happy211

Je merkt het vanzelf aan je konijnen als ze behoefte hebben aan extra ondersteuning. Dan kun je bijvoorbeeld een junior brok gaan voeren of de portie wat vergroten. Ik zou het dus niet op een bepaalde leeftijd doen, maar wanneer je aan je konijnen merkt dat ze senior worden. De mijne zijn nu 7 en 9, maar aan de oudste merk ik nog helemaal niets, nog net zo fit als altijd.

Er zijn meer mensen die het doen, maar et zijn een aantal dingen om rekening me te houden: - als het temperatuurverschil groter is dan 5 graden, dan zorgt het voor een dip in de weerstand. Ze zullen er niet direct ziek van worden, maar worden wel vatbaarder voor sluimerende aandoeningen zoals EC. - niet alle konijnen kunnen goed tegen een wisselend verblijf. Zeker een nieuw koppel, want nog niet lang bij elkaar zit, zal op zulke momenten waarschijnlijk extra rangordebepaling laten zien, zoals jagen of op elkaar rijden. Maar er zijn konijnen die er gewoon niet goed tegen kunnen en ook nadat ze al jaren bij hun maatje zijn, nog gaan jagen en rijden als ze vaak wisselen van territorium. Ook andere uitingen frustratie zoals tralieknagen kunnen voorkomen als ze soms wel en soms geen toegang hebben tot een groter territorium. Zelf zie ik weinig voordelen en voornamelijk risico's, dus zou ik het niet doen. Maar er zijn mensen die het wel doen.

Heel spannend, maar ook een heel begrijpelijke keuze. Heel veel succes donderdag. Wat er ook gebeurd, aan jullie goede zorgen zal het zeker niet liggen!

Ik heb al zo vaak in het donker een water- of voerbak gepakt precies waar een naaktslak zat 😨 sneu voor de slak ook

Het klopt wat je zegt dat het nachthok verhoogd is en dat ze er dus onder kunnen. Met 360x90 is de grondoppervlakte zelfs maar 3,25 m2, dus zelfs als je de ruimte onder het hok meerekent, kom je onder de aanbevolen grootte uit. De ruimte in het hok kun je inderdaad niet meerekenen, dat is geen bewegingsruimte. Eigenlijk zou je je ook nog kunnen afvragen of je de ruimte onder het hok mee kunt rekenen, en dat hangt ervan af hoe hoog het hok is. Want als het krap is, dan zullen ze die ruimte niet gebruiken om een sprintje te trekken. Dus of die 3,25 m2 genoeg is? Ik zou zeggen van niet, tenzij je ze dagelijks enkele uren in de vroege ochtend of in de avond lekker in de tuin laat rennen. Maar ik denk dat weinig mensen dat in de praktijk volhouden.

Ik heb de link uit je bericht verwijderd omdat deze in strijd is met de forumregels. Een screenshot plaatsen kan wel. Als je naar de maken van de ren kijkt, 363x95, dan kom je op 3,4 m2. Dat is minder dan de aanbevolen 4 m2 per koppel. Dat geldt ook voor dwergkonijnen. Dat is het minimale, heb je grotere konijnen dan moet je groter dan 4 m2 hebben. Ook is de plank naar het schuilhok erg stijl. Niet alle konijnen zullen die durven te gebruiken en als de konijnen ouder worden kan dat ook problemen geven. Wat heb je gelezen dat je aan het twijfelen brengt? Vaak zul je goedkoper uit zijn als je een losse ren+hok koopt, ipv samen.

Gefeliciteerd!

Zijn er röntgenfoto's gemaakt van zijn gebit? Ik heb er niet veel verstand van, maar ik weet wel dat problemen met de kieswortels ook problemen met de ogen kunnen geven.

Elke 2 dagen veeg ik de ren aan en verschoon ik de 2 toiletbakken. Daar ligt een klein laagje hennepvezel in, net zodat de bodem bedekt is. Mijn konijnen zijn half zindelijk: in hun ren plassen en keutelen ze wel vaak buiten hun toiletbak, maar in hun hok nooit. Dat verschoon ik dus veel minder vaak, een keer per 2 maanden ofzo. Daar ligt ook een dun laagje hennepvezel op de bodem, met daarover een laagje stro. In de herfst, als de temperatuur rond de 5 graden wordt 's nachts, dan krijgen ze een lekker dik pak stro, en dat vul ik regelmatig bij als het overtijd een beetje uitdunt. Dan verschoon ik het dus niet helemaal maar krijgen ze gewoon een pluk extra stro. Maar het hele jaar door ligt er wel een laagje, want ze vinden het fijn om eraan te knabbelen. Hoe ziet de schoonmaak eruit: ik gooi de toiletten en lade van het hok leeg in de groencontainer, ik sop het uit met een sopje met een scheutje citronella, droog het af met een oude handdoek. Een keer per twee weken laat ik de toiletten weken met azijn, dan leg ik een laagje keukenpapier erin en daarna een scheut azijn. Dit helpt tegen de kalkaanslag van de urine. Daarna nog een keer omspoelen en afdrogen na de azijn. Dan een laagje hennepvezel en een flinke pluk hooi per toilet. En het kan terug het verblijf in. Ik was ook de water- en voerbak af als ik de toilettenverschoon, maar niet elke 2 dagen. 1x per week ofzo. Wat ik hier gemiddeld gebruik(schatting) per jaar: een pak stro van 5 kg, 3 pakken hennepvezel van 20kg, 4 pakken hooi van 15 kilo. 2 flessen citronella en 6 flessen azijn.

