Fikse ruzie na 2 jaar samen niet opgelost

[BunnyenSnoopy]

Hallo.

 

Een tijdje terug heb ik een topic geopend dat mijn konijnen niet samen kunnen opeens. Ik heb ze in een neutraal gebied de tijd en rust gegeven om ze opnieuw te laten wennen aan elkaar maar helaas is dit niet gelukt. Ze vechten door het tralies heen en hun staart gaat steeds omhoog als de een de ander ziet. 
 

Zijn er evt nog meer tips om dit probleem te verhelpen? Ik ben radeloos

[Evee]

Nee, dit klinkt als tijd voor plan B. 

Heb je nagedacht wat je doet in dit geval?

 

Heb je ruimte om ze elk een eigen maatje en eigen, voldoende ruim verblijf te geven? Zie je dat ook zitten, twee aparte koppels?

 

Of is de optie om één van de twee af te staan bij een konijnenopvang, om via die weg de perfecte partner te vinden, en voor het konijn dat je houd een nieuw maatje te adopteren de keuze die beter bij je situatie past?

 

Sterkte met kiezen, niet de leuke situaties om in te zitten.

[Marcovka2]

Jouw voedster is dus niet gecastreerd? (ik heb even de vorige berichten gelezen). Dan denk ik dat je dat eerst moet doen.

 

Ik ben geen deskundige, maar ik heb onlangs hetzelfde gehad met mijn koppel: 2 jaar lang dikke vriendjes en plots ruzie. Aanvankelijk konden ze elkaar nog ontmoeten bij de tralies als ik ze om de beurt uit de kooi liet, maar dan bijten en krabben ze elkaar door de tralies waardoor ze steeds meer negatieve ervaringen opbouwen.

 

Ik heb ze toen in totaal 3 maanden apart gehouden waarbij ze elkaar niet konden zien en ook niet bij elkaar in de buurt konden komen. Ondertussen de voedster laten castreren, laten herstellen en toen weer naar buiten. Dan moet je nog wachten tot alle hormonen uit het lijfje zijn.

 

Toen heb ik ze laten herkoppelen op een koppelvakantie onder begeleiding van een gedragsdeskundige. En na een weekje waren het weer dikke vriendjes, alsof er niets gebeurd was.

 

Helaas kregen ze 3 maanden later weer ruzie. Toen heb ik ze een maand apart gehouden en weer laten herkoppelen. Tot nu toe gaat dit goed. Hopelijk blijft het hierbij. Ik had toen ook nagedacht over plan B (eentje wegdoen, of allebei omruilen), maar ik kon dat niet over mijn hart verkrijgen.

 

Of die castratie vd voedster echt noodzakelijk is weet ik niet. Want het ging na 3 maanden dus weer fout en toen was ze al een half jaar gecastreerd. Het zal waarschijnlijk de kans dat het goed komt en blijft gaan wel vergroten. Ik merk zelf dat mijn voedster na de castratie wat milder is en iets onderdaniger naar het rammetje. In mijn geval is dat wel goed want mijn rammetje is een beetje een softie. En ze is aanhankelijker naar mij, wat ook wel fijn is natuurlijk. Bovendien verlaag je de kans op kanker. Ik ben achteraf blij dat ik het gedaan heb.

 

Maar sterkte, ik weet hoe stressvol dit is. Het is echt niet fijn om ze zo zielig alleen te zien zitten.

29 juli aangepast door Marcovka2

[Evee]

Ik twijfel of castratie op dit punt nog zinvol is, het geeft een kans, maar die is wel klein. Als je alles geprobeerd wil hebben,  kun je het doen. Maar als je overweegt de voedster af te staan als dit niet goed komt, is het toch een prijzige ingreep met onzekere uitkomst als het om koppelen gaat. 

 

Ik ben voor het castreren van voedsters, maar ik ben ook realistisch. Het is geen wondermiddel voor stukgelopen konijnenrelaties namelijk.

[Marcovka2]

Ja klopt, het is allemaal niet goedkoop en een hoop gedoe.

 

Alles bij elkaar heeft het me heel wat geld gekost. Naast de dierenarts, aparte kooi en ren gekocht, en een koppelvakantie is ook niet gratis.