Marcovka2

The story continues, helaas kregen ze toch weer ruzie😭 Ik had al mijn twijfels of het verstandig was ze nogmaals te herkoppelen, maar nu is het echt over en uit😞 Ondertussen heeft Milky (rammetje) nu een nieuw vriendinnetje. Omdat Milky het moeilijkst te herplaatsen is volgens mij had ik besloten dat ik hem sowieso zou houden. Dus hij is op koppelvakantie geweest. Voedster Mica zit nog apart. Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om haar af te staan. Maar twee koppels is ook niet echt ideaal. Ik merk dat het lastig is mijn aandacht te verdelen. En het is natuurlijk meer werk met verzorgen. En mocht ik in de toekomst willen verhuizen dan moet ik er veel meer rekening mee houden. Toch wel lastig, ik had al een paar keer besloten dat het ik dan Milky zou houden en Mica zou afstaan, maar ik kan die stap niet nemen, ik heb me al een paar keer bedacht. Het ligt echt als een steen op mijn maag. Het is ook onomkeerbaar. Als ik haar afsta en spijt krijg, kan ik het niet meer terugdraaien. En als ik haar een nieuw vriendje geef en zelf hou, dan zit ik voorlopig vast aan twee koppels. Echt een dilemma🥶

Ik denk dat je bij twee koppels wel moet realiseren dat als het niet werkt, je een koppel heel lastig ergens 'kwijt' kunt. Een konijn is al lastig voor afstand, maar een koppel helemaal. En als de koppels elkaar kunnen ruiken/zien dan is dat volgens mij een bron van onrust.

Hoe is dit nu afgelopen?

Ik denk dat je dan geen andere keuze hebt dan er eentje af te staan. Ik zou het bij twee rammen niet gaan proberen om te herkoppelen. De kans dat dit goed gaat is heel klein. En hoe langer je ze houd, hoe meer je eraan gehecht raakt. Dus als je dan later alsnog moet afstaan is het nog moeilijker. Ik zou wel naar een goede opvang gaan zodat je weet dat hij goed terecht komt. En niet zomaar een (gecastreerde) voedster erbij zetten, maar het overgebleven konijn zelf een maatje laten uitkiezen (speeddate, koppelservice). Dan heb je de meeste kans dat het goed blijft gaan. Maar zekerheid heb je nooit.

Ja klopt, het is allemaal niet goedkoop en een hoop gedoe. Alles bij elkaar heeft het me heel wat geld gekost. Naast de dierenarts, aparte kooi en ren gekocht, en een koppelvakantie is ook niet gratis.

Jouw voedster is dus niet gecastreerd? (ik heb even de vorige berichten gelezen). Dan denk ik dat je dat eerst moet doen. Ik ben geen deskundige, maar ik heb onlangs hetzelfde gehad met mijn koppel: 2 jaar lang dikke vriendjes en plots ruzie. Aanvankelijk konden ze elkaar nog ontmoeten bij de tralies als ik ze om de beurt uit de kooi liet, maar dan bijten en krabben ze elkaar door de tralies waardoor ze steeds meer negatieve ervaringen opbouwen. Ik heb ze toen in totaal 3 maanden apart gehouden waarbij ze elkaar niet konden zien en ook niet bij elkaar in de buurt konden komen. Ondertussen de voedster laten castreren, laten herstellen en toen weer naar buiten. Dan moet je nog wachten tot alle hormonen uit het lijfje zijn. Toen heb ik ze laten herkoppelen op een koppelvakantie onder begeleiding van een gedragsdeskundige. En na een weekje waren het weer dikke vriendjes, alsof er niets gebeurd was. Helaas kregen ze 3 maanden later weer ruzie. Toen heb ik ze een maand apart gehouden en weer laten herkoppelen. Tot nu toe gaat dit goed. Hopelijk blijft het hierbij. Ik had toen ook nagedacht over plan B (eentje wegdoen, of allebei omruilen), maar ik kon dat niet over mijn hart verkrijgen. Of die castratie vd voedster echt noodzakelijk is weet ik niet. Want het ging na 3 maanden dus weer fout en toen was ze al een half jaar gecastreerd. Het zal waarschijnlijk de kans dat het goed komt en blijft gaan wel vergroten. Ik merk zelf dat mijn voedster na de castratie wat milder is en iets onderdaniger naar het rammetje. In mijn geval is dat wel goed want mijn rammetje is een beetje een softie. En ze is aanhankelijker naar mij, wat ook wel fijn is natuurlijk. Bovendien verlaag je de kans op kanker. Ik ben achteraf blij dat ik het gedaan heb. Maar sterkte, ik weet hoe stressvol dit is. Het is echt niet fijn om ze zo zielig alleen te zien zitten.

