mystique

Ik heb maar voor het maximum gekozen, gezien ze een vol bakje krijgen, waar ze dan een paar dagen mee doen. Wanneer het leeg is, wordt het weer gevuld. Ze blijven mooi op gewicht en eten erg rustig, waarschijnlijk omdat ze weten dat er voer genoeg is en ze dus niet moeten schrokken. Verder krijgen ze stro (ja, ze eten graag stro), hooi, en groenvoer volgens wat er beschikbaar is in de moestuin en aan de struiken en bomen. En soms hebben ze ook gras om te grazen in hun ren, wanneer het kans ziet om te groeien. 😁

Ik heb hen zonet toch maar buiten gelaten, en het eerste wat ze deden was een rondje lopen ... even de pootjes strekken. 'k Ga hen nog even wat extra in de gaten houden, maar ik denk wel dat ze 't zullen redden. ☺️

Ze zijn nog niet het minste verhaard, gelukkig. Miel heeft twee dagen verwarmd gezeten, maar sinds in een bijgebouwtje waar het keihard binnenvriest. 😂 Uit de tocht en droog, maar even koud als buiten. 🤭 Dan ga ik hen toch maar weer naar buiten verhuizen, nadat ik kans heb gezien de ren schoon te maken na de regen van vorige week. Gelukkig zaten ze toen binnen. ☺️

Wat zouden jullie doen? Miel heeft 27 en 28 december in een draadkooi in een verwarmde ruimte doorgebracht omdat hij ziek was en zijn temperatuur moeilijk op peil kon houden. Daarna is hij, in dezelfde draadkooi, naar een onverwarmde ruimte verhuisd, waar het dezelfde temperatuur is als buiten, zodat ik hem goed in de gaten kon houden. Enkele dagen later, toen hij het weer prima deed, maar het buiten de zondvloed was, is Marie bij hem ingetrokken. Ze stellen het prima in de draadkooi, lekker rustig, en de dierenarts gaf me het advies hen binnen te laten overwinteren, maar ik denk dan: 'Ze zijn fit en gezond en hebben een ruime ren met knus nachthok die op hen wachten, dus waarom nog weken en maanden in een draadkooi?' Persoonlijk vind ik het wel makkelijk dat ze 'binnen' zitten 🤭, maar ik vind toch wel dat ze buiten horen. Wat zouden jullie doen? ☺️

Je borstelt om klitten te voorkomen. 😁 Eens er klitten zijn, ben je al te laat. En niet enkel bij cavia's, maar bij àlle langharige dieren.

Het is heel normaal dat je je schuldig voelt na het overlijden van je dier en dat je naar een reden, een oorzaak, zoekt. Het bewijst dat je een goed en zorgzaam baasje bent geweest, want iemand die niet om zijn dier geeft, voelt ook geen schuldgevoel na het overlijden. Je schuldig voelen hoort bij het rouwproces, maar geloof me dat het drinkflesje niets met zijn overlijden te maken heeft. Soms heb je gewoon pech. De meeste castraties verlopen prima, maar af en toe trekt een dier een slecht lotje. Sterkte met het verwerken van het verlies. ❤️

Normaal doe ik niets speciaals, ze zitten prima in hun ren. Dit jaar, per uitzondering, zitten ze beide binnen. Woensdag jl was Miel ziek en omdat hij het moeilijk had zijn temperatuur op peil te houden had ik hem naar binnen verhuisd. Eergisteren, vrijdag, was hij al best goed hersteld, maar nog niet voldoende om al terug naar buiten te verhuizen, dus Marie naar binnen gehaald. Toch gezelliger met z'n tweetjes. Dit jaar brengen ze oud en nieuw dus binnen door, door omstandigheden.

Twee dwergen in een permanente ren van 12m², dus 6m² per nijn.