Ik vind het wel een lastig punt, want beide diersoorten verdienen geluk, de katten en de vogels. Een kat die gewend is om altijd naar buiten te kunnen, en dan ineens maanden binnenhouden, daar wordt die ook ontzettend ongukkig van. Dus daar sta ik eigenlijk ook niet achter, hoewel ik zie dat het voor de natuur beter is. Muffin blijft binnen bij ons, maar we hebben wel specifiek gezocht bij het adoptieproces naar een binnenkat.

Jouw eerste bericht klinkt absoluut als "echt heel erg," en helemaal niet als "dit viel wel mee". Je schrijft "ik ben bang dat die het misschien niet overleefd". Als ik dat denk bij een konijn, dan stap ik direct in de auto.

Het afbakenen van territorium is niet iets dat je kan afleren, dat is natuurlijk konijnengedrag. Je kunt het wel proberen om te buigen. Begin met een extra toilet zetten op de plek waar ze nu extra plast en poept. Als dat een tijdje goed gaat, dan kun je proberen of je de extra bak kunt verplaatsen naar een plaats waar het jou minder in de weg zit. Het is ook goed om na te gaan waarom ze nu de noodzaak voelt om haar territorium af te bakenen. Is ze bijvoorbeeld pas gekoppeld? Is er iets in het verblijf veranderd wat nu raar ruikt? Kan het zijn dat ze andere konijnen ruikt? Soms is de enige manier om te zorgen dat ze er niet meer bij kunnen, bijvoorbeeld als ze op de bank plassen. Daar zit heel sterk onze mensen-geur in, waardoor het vanuit konijnenopzicht logisch is dat ze daar hun territorium moeten aangeven.

Ik heb zelf gelukkig nog niet voor de keuze gestaan, maar ik heb er al wel over nagedacht, zeker met alle verhalen die hier voorbijkomen op het forum. Voor mij zou voornamelijk meewegen: - Hoe ondergaat het konijn de behandeling, hoeveel stress heeft hij er van? - hoe lang zou dit door moeten gaan? - als ik zou kiezen voor niet behandelen, wat zou dan de kwaliteit van leven zijn? In jouw geval, ben je al heel lang bezig met behandelen. Als uit deze second opinion geen nieuwe perspectieven komen, dan zou ik het goed begrijpen als je ervoor kiest dat het klaar is. De behandeling is intensief, langdurig, en als je compleet stopt met de behandeling dan verwacht je grote problemen. Alleen het punt hoe hij de behandeling ondergaat, dat kun je zelf het beste beoordelen. Dit is mijn grens, maar die ligt voor iedereen anders, dus laat vooral je eigen hart en verstand spreken. Succes met de afspraak voor de second opinion.

Mijn ren staat dicht bij het raam van mijn woonkamer, dus er valt genoeg licht van binnen in de ren.

Het komt wel vaak voor, in de zin dat bijna iedereen die al langer konijnen heeft, waarschijnlijk ook wel een konijn met tandproblemen heeft gehad. Maar ik heb dus 1 konijn met tandproblemen gehad, en 4 die er geen last van hadden.

Apollo was drie jaar toen ik hem kreeg, en toen ik hem iets meer dan een jaar had kreeg hij voor het eerst last van haken op zijn kiezen. Daarna is het nog 3 keer voorgekomen, met tussen de 3-6 maanden tussen de behandelingen. Nu is het intussen al ongeveer een jaar geleden dat hij zijn laatste behandeling had. Ik ben hierom twee jaar geleden overgestapt van het merk science selective naar een hardere brok waardoor ze meer moeten kauwen (nu een mix van de merken trovet en beaphar). In het begin holp het dus niet, maar misschien op de lange termijn wel omdat het nu al weer lang geleden is dat hij een behandeling nodig had. Maar dat kan ik niet zeker zeggen.

Meestal als we weggaan gaan we maar een weekend weg. Gelukkig heb ik een vriendin in de buurt die ervaring heeft met konijnen, dus die komt dan 2x per dag kijken. Zou zij niet kunnen, dan zou ik nog een kennis kunnen vragen, of anders ze naar een pension brengen. Ik regel altijd eerst de verzorging voor de konijnen voor ik de vakantie/weekend weg boek.

Mijn ram eet na een gebitsbehandeling ook nog niet direct brokken, wel groente en kruiden. Dat duurt soms wel een dag of twee voor hij dat weer wil, en vaak pas na 5 dagen dat hij weer eet zoals vanouds en er weer enthousiast voor aan komt rennen.

