijd wat meer risico geven omdat het karakter dan nog niet gevormd is en je dus niet zeker weet of het goed blijft gaan als hij volwassen is. Maar de nieuwe ram hoeft echt niet even oud te zijn als jouw voedster. Dat maakt bij konijnen niet uit. Of hij nou 2 jaar is of 7 maakt voor jouw voedster geen verschil. Het gaat echt om de karakters, die moeten bij elkaar passen. 

[Blackadder]

1 uur terug, Lienappelsien zei:

Toevoeging: je hebt het ook nog over het leeftijdsverschil tussen je voedster en de rammen. In de topictitel lees ik dat je voedster 3,5 jaar is. Dat is mooi, ze is dus volwassen. Ik zou haar dan laten koppelen aan een ram die ook volwassen is: 1 jaar of ouder. Een jonger konijn vind ik altijd wat meer risico geven omdat het karakter dan nog niet gevormd is en je dus niet zeker weet of het goed blijft gaan als hij volwassen is. Maar de nieuwe ram hoeft echt niet even oud te zijn als jouw voedster. Dat maakt bij konijnen niet uit. Of hij nou 2 jaar is of 7 maakt voor jouw voedster geen verschil. Het gaat echt om de karakters, die moeten bij elkaar passen. 

 

We waren in de veronderstelling dat een leeftijdsverschil een punt zou kunnen zijn, maar het is dan goed om te horen dat dit niet zo is. Er zijn namelijk niet veel konijnen in de opvang van haar leeftijd. Als het niet uitmaakt wordt de selectie terug wat groter 😄. Bedank voor de tip.

[Blackadder]

1 uur geleden, Lienappelsien zei:

Hė wat jammer dat het, tot 2 keer toe, er eerst goed uitzag maar uiteindelijk mis ging. Het heeft in ieder geval niet aan je aanpak gelegen. Door een onhandige aanpak gaat het soms ook mis, maar dat is bij jou niet het geval. Het zal dan toch geen goede match zijn. Het blijven konijnen… 🙄

 

Als ze het nu op zich goed doet dan vind ik het een goed idee om even tot jullie vakantie te wachten. Het is inderdaad handig als ze dan tijdens jullie vakantie op koppelvakantie zijn. Uiteraard is het slim om dat nu alvast met de opvang in te plannen, ze hebben het vaak erg druk. Zoals al is gezegd ga je niet lekker weg als je een nieuw koppel bij de oppas achter moet laten. Als je naar een goede opvang gaat vindt ze vast en zeker uiteindelijk haar nieuwe liefde.

 

Mijn huidige koppel is in januari gekoppeld. Mijn dame had de eerste 3 rammen afgewezen. De volgende dag hebben ze (de opvang) het met 1 van deze rammen nog een keer geprobeerd omdat de ram niks deed, maar nee, ze moest hem niet 😉 Met kandidaat 4 klikte het wel. Ze zijn ook een week samen in de opvang gebleven. Ik heb ook een grote konijnenren met ook een graafgedeelte, beetje vergelijkbaar met jou. En ik had daarom voor hun thuiskomst ook een deel afgezet. Ze hebben toen volgens mij zeker 2 maanden op 6 m2 gezeten, zonder het graafgedeelte. Het ging thuis meteen goed, maar ik bleef voorzichtig. En het was toch winter en de 6 m2 waar ze op zaten was het meest beschut. Toen ik ze later ook toegang tot de rest van de ren gaf was dat geen enkel probleem. Hopelijk gaat dat de volgende keer bij jou ook zo. 

 

Ik lees dat jij ze ook een langere periode op een kleinere oppervlakte hebt gehouden. We gaan dit sowieso een keer proberen als ze terug thuis komt na een volgende koppeling. Misschien waren we wat te snel om de volledige ren open te stellen na 3 weken. We hadden wel een beetje schrik dat ze eventueel wat gefrustreerd konden worden als we ze te lang op een kleine oppervlakte zouden houden. Wij hadden slechts 3 vierkante meter. Misschien moeten we eens nadenken om op een bepaalde manier toch een iets groter stuk te voorzien (bv. een houten plaat op het zandgedeelte of zoiets). 

In elk geval bedankt om je inzichten te delen.  

[Evee]

Ik zou koppelen zeker niet opgeven! Koppelen is niet leuk, maar even de vergelijking naar ons mensen, voor ons is daten ook voor de meeste mensen niet echt leuk. De meesten eindigen ook niet samen met de allereerste persoon die ze tegen komen. Je wordt meestal toch minstens één keer gekwetst en houd er een gebroken hart aan over. Bij konijnen werkt dat vergelijkbaar, het is soms even zoeken naar een goede match, en dat koppelen, dat is gewoon niet zo leuk, maar wel iets wat nodig is om de juiste persoon - of in dit geval het juiste konijn - te vinden. 

