Lexie

Haha, maar ze hebben (hoop ik) ook geen kinderwens meer! 🙂 Dit is inmiddels het derde meisje voor mijn ram, (al twee keer 'weduwnaar') dus ik hoop dat het nu een hele tijd goed blijft gaan ❤️ De voedster is er trouwens ook echt direct een stuk rustiger van geworden. Eerst liet ze het mannetje geen moment alleen (niet eens per se rijden, maar gewoon altijd by his side, op een irritante manier), en nu zijn ze meer zelfstandig. (Nog steeds elkaar wassen en tegen elkaar aan liggen/zitten, maar niet meer zo obsessief.) Ze is ook meteen helemaal zindelijk geworden (eerst plaste ze nog overal, ze was nooit onvriendelijk, maar wel heel bezitterig) en, dit is wel jammer, want vond ik er heel schattig uitzien, chinnen doet ze ook niet meer. Echt magisch, zo'n castratie (in dit geval dan).

Update: het gaat nog steeds hartstikke goed! Ze zitten weer samen buiten. Ik denk dat al het gevaar inmiddels wel geweken is 🙂 Hopelijk groeit haar vacht weer snel terug, dat blijft er sip uitzien, zo'n kaal buikje. Op naar een lang en gelukkig konijnenhuwelijk met deze twee! ❤️

Ah, ik bedoelde niet eens specifiek hier, maar het stond ook niet in de dierenartsinfo (van deze of de vorige) en de Nederlandse en Engelse Google zoekopdrachten die ik heb uitgeplozen, haha In ieder geval bedankt voor al het meedenken en de reacties! Heb over het algemeen toch meer vertrouwen in het advies en de ervaringen van andere konijnenmensen 🙂

Dank voor de reacties! Ik hou het echt goed in de gaten hoor 🙂 Nogmaals: als ze een zieke indruk maakte, dan zou ik haar sowieso nog veel langer binnen en/of apart houden, maar het gaat dus heel goed en ze lijkt het binnen beu. Qua ondertemperatuur had ik begrepen dat dit tot 24 uur na een narcose kan optreden, omdat het dan lastig is om de temperatuur zelf te reguleren, en dat het daarna in orde zou moeten zijn. Ik heb geen thermometer (en kan me ook niet voorstellen hoe ik in mijn eentje haar temperatuur zou moeten meten haha), dus ik ga af op het nekje en de (hang)oren (en verder natuurlijk hoe het gaat qua eten/drinken/levendigheid etc.). Na thuiskomst na de operatie (zo laat mogelijk opgehaald) was ze nog groggy en koude oren, oké nekje, warm gehouden (onder streng toezicht) met een kruik, haar vriendje en een dekentje, en sinds gisterochtend (geen idee wanneer het in de nacht verbeterde) was het warm nekje, warme oren, net zoals bij het rammetje en wil ze absoluut niks weten van dekentjes of kruiken. Ze liggen ook regelmatig geflopt (echt ontspannen op hun zijkant), ik denk omdat ze het best warm vinden binnen. Ze maakt dus verder ook 100% de indruk dat alles prima gaat, valt gelijk aan op eten (ook brokjes), wast zichzelf goed etc. Ik dacht af en toe dat ze zat te knarsen van de pijn (zoals het vorige konijntje), maar dan bleek ze gewoon luidruchtig op een hooistengel te kauwen, haha. Ik was bij een andere praktijk dan normaal (omdat de castratie van de vorige voedster bij mijn vaste praktijk was misgelopen, en ze het liever niet aandurfden voor dit nieuwe konijntje), en ik vond het er nogal hectisch, heel druk in de wachtkamer en als je belt steeds een andere assistente of arts aan de telefoon. Ze belden me van te voren ook 5x (!) afzonderlijk om te vertellen dat ze niet nuchter hoefde te zijn, dus kwam een beetje chaotisch over allemaal. Daarnaast had ik een lunchpakketje meegegeven in een bakje, en daarvan hebben ze alleen het deksel teruggegeven, haha. De dierenarts die ik gisterochtend sprak, was ook in de war met een ander konijntje, en was sowieso niet de arts die de operatie had gedaan. Nou ja, de operatie is in ieder geval goed gegaan 😉 en daar ging het me om. Ik denk dat ik het badkamerverblijf vanmiddag ga schoonmaken, en ze dan voor dat proces even buiten zet om te kijken hoe dat gaat. Als ik het niet vertrouw, komen ze weer terug, en anders beoordeel ik het aan het einde van de middag opnieuw of zet ik ze bijv. voor de nacht weer binnen. Geef natuurlijk sowieso nog pijnstilling en regelmatig even kijken hoe het met de wond gaat is ook geen probleem. Ze is nog nooit in de regen gaan zitten, maar als het weer gaat regenen als ze buiten is, zal ik dit natuurlijk checken. (Ook als er niks aan de hand is, ga ik op een dag wel 10x bij ze kijken, want cute en gezellig en gelijk naast de keukendeur, dus ik zie het meestal snel als er iets niet goed gaat.) Andere sloopprojecten heb ik aangedragen, maar graven en schuiven blijft haar favoriet. Blijkbaar heeft ze dus ook niet echt last van de wond op haar buik, want 't ziet er arbeidsintensief uit, haha. @Evee, ja, ik had alle info over castratie dit keer (en de vorige keer) uitgeplozen en nergens staat: pas op voor myiasis, dus daarom schrok ik misschien een beetje. Als ze dat aan de telefoon niet had gezegd, had ik er niet eens aan gedacht en zat ze waarschijnlijk allang (even) buiten, haha.

