Blackadder

Ik ben niet helemaal zeker wat de dierenarts precies heeft gedaan. Ik ben er altijd vanuit gegaan dat hij alles heeft weggenomen. We zagen dat claim gedrag vooral op het moment dat de rammelaar naar haar pas gegraven tunnels begon te bewegen. Bij de vorige mislukte koppeling was ze wel territoriaal over haar eten, maar dat zien we nu hoegenaamd niet. Ze eten volgens ons goed samen. Het kan natuurlijk zijn dat het wegjagen wel eens gebeurd zonder dat we het gezien hebben. Onze konijnenren is in totaal 12m2 groot, waarvan 9m2 gevuld met zand.

De koppeling zal nu iets meer dan twee weken geleden zijn gebeurd. Onze voedster is gesteriliseerd.

Voor deel 1, zie: We hebben onze voedster opnieuw laten koppelen met een andere rammelaar in de konijnenopvang. Dat is allemaal goed verlopen. Ze waren vanaf de eerste dag al dikke vriendjes. Ze zijn na een weekje koppelvakantie terug huis gekomen. Na deliberatie samen met de mensen van de konijnenopvang hebben we beslist om ze de volledige konijnenren te gunnen. De eerste anderhalve week ging prima, met af en toe nog wat koppelgedrag. We zagen dat ze voortdurend mekaar opzochten, bij elkaar gingen liggen en ook steeds samen eten. Gisteren is het echter misgelopen. Onze voedster is s'ochtends verwoed beginnen tunnels graven in het zandgedeelte. Ze heeft daar toch wel een groot deel van haar dag mee gevuld. Onze nieuwe ram heeft zich afzijdig gehouden. In de late namiddag, nadat hij enkele keren in de gegraven tunnels is gesprongen zagen we vlindergedrag dat twee maal uitmondde in een gevecht. Na het gevecht zijn ze elks in een hoekje gaan liggen om te bekomen. De rammelaar had het meest nood aan recuperatie terwijl onze voedster er toch geen last van bleek te hebben. We hebben die avond een poging ondernomen om de situatie te ontmijnen door de gegraven tunnels opnieuw dicht te gooien. Onze voedster zocht opnieuw toenadering, en ze hebben samen nog korreltjes gegeten. Afgelopen nacht hebben ze samen gezeten en vanochtend hebben ze opnieuw samen groenten gegeten. Vandaag heb ik op die plek voor ongeveer één m2 tuintegels gelegd om te beletten dat die plek opnieuw voor conflict zou zorgen. Dit betekende ook het (voorlopige) einde van de graafwerken van onze voedster. Tijdens de voormiddag zagen we opnieuw koppelgedrag waarbij onze voedster achter de rammelaar liep, en ze heeft hem ook een keer of twee proberen te berijden. Dat koppelgedrag is wat afgenomen deze namiddag. Deze avond zaten ze weer dicht bij elkaar, waarbij onze voedster languit tegen de rammelaar ging aanliggen. Ook krijgt de rammelaar af en toe een wassessie. Je voelt en ziet wel nog een zekere spanning en frustratie bij de rammelaar. We vroegen ons af of het niet opportuun zou zijn om de volledige oppervlakte van het zandgedeelte van onze konijnenren te bedekken met iets (bv. tuintegels of een zeil met wat speelzand op)? Voorlopig gaat het nog goed gezien de omstandigheden, maar onze voedster kan opnieuw ergens beginnen graven natuurlijk. We merken dat het dan precies begint mis te lopen, ook met de vorige koppeling die mislukt was. Graag lezen we jullie input en meningen. Elke suggestie is welkom. Alvast hartelijk bedankt.

Dat zijn goede tips. Bedankt om te delen.

De antwoorden hier geven ons wel terug wat moed om verder te proberen met koppelen. 😄 De opvang waar we naartoe gaan is zeker wel goed. Het was een moeilijke koppeling waarvan het niet eenvoudig te zien was totdat ze gingen vechten. Indien de volgende koppeling succesvol zou zijn dan bekijken we hoe de ren in te delen. Op een kleine oppervlakte leek het ons zeer goed te gaan. Onze vrees is ook dat bij een volledige oppervlakte onze voedster de ruimte sneller zal herkennen en haar territorium zou kunnen opeisen?