Ik heb konijnen gehad die meer dan 10 !  pogingen nodig hadden tot hun ware liefde gevonden was. En konijnen bij wie het met de eerste kandidaat gelijk liefde voor het leven was. Mijn advies is - geef niet op. Dit was gewoon niet de goede match. Maar die hupt echt wel ergens rond 🙂 

 

Ik weet niet bij welke opvang je geweest bent, maar er zijn er een paar die er wel bovenuit steken wat koppel-kennis betreft. Mijn advies zou zijn om eventueel wat verder te rijden naar zo een opvang, dan het bij het lokale asiel met minder ervaring te proberen met dit konijn. Maar misschien zat je al goed, en was het gewoon niet direct zichtbaar of dit een match was of niet. Sommige konijnen zijn in het begin heel rustig en aarzelend, en dan komt de koppeling pas later echt op gang. 

 

Je ren is inderdaad wel groot voor net na een koppeling, je kan deze de eerste drie maanden kleiner maken, bijvoorbeeld 4-6 vierkante meter, en dan pas meer ruimte geven. Maar zo heel extreem groot is het ook weer niet, ik zou het - mits er een koppelvakantie bij een opvang is geweest, op zich ook wel durven om gelijk de hele ruimte te geven. Wisselen van terrein is meestal niet handig met prille koppels, dan willen ze telkens de rangorde opnieuw bepalen / bevestigen. Niet te vaak veranderen, rust en geduld zijn belangrijk bij koppelingen. En een goede match qua karakters.

 

Wat lienappelsien ook zegt, een jong konijn dat nog pubert geeft wat onzekerheid voor een koppeling. Gewoon omdat die feller kunnen zijn, soms nog wat van karakter veranderen als ze verder opgroeien, en soms blijkt het dan na een tijdje toch geen passende match te zijn. Een volwassen konijn, ouder dan ongeveer 1.5 jaar, dat heeft een stabieler karakter. Voor een koppeling is dat eigenlijk wel fijner. Dan is de kans groter dat de klik die er is op het moment van koppelen en adopteren, ook zo zal blijven in de toekomst. 

[Blackadder]

3 uren geleden, Evee zei:

Ik zou koppelen zeker niet opgeven! Koppelen is niet leuk, maar even de vergelijking naar ons mensen, voor ons is daten ook voor de meeste mensen niet echt leuk. De meesten eindigen ook niet samen met de allereerste persoon die ze tegen komen. Je wordt meestal toch minstens één keer gekwetst en houd er een gebroken hart aan over. Bij konijnen werkt dat vergelijkbaar, het is soms even zoeken naar een goede match, en dat koppelen, dat is gewoon niet zo leuk, maar wel iets wat nodig is om de juiste persoon - of in dit geval het juiste konijn - te vinden. 

Ik heb konijnen gehad die meer dan 10 !  pogingen nodig hadden tot hun ware liefde gevonden was. En konijnen bij wie het met de eerste kandidaat gelijk liefde voor het leven was. Mijn advies is - geef niet op. Dit was gewoon niet de goede match. Maar die hupt echt wel ergens rond 🙂 

 

Ik weet niet bij welke opvang je geweest bent, maar er zijn er een paar die er wel bovenuit steken wat koppel-kennis betreft. Mijn advies zou zijn om eventueel wat verder te rijden naar zo een opvang, dan het bij het lokale asiel met minder ervaring te proberen met dit konijn. Maar misschien zat je al goed, en was het gewoon niet direct zichtbaar of dit een match was of niet. Sommige konijnen zijn in het begin heel rustig en aarzelend, en dan komt de koppeling pas later echt op gang. 

 

Je ren is inderdaad wel groot voor net na een koppeling, je kan deze de eerste drie maanden kleiner maken, bijvoorbeeld 4-6 vierkante meter, en dan pas meer ruimte geven. Maar zo heel extreem groot is het ook weer niet, ik zou het - mits er een koppelvakantie bij een opvang is geweest, op zich ook wel durven om gelijk de hele ruimte te geven. Wisselen van terrein is meestal niet handig met prille koppels, dan willen ze telkens de rangorde opnieuw bepalen / bevestigen. Niet te vaak veranderen, rust en geduld zijn belangrijk bij koppelingen. En een goede match qua karakters.