Ha, dank voor je reactie. Mijn rammetje is helaas 'allergisch' voor rekjes/panelenren; zodra hij tralies ziet, moeten die WEG, dat wordt dan echt een enorm project. Ik heb de badkamer nu afgezet met een gaaspaneel, maar daar heb ik er niet genoeg van om zonder muur een ruimte te bouwen. Op een andere plek binnenshuis passen ze ook eigenlijk niet. Ik heb wel ook nog een pop-up ren van zacht materiaal (zo'n play pen), die ik gebruikte voor het koppelen, maar die gaat al het graven en knagen etc. niet voor langer dan een paar uur aankunnen en ik durf ze daar niet zelfstandig in te laten als ik even boodschappen ga doen bijv., laat staan gedurende de nacht. Ik heb ook nog een traliekooi, maar dan moet ik ze uit elkaar halen, want voor allebei is die echt te klein, dat wordt ruzie (en een hoop geknaag aan de tralies, haha). Volgens mij heeft de voedster gisteren veel steun gehad aan de aanwezigheid van het rammetje, dus uit elkaar halen zou ik jammer vinden (en maakt het ook weer saaier voor ze). Ik kan dus best een andere oplossing verzinnen, maar niet een die makkelijker nog een week vol te houden is dan de badkameroplossing. Het in de gaten houden is geen probleem, ik woon gelijkvloers en de badkamer is in het midden van het huis, ik hoor ze dus de hele tijd, vanuit elke kamer, en maandag en gisterenochtend heb ik mijn werkplek naar de hal verhuisd, zodat ik er naast zat 😉 Ik woon alleen, dus meer 'reuring' krijgen ze binnenshuis ook niet snel. (In de hal lopen te veel kabels om ze daar zelfstandig in te laten; ik ken mijn rammetje goed en deze nieuwe voedster steeds beter, en ga dat in ieder geval zeker niet doen, haha.) Als ze buiten zouden zitten, is het ook geen probleem om er met mijn neus bovenop te zitten. Ze hebben buiten trouwens een hok waarvan het deurtje altijd openstaat met een droge/warme bovenverdieping, en een vrije uitloop van 7 à 8 m2, die deels overdekt is. Geen nat zand/gras/modder, maar het is met deze regen niet kurkdroog. Ik hoor vooral zoveel tegenstrijdige dingen: mensen die zeggen dat het prima is om ze na de eerste 24 uur (vanwege reguleren lichaamstemperatuur) weer buiten te laten, en anderen die zeggen dat je ze zeker 10 dagen heel rustig moet houden (hoe die mensen dat doen, geen idee, want mijn voedster krijgt dus ook op een heel kleine ruimte 'last' van zoomies en begint as we speak met de toiletbak te schuiven). Kortom, wat dat betreft denk ik doen wat goed voelt voor het specifieke konijn. Als de voedster zich nog zieker voelde, zou ik haar absoluut binnen houden, maar ze lijkt echt nergens meer last van te hebben. Mijn vraag ging eigenlijk vooral over de myiasis en het risico daarop.

Hoi allemaal, Gisteren (maandag) is mijn voedster gecastreerd. Dit is (na een nare ervaring met het konijntje hiervoor) gelukkig tot dusver helemaal goed gegaan, zelfs beter dan ik had durven hopen. Bij thuiskomst at ze gelijk al een beetje, maar was ze nog wel suf en wat koud. Sinds vanochtend maakt ze de indruk weer helemaal de oude te zijn; lekker warme oren en nekje, eet naast groenvoer ook alweer brokjes, plast en keutelt, wast haar vriendje en vooral: sloopt, graaft en banjert erop los. Mijn dramaqueen rammetje maakt eerlijk gezegd een sippere indruk, en die hoefde alleen maar mee voor de emotional support. Normaal woont ze met haar vriendje buiten, nu zitten ze samen in de badkamer, een ruimte van zo'n 1,5 m2. Ze blijft enorm graven (in de handdoeken en de toiletbak, en als je die weghaalt, gewoon op de kale tegels; haar afleiden heeft ook maar eventjes zin, en ik ga straks ook slapen) en heeft inmiddels ook haar tanden gezet in de voegen in de hoeken van de badkamer. Ik ben blij dat ze zich zo goed voelt 😉 maar heb het idee dat ze een beetje stir crazy wordt, en dat ze in haar vertrouwde omgeving (met meer ruimte) wat rustiger zal zijn. Ik belde vanochtend ook met de dierenarts (routinegesprekje om te kijken hoe het na de nacht ging), en die adviseerde om haar minimaal een week binnen te houden in verband met myiasis. Hier had ik zelf nog helemaal niet aan gedacht en ik heb er ook nergens anders een waarschuwing over gelezen; wel over de lichaamstemperatuur kunnen behouden na narcose en niet al te wild doen voor de wondgenezing. De wond voelt droog aan en is ook dichtgelijmd. Ze hoeven haar daarvoor in principe ook niet meer terug te zien op controle. Is het oké om haar weer buiten te laten spelen? Ik denk dat ze daar wat rustiger zal zijn dan binnen. Al dat graven en zoomies in zo'n kleine ruimte lijkt me ook niet bevorderlijk. Hoe reëel is de kans op myiasis buiten t.o.v. binnen? Ik heb thuis meestal de ramen en alles open, dus ook wel eens vliegen in huis, en het is hier toch net wat warmer dan buiten (wat me een slechte invloed lijkt hebben op het ontstaan van myiasis). Ik ben overdag sowieso thuis, dus kan prima om de zoveel uur de wond etc. controleren en de boel in de gaten houden (of ze nu binnen of buiten zitten). Wat zouden jullie doen?