Kat

Wat betreft dat instorten van die tunnels: denk dat het te maken heeft met soort grond en dat gedomesticeerde konijnen nu eenmaal niet dezelfde skills hebben als hun wilde soortgenoten (om stabiele, doordachte gangennetwerken te graven). Maar echt al meermaals gehoord van verschillende mensen. Hier in het asiel heb ik een aantal konijnen lopen op gaas dat mooi aansluit op klei+ zand. Deels ook overdekt en lichte hellingsgraad maakt dat het nooit modderpoel is. Nooit pododermatitis gehad. Persoonlijk vind ik enkel tegels of andere verharding ook helemaal niet goed door de onnatuurlijke stand van de poten. Wou graag even andere meningen horen hierover, n.a.v. een reactie op een Facebook post (niet van mij).

Ok dat snap ik, maar dan betekent een draad op 30,40,50 cm toch ook frustratie omdat ze niet dieper kunnen? Trouwens al meermaals van adoptanten gehoord dat bij draad op ongeveer 50cm diepte de gang instort en het konijn er niet levend uit komt. Maar mij gaat het vooral om de vraag of dit oncomfortabel is voor de pootjes indien het gaas mooi aansluit op de ondergrond en niet dik is.

Maar hoe is dat dan slecht voor de pootjes? Kan er toch niet in snijden als de mazen opgevuld zijn met grond?

Indien fijne draad op de grond (aarde met zand) wordt aangebracht, zodanig dat die goed aansluit op de grond (dmv gronddoekhaken) en alle mazen mooi gevuld zijn; is dat een probleem voor konijnenpoten? Uiteraard mits andere graafmogelijkheid (zandbak e.d.). Volgens mij niet aangezien de poot gedragen wordt door de grond. Lijkt me zelfs beter dan harde ondergrond aangezien hier de nagels in de grond kunnen grijpen en de stand van de poot zo beter/natuurlijker is (pododermatitis). Of zie ik dat verkeerd?