 

Wat lienappelsien ook zegt, een jong konijn dat nog pubert geeft wat onzekerheid voor een koppeling. Gewoon omdat die feller kunnen zijn, soms nog wat van karakter veranderen als ze verder opgroeien, en soms blijkt het dan na een tijdje toch geen passende match te zijn. Een volwassen konijn, ouder dan ongeveer 1.5 jaar, dat heeft een stabieler karakter. Voor een koppeling is dat eigenlijk wel fijner. Dan is de kans groter dat de klik die er is op het moment van koppelen en adopteren, ook zo zal blijven in de toekomst. 

 

 

De antwoorden hier geven ons wel terug wat moed om verder te proberen met koppelen. 😄
De opvang waar we naartoe gaan is zeker wel goed. Het was een moeilijke koppeling waarvan het niet eenvoudig te zien was totdat ze gingen vechten. Indien de volgende koppeling succesvol zou zijn dan bekijken we hoe de ren in te delen. Op een kleine oppervlakte leek het ons zeer goed te gaan. Onze vrees is ook dat bij een volledige oppervlakte onze voedster de ruimte sneller zal herkennen en haar territorium zou kunnen opeisen? 

[bunnyempress]

Langzaam vergroten is niet vanwege herkenning, maar omdat de konijnen dan soms elk een stuk eisen. Dus dan pakt de ene de linkerkant en de ander de rechterkant en verdragen ze elkaar niet meer als ze 'over de lijn' komen. Als ze langer gehecht zijn, en je langzaam openstelt, is er niet iets te 'claimen', want ze blijven samen op een steeds groter wordend stuk. Door langer te wachten, is er ook minder geur, want geur geeft een konijn ook het idee: 'oh jee, dat is al van X, dus nu moet ik gaan claimen/vechten'. Bij een nieuw stuk gaan ze dan samen geursporen neerleggen en vaak ook keutelen. Dat heb ik ook weleens als tip gehoord. Om alvast wat keutels rond te strooien op een nieuw stuk, dan ruikt het al naar hen. Dat hebben wij o.a. gedaan bij de eerste keer vakantieopvang. Ik voelde me wel heel stom met mijn zakje met keutels, maar goed, Lodewijk is een angsthaas, en die voelde zich volgens mij wel sneller op zijn gemak. Ook omdat er andere konijnen rond hen zaten, dus ik wilde per se dat het vertrouwt zou zijn. Dus van alles meegesleurd, inclusief keutels. 🙃

 

Wel lastig idd om zand goed te begrenzen, en je wil ook niet teveel keutels, want straks denkt dat nieuwe konijn: hey! plasbak!

Dat wil je ook juist voorkomen. Maar misschien heb je wel een speeltje of schuilhuisje ofzo waar ze veel geursporen op plakken en dan kan je dat tijdelijk verplaatsen.

 

 

[Blackadder]

1 uur terug, bunnyempress zei:

Langzaam vergroten is niet vanwege herkenning, maar omdat de konijnen dan soms elk een stuk eisen. Dus dan pakt de ene de linkerkant en de ander de rechterkant en verdragen ze elkaar niet meer als ze 'over de lijn' komen. Als ze langer gehecht zijn, en je langzaam openstelt, is er niet iets te 'claimen', want ze blijven samen op een steeds groter wordend stuk. Door langer te wachten, is er ook minder geur, want geur geeft een konijn ook het idee: 'oh jee, dat is al van X, dus nu moet ik gaan claimen/vechten'. Bij een nieuw stuk gaan ze dan samen geursporen neerleggen en vaak ook keutelen. Dat heb ik ook weleens als tip gehoord. Om alvast wat keutels rond te strooien op een nieuw stuk, dan ruikt het al naar hen. Dat hebben wij o.a. gedaan bij de eerste keer vakantieopvang. Ik voelde me wel heel stom met mijn zakje met keutels, maar goed, Lodewijk is een angsthaas, en die voelde zich volgens mij wel sneller op zijn gemak. Ook omdat er andere konijnen rond hen zaten, dus ik wilde per se dat het vertrouwt zou zijn. Dus van alles meegesleurd, inclusief keutels. 🙃

 

Wel lastig idd om zand goed te begrenzen, en je wil ook niet teveel keutels, want straks denkt dat nieuwe konijn: hey! plasbak!

Dat wil je ook juist voorkomen. Maar misschien heb je wel een speeltje of schuilhuisje ofzo waar ze veel geursporen op plakken en dan kan je dat tijdelijk verplaatsen.

 

 

 

Dat zijn goede tips. Bedankt om te delen.