Ja die wilgentunnels gebruik ik ook in de ren als tunneltjes. Ik gebruik ze ook om balken en drempels af te dekken. Zodat ze daaraan knagen, en niet aan de drempel. Toen ze nog binnen zaten had ik op een een gegeven moment de hele ren bedekt met afgeknaagde wilgentunnels als ondergrond. Ze zijn alleen vrij prijzig in zulke hoeveelheden🙄

Ik heb die Zippi tunnels ook overwogen. Lijkt mij heel gaaf om meerdere verblijven op die manier met elkaar te verbinden. Dan kan ik ze ook meer ruimte geven omdat ik dan andere delen van de tuin kan gebruiken zonder dat het konijnenverblijf de doorgang blokkeert. Maar: - Ik denk dat ze er doorheen gaan knagen. Misschien niet op dag 1, maar uiteindelijk wel. - Als ze in de tunnel zitten, dan zie je ze niet. En dan weet ik niet of ze nou ontsnapt zijn of ergens in een tunnel zitten. - Het lijkt mij ook binnenin smerig te worden met al die richeltjes. - Ik weet ook niet of het helemaal veilig is als je een stortbui hebt en die tunnel stroomt vol met water terwijl er eentje in zit. Ik had ooit een groot tunnelsysteem gemaakt van tuinhout en bakstenen, maar ook daarin wist ik nooit zeker waar ze nou waren. Helaas komen ze niet wanneer je ze roept, dus heb ik al vaker die tunnel open moeten maken om te kijken waar ze zaten. Misschien dat ik binnenkort een keer een kleine Zippitunnel probeer in de ren en dan eerst even aanzie hoe het loopt.

Ja ik strooi de brokjes ook altijd in de ren op verschillende plekjes zodat ze moeten zoeken. Maar soms kunnen ze het niet snel genoeg vinden en beginnen ze te stampen en grommen. Als ze het niet binnen een paar milliseconden kunnen vinden duurt het al te lang 😅 Ze zitten de laatste dagen best vaak te knuffelen 👍 Tot nu toe ben ik wel blij dat ik de keuze heb gemaakt een herkoppeling nog eens te proberen. Het voelt gewoon veel fijner om ze te verzorgen als ze met zijn tweeën zijn. Ze zijn meer zichzelf. Dat was vorige keer ook zo.

Het gaat langzaam steeds beter. Ze zitten weer vaak samen en knuffelen regelmatig. Het is wel iets minder dan voorheen maar ik zie vooruitgang. Wel probeert Milky vaak op Mica te rijden tijdens knuffelen, waar zij zich dan onderuit wurmt en wegrent. En er wordt meer gegromd tijdens voer of snackje. Als ik voorheen met voer naar buiten kwam begonnen ze relaxed rondjes te rennen achter elkaar (van opwinding denk ik😁), nu wordt er wat agressiever gerend en meer gejaagd en gegromd. Ik heb er wel meer vertrouwen in, maar ik heb de vorige keer gezien dat het in 1x kan omslaan, dus ik hou het wel in de gaten. Ik heb nog geen plukken haar gevonden in ieder geval. De buren zijn ondertussen ook bezig met klussen, gelukkig niet iedere dag, maar tot nu toe heb ik niet het idee dat ze er veel last van hebben. Gisteren stond de radio toch wel vrij hard aan met praten, en waren ze aan het timmeren en stenen op elkaar aan het metselen maar ze lagen met z'n tweetjes gewoon te dutten. Eerst was ik nog bang dat door die harde geluiden het prille begin weer verstoord zou worden. Maar aan de andere kant kunnen ze nu weer steun zoeken bij elkaar.

Ja ze zijn weer vaak samen 🥳 Ik weet dat het antropomorfisch is, maar het idee dat ik eergisteren kreeg is alsof hij het goed verpest had bij haar, en ze hem niet meer wou zien. Hij moest maar apart slapen. Soms zijn het net mensen.😁

Het gaat langzaam de goede kant op👍 Sinds eind vd middag zoeken ze elkaar meer op en ik heb ze al zien knuffelen 😍 Hun gedrag wordt ook wat meer relaxed.

Ik heb ze vandaag weer opgehaald van de koppelvakantie. Ze zitten weer samen in hun verblijf. Het resultaat is niet helemaal wat ik gehoopt had. Op zijn best gezegd tolereren ze elkaar. Maar ze gaan elkaar een beetje uit de weg. Ik heb het idee dat ze elkaar niet echt meer mogen. Soms gaat Milky (ram) naar Mica, maar die gaat dan ergens anders zitten, of ze rent weg. Heel af en toe is er een contact moment, maar dat duurt dan maar even. Echt een heel groot verschil met hoe het was. De koppeling zelf was ook niet zo makkelijk als de vorige keer. Volgens de deskundige van de koppelservice komt het wel goed en duurt het even voordat het vertrouwen terug is. Maar mijn gevoel zegt me dat het niet lang zal duren voordat het weer fout gaat. Hopelijk heeft ze gelijk. De vorige keer zag ik ze na de koppeling ook steeds hechter worden, maar toen begonnen ze veel hechter. Op dit moment zijn ze samen hooi aan het eten👍 Ik zal het even aanzien, maar als er binnen een week of twee geen verbetering is dan ga ik alsnog over op plan B. Dan wil ik niet wachten tot het fout gaat. En ik heb liever een hecht koppel dan twee konijnen die elkaar alleen tolereren. Als ik een van mijn konijnen aan een nieuw konijn had laten koppelen, en de koppeling zou zo zijn gegaan, dan had ik tijdens de koppeling al verzocht een andere partner te zoeken. Maar omdat ik hen samen nog een kans wil geven (en ik geen van twee wil missen) heb ik het zo gelaten. Dus, blij dat ze terug zijn, maar de zorgen zijn niet helemaal weg... Ze zitten niet meer alleen, maar echt samen ook niet.🥺

Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om ze om te wisselen voor een ander koppel 😭 De gedachte ze in hun reismandje te moeten stoppen en dan ergens af te geven om nooit meer terug te zien was te zwaar. In overleg met de koppelservice (die Milky en Mica vorige keer gekoppeld heeft) geef ik ze toch nog een kans samen. Ik heb ze daar vandaag naartoe gebracht voor een koppelvakantie. Als het nu in de toekomst weer fout loopt, dan moet ik er helaas eentje afstaan. Ze was het met me eens dat voedster Mica dan het makkelijkst te herplaatsen is omdat ze minder schuw is en aanhankelijker naar mensen. Hopelijk gaat het goed en belt ze niet overmorgen op om te zeggen dat het niet werkt 😟

Wat een gedoe, en dan ook nog ziek. Ik had voor mijn konijnen contact met de Konijnenherberg in Moergestel. Daar hebben ze een overschot aan voedsters. Rammetjes kunnen binnen een week gekoppeld worden. Voedsters komen op een wachtlijst omdat er geen rammetjes zijn.

Ik ga ook zo'n boekje regelen. Ik dacht altijd, waarom zou ik, ik heb de factuur als bewijs... dat boekje voegt niets toe. Je kunt alleen de boel belazeren als je meerdere konijnen hebt waarvan maar een deel recent gevaccineerd. Maar je snapt het niet helemaal als je maar een deel van je konijnen laat vaccineren en een ander deel niet. Ik denk ook dat als iemand naar een opvang gaat, al een hart voor konijnen heeft anders zou het konijn wel in het bos gezet worden of ergens gedumpt. Het zou mooi zijn als ze wat dingen gingen verplichten, zoals een basiscursus konijnen houden wanneer iemand een konijn aanschaft, en een verbod op konijnen in dierenwinkels.

Ja ze accepteren ook de facturen. Inderdaad niet waterdicht. Stel dat ik 2 voedsters heb, en er eentje heb laten vaccineren, en ik ga met een andere naar de opvang en zeg dat het dat gevaccineerde konijn is, dan accepteren ze dat. Je kan een konijn niet om zijn naam vragen 😁 Maar in de praktijk zal dat niet zo snel voorkomen.

Ha niet op de foto, maar in de video, dat houten huisje rechtsboven met deurtje open en loopplankje.

En als ze ernaar vragen en je hebt ze niet? Maar wel de facturen van vaccinatie etc met naam van het konijn erop. Een geel boekje is ook niet echt een bewijs dat het bij dat specifieke konijn hoort als er geen foto of chipgegevens in staan. Ik kan theoretisch een ander konijn meenemen en dan zeggen dat het die naam heeft.

Ik bedoelde eigenlijk dat rechtse kooitje/huisje op de foto. De hoekranden zouden onweerstaanbaar zijn voor mijn konijntjes.

Ik denk dat het niemands schuld is. De konijntjes kunnen er zelf ook niets aan doen.

Wat is precies een konijnenpaspoort? Staat daar ook een foto van je konijn in of is dat voor wanneer je konijn gechipped is? Wordt dat veel gebruikt? De dierenarts of bij de koppelservice heeft daar bij mij nooit naar gevraagd.

Ik vraag me af hoe het komt dat dat houten kooitje geen knaagschade heeft. Ik had ook zo'n klein kooitje in hun ren, maar moest het weer verwijderen omdat het vakkundig werd gesloopt.

Van een kant zou het wel beter zijn om even een rouwperiode te hebben, maar je hebt wel gelijk de afleiding met je nieuwe vriendjes. Maar ik kan ze zeker niet gelijk uit mijn hoofd zetten en ik denk ook dat ik ze over twee jaar nog niet vergeten ben. Ik vraag me ook af of ik niet iets anders had moeten doen. Bijvoorbeeld die ren die niet altijd toegankelijk is. Sinds ze apart zitten, zit Milky heel vaak bij dat deurtje alsof hij eruit wil. Ik zou ook liever eerst even het verblijf goed opzetten en schoonmaken. Nu zitten Milky en Mica die dag 's morgens nog in het verblijf en als ik 's middags terug kom moeten die andere twee erin.

Ik heb er wel moeite mee om Mica en Milky dan daar naartoe te brengen. En dan gelijk een nieuw koppel uitzoeken. Dat voelt wel heel erg zuur. Dan heb je de pijn van hen achter te laten in je hoofd, de herinneringen als je thuis komt, en tegelijkertijd de vreugde van een nieuw koppel. Ik weet niet of ik zo snel kan schakelen. Het zou beter zijn om even een korte periode geen konijnen te hebben. En het afscheid te verwerken.