Ik lees dat jij ze ook een langere periode op een kleinere oppervlakte hebt gehouden. We gaan dit sowieso een keer proberen als ze terug thuis komt na een volgende koppeling. Misschien waren we wat te snel om de volledige ren open te stellen na 3 weken. We hadden wel een beetje schrik dat ze eventueel wat gefrustreerd konden worden als we ze te lang op een kleine oppervlakte zouden houden. Wij hadden slechts 3 vierkante meter. Misschien moeten we eens nadenken om op een bepaalde manier toch een iets groter stuk te voorzien (bv. een houten plaat op het zandgedeelte of zoiets). In elk geval bedankt om je inzichten te delen.

We waren in de veronderstelling dat een leeftijdsverschil een punt zou kunnen zijn, maar het is dan goed om te horen dat dit niet zo is. Er zijn namelijk niet veel konijnen in de opvang van haar leeftijd. Als het niet uitmaakt wordt de selectie terug wat groter 😄. Bedank voor de tip.

We wisten niet dat er ook wel eens met een pluche konijn wordt gewerkt. We gaan dit zeker eens verder bekijken. Bedankt voor de tip.

3-4 maanden op een kleine plek is een goeie tip. Het zand gedeelte verkleinen zou kunnen, maar alleen bovengronds met een hekje. In de praktijk zullen ze zich snel een ondergrondse weg voorzien denk ik. Om zowel bovengronds als ondergronds af te sluiten wordt wat moeilijk. Bedankt om je ervaringen te delen.

Dat leek ons ook het verstandigste. Dan kunnen we bij thuiskomst de weken nadien alles goed opvolgen. Bedankt voor je feedback.

Afgelopen juli is de rammelaar van ons konijnenkoppeltje helaas overleden. We hebben daarna twee weken gewacht en de voedster naar de konijnenopvang gebracht om opnieuw te laten koppelen met een rammelaar. Na enkele dagen was dit gelukt, waarna het nieuwe koppeltje terug naar onze ren kwam. Helaas is het na twee weken in onze ren misgelopen. De konijnenren was bezaaid met plukken haar. We hebben ze uit mekaar gehaald en beide teruggebracht naar de konijnenopvang met de bedoeling om te proberen opnieuw te koppelen. Daags nadien leek het opnieuw goed te gaan. Ze hebben nog een weekje doorgebracht bij de konijnenopvang waarna ze beide terug naar huis kwamen. We hebben het toen ook iets anders aangepakt. We hebben een vrij ruime konijnenren met 3 vierkante meter verhard en 9 vierkante meter zand waarin ze naar hartelust kunnen graven. Toen ze thuis kwamen hebben we opnieuw het konijnenhok volledig gepoetst en ditmaal ook de bestaande gegraven tunnels volledig plat gegooid en de volledige konijnenren opnieuw ingedeeld. Daarnaast hadden we ook een deel afgesloten met het idee om ze samen een tijdje in een kleiner gedeelte van de konijnenren te houden (+/- 3 vierkante meter op het verhard gedeelte). Dit leek opnieuw zeer goed te gaan. We hadden de indruk dat het nu veel beter ging. We hebben dit iets langer dan 3 weken zo gelaten. We zagen dat ze ook naar mekaar toegroeiden. Maar helaas is het weer misgelopen. Na de tijd op het verkleinde gedeelte hebben we ze terug toegang gegeven tot de volledige oppervlakte van de konijnenren. Aanvankelijk leek het nog goed te gaan, alhoewel ze mekaar niet echt meer opzochten. Ze zijn wel beide als een gek beginnen graven. Op de derde dag na het volledig openstellen van de ren zagen we weer een heleboel haarplukjes door de tuin vliegen. Toen we gingen kijken was er duidelijk weer serieus gevochten. We hebben nog even afgewacht wat er zou gebeuren, maar op een bepaald moment zagen we dat de rammelaar achter onze voedster ging jagen. De voedster is in het hok gesprongen en was te bang om er nog uit te komen. Na nog enkele aanvallen hebben we besloten om de rammelaar terug te brengen naar de konijnenopvang. Sinds vorige week zit de voedster alleen in de overgrote ren. Ze eet nog steeds goed en graaft elke dag volop. We weten niet goed hoe het nu verder moet. Op dit moment ziet ze er wel gelukkig uit. Maar gaat dit zo blijven? Eind oktober vertrekken we voor een week naar het buitenland voor werk. We spelen met het idee om onze voedster die week naar de konijnenopvang te brengen met het oog op een nieuwe koppeling, dit keer met een rammelaar van ongeveer haar leeftijd. De vorige rammelaar was twee jaar jonger. Misschien dat het dit keer wel lukt? Langs de andere kant weten we niet of we er nog goed aan doen om te blijven verderzetten. We zouden ze liefst van al gelukkig zien met een extra konijn erbij. Maar ook niet ten koste van alles. We denken om haar nog enkele weken rust te gunnen en het dan nog één keer te proberen. Als het dan niet zou lukken, lijkt het ons beter om haar een tijdje alleen te laten? Alhoewel alles er toch op wijst dat een konijn alleen niet goed is. Graag lezen we jullie input en meningen. Elke suggestie is welkom. Alvast hartelijk bedankt.