Dit klinkt super. Dat achter elkaar rennen rond etenstijd gebeurt vaak, ook bij koppels die al langer samen zijn. Zolang het alleen bij rennen blijft, en het niet overgaat in rijden om dominantie aan te geven op dat moment, of knorren, ofzo, dan zou ik me er geen zorgen over maken. Als verder alles rustig is, rangorde bepaald lijkt, en ze veel bij elkaar in de buurt zijn, dan zou ik het wel aandurven om de overstap van neutraal terrein naar eigen verblijf te maken op een dag dat je er zelf veel tijd voor hebt. Maar van neutraal terrein meteen naar een hele studio, dat is een te grote stap. Je moet echt eerst beginnen met een afgezette ruimte van ong. 4 m2. En ook daar zou ik ze bijvoorbeeld een maand laten voor je ze onder toezicht een keer door de rest van het apartement laat.

Ik heb draaddikte 1,45mm, maaswijdte 19mm. Van de gamma.

Ik heb een losse panelenren, die gebruik ik als ze voor ziekte naar binnen moeten. Meestal is dat uiterlijk een week. Vaak maak ik dan een ziekeboeg in de badkamer, omdat we ook een kat hebben die in de rest van het huis komt. Als schuilhuisje gebruik ik de reismand. Als ze langdurige gezondheidsklachten krijgen, dan moet ik dan gaan zoeken naar een meer permanente oplossing en dat is tot nu toe (5 jaar heb ik ze al) nog niet nodig geweest gelukkig.

In theorie kan dit, maar het is wel een hele onderneming. Hoeveel ervaring heb je met het koppelen van konijnen? Want een groepskoppeling zou ik niet eens beginnen als je geen/weinig ervaring hebt. Een goede optie is om dit bij een goede konijnenopvang te laten doen. Zij kennen hun konijnen en kunnen wel inschatten of ze geschikt zijn voor een groepskoppeling. Waarschijnlijk zullen ze kiezen voor twee voedsters erbij, of een voedster en een ram. Nog een voordeel van een konijnenopvang: als het niet werkt, kunnen ze een andere voedster of andere opstelling proberen. Die optie heb je thuis waarschijnlijk niet. Het is wel aan te raden om alle konijnen te laten castreren voor een groepskoppeling. Wat is het grootste risico bij het plan om van een koppel een groep te maken? Er is een kans dat de koppeling mislukt met de nieuwe konijnen, èn dat jouw koppel door alle stress ook niet meer samen kunnen. Dus de vraag is altijd: wil je het riskeren om te stoken in een goed huwelijk?

In een konijnenopvang komt dat niet voor, maar als je particulier of bij een fokker gaat, dan kan het hypothetisch wel inderdaad. Dan moet je ze sowieso volledig gescheiden houden tot minimaal 15 dagen na de castratie van de ram en dat beide konijnen 20 weken oud zijn. Dan kun je gaan koppelen en hopen dat het een match is. Ik denk dat die kans 50/50 is, dat het even vaak goed gaat als niet. Stel dat het goed gaat, dan kan de voedster inderdaad vanaf 6 maanden gecastreerd worden. Of de konijnen daarvoor uit elkaar moeten hangt af van hun relatie. Sommige rammen zijn heel zorgzaam voor hun dame, anderen zien het als een kans om de rangorde opnieuw te bepalen en vallen de zwakkere voedster constant lastig. Bij een goede konijnenopvang zullen rammen altijd gecastreerd worden. Anders kunnen ze immers niet gekoppeld worden en een gespecialiseerde konijnenopvang zal nooit een konijn alleen uitplaatsen. Niet alle opvangen castreren de voedsters. Het is wel goed om preventief te doen, maar het is wel een grote kostenpost.

Ik denk dat de ideale optie is om iemand aan huis te hebben die voor de dieren zorgt, mits die persoon er genoeg verstand van heeft en 2x per dag kan komen. Dat is voor de dieren het prettigst, dan kunnen ze in hun vertrouwde omgeving blijven. Een andere goede optie is naar een pension/vakantieopvang brengen. Voor de dieren wel meer stress want nieuwe omgeving, maar dan worden ze in ieder geval goed verzorgd met veel kunde. Meenemen op vakantie zou ik zelf eigenlijk nooit overwegen. Het is voor de dieren niet prettig want nieuwe omgeving en waarschijnlijk veel minder ruimte. Voor jezelf ook niet prettig, want je hebt veel meer zorgen op vakantie. Stel dat ze door de verandering opnieuw de rangorde moeten bepalen of stoppen met eten, dan ga je zelf ook niet fijn een hele dag op pad. Bij een pension kan dat ook gebeuren, maar dan is er in ieder geval genoeg toezicht. En stel dat je ergens op een vakantiepark in the middle of nowhere zit, en je moet met spoed naar een dierenarts, lijkt me gewoon heel vervelend allemaal.

Banaan en appel krijgen ze bij mij wel regelmatig. Dat is het fruit dat ik zelf het vaakst eet, en dan krijgen ze ook een stukje, bijvoorbeeld een schijfje dat ze dan samen moeten delen.