Bedankt voor jullie reacties. Het bevestigd alvast onze redenering. We duimen alvast dat het de komende weken net zo goed gaat als de afgelopen dagen.

Extra oppervlakte erbij nemen zou een mogelijkheid zijn. Nu zitten ze volledig op een verhard gedeelte (3 vierkante meter). De rest van de oppervlakte is gewoon zand. Ik vermoed dat ze na een dag (of twee) zich wel een weg naar meer vrijheid zullen graven 😄

Afgelopen juli is de rammelaar van ons konijnenkoppeltje helaas overleden. We hebben daarna twee weken gewacht en de voedster naar de konijnenopvang gebracht om opnieuw te laten koppelen met een rammelaar. Na enkele dagen was dit gelukt, waarna het nieuwe koppeltje terug naar onze ren kwam. Helaas is het na twee weken misgelopen. We waren enkele dagen op vakantie geweest, waarbij onze volwassen kinderen die thuis bleven de verzorging van de konijnen op zich hebben opgenomen. Toen we terugkwamen was er nog niets aan de hand, maar de ochtend nadien was de konijnenren bezaaid met plukken haar. We hebben ze uit mekaar gehaald en beide teruggebracht naar de konijnenopvang met de bedoeling om te proberen opnieuw te koppelen. Daar hebben ze opnieuw onze voedster met dezelfde rammelaar gekoppeld. Omdat we niets wilden forceren zijn ze een hele week bij de konijnenopvang gebleven. Op het einde van de week zag het er allemaal opnieuw zeer goed uit. We hebben opnieuw het konijnenhok volledig gepoetst en ditmaal ook de bestaande gegraven tunnels volledig plat gegooid en de volledige konijnenren opnieuw ingedeeld. Daarnaast hadden we ook een deel afgesloten met het idee om ze samen een tijdje in een kleiner gedeelte van de konijnenren te houden (+/- 3 vierkante meter). Momenteel zitten ze nu een week in het verkleinde gedeelte van de konijnenren en gaat alles nog steeds heel goed. Tot nu is er merkelijke verbetering te zien t.o.v. de eerste koppeling. Nu weten we niet goed hoe lang we dit nog moet aanhouden. Op een bepaald moment zouden we ze graag terug de volledige konijnenren laten gebruiken (is 12 vierkante meter groot). Maar we willen ook niet forceren, net nu het zo goed gaat. De vorige keer is het ook misgelopen op twee weken terwijl we nu maar een week ver zijn. Bijkomend vertrekken we het weekend van 14/15 september op jaarlijkse vakantie terwijl de kinderen opnieuw de zorg op zich nemen. We zijn één van de volgende drie opties aan het overwegen: Nu de volledige konijnenren openstellen zodat we ze nog een weekje in de gaten kunnen houden. Het nadeel is dat als het dan toch opnieuw zou misgaan, de kinderen met dit probleem zullen zitten. We zadelen ze daar niet graag mee op. We wachten tot na twee weken samen in het verkleind gedeelte waarna de kinderen de volledige konijnenren openstellen. Opnieuw het nadeel dat als het misgaat, de kinderen ook voor de oplossing moeten instaan. We wachten tot we terug zijn van vakantie (weekend 21/22 september). Dit zou betekenen dat we ze zelf in de gaten kunnen houden gedurende de weken daarna. Het nadeel is dat ze nog twee volle weken op een kleinere oppervlakte moeten doorbrengen, wat mss tot frustratie kan zorgen. Wat zou er aangeraden zijn in ons geval? Elke suggestie is welkom. Alvast zeer bedankt.