happy211

Niet eten en snel ademen zijn voor mij wel tekenen om een koppeling te staken vanwege stress. Maar dat betekent niet dat het helemaal klaar is, in tegenstelling tot vechten waarbij duidelijk is dat het echt geen match is. Zet hem terug in zijn eigen hok en laat hem vannacht bijkomen. Let goed op dat hij weer gaat eten. Heb je een goede ruimte om de voedster vannacht ook apart te zetten dus niet in de buurt van de ram en ook niet in de neutrale ruimte laten? Begin morgenochtend vroeg in een lege neutrale ren, eventueel met een kartonnen doos als schuilhuisje maar geen spullen die ook maar enigszins naar hem of haar kunnen ruiken. 4 m2 is wel erg groot voor een koppelren, meestal wordt daarvoor 2 m2 voor gebruikt zodat ze wel elkaars aanwezigheid blijven merken en elkaar niet gaan ontwijken/negeren of bijvoorbeeld een deel van de ren toe te eigenen. Waarom ze nu ineens ze zich nu ineens zo dominant opstelde? Misschien voelde ze zich onzeker door de autorit? Hopelijk gaat het morgen wel goed na een nachtje rust. De opvang waar ik vrijwilliger ben is gestopt met speeddates, te vaak kwamen daardoor konijnen terug waarbij het thuis niet goed ging. En ook bij de koppelvakanties zien we wel dat het de eerste twee uur rustig kan zijn maar later in de middag toch vechten. Ik wil ook nog zeggen: 7 jaar is echt helemaal nog niet zo oud voor een konijn dat je je zorgen moet maken dat de stress van een koppeling niet meer aan kan. Dat zal voor hem hetzelfde zijn als voor de voedster van 5 of een konijn van 3 jaar. Tenzij het een groot ras is, dan is 7 wel erg oud. Maar middelgrote tot kleine konijnen, valt dat echt wel mee. Koppelen kan heel stressvol zijn en heeft wel wat risico's, maar zijn leeftijd is daar nu nog geen extra factor in als hij geen andere gezondsheidsproblemen heeft.

Fijn dat ze gisterenavond toch nog wilde eten! Ik zou inderdaad bij het baasje checken wat de geschiedenis, zijn er al vaker haakjes geweest, etc. Zodat je ook meer gerichte vragen kunt stellen als bezoek aan de dierenarts nodig is.

Toen ik op mezelf ging wonen en met een koppel konijnen wilde starten, ging ik op zoek naar leuke duo-namen, bijvoorbeeld uit films. Toen kwam ik uit bij Artemis en Apollo, een tweeling uit de Griekse mythologie. Toen Artemis was ingeslapen en we voor Apollo een nieuw maatje moesten zoeken, stond ik wel voor een keuze, ga ik door met dit Griekse/mythologie thema of zoek ik iets anders leuks. Maar ik ben heel blij dat ik het heb doorgezet met de naam Pandora en die past goed bij haar.

Hier zou ik me niet al te veel zorgen om maken. Soms wordt het karakter van een voedster wat milder na een castratie, bijvoorbeeld minder fel in de rangordebepaling, maar niet in zoverre dat het echt de bestaande rangorde heftig veranderd in een bestaand koppel. De operatie en de periode van herstel kan zeker een invloed hebben op de rangorde, maar het afnemen van de hormonen heeft niet zo'n impact dat het in een bestaand koppel problemen geeft.

2,5 is zeker nog niet te oud om een voedster te laten castreren. Als je de keuze hebt is voor 1,5 ideaal, maar het is niet zo dat het daarna niet meer kan. De opvang waar ik vrijwilliger ben laat alle voedsters castreren, en dat gaat 90% zonder problemen. Soms is het herstel wat lastiger en heel zelden gaat het mis als er echt problemen zijn. Bij oudere voedsters (4+ jaar oud) is vaak al wat onrust te zien, maar ook dan herstellen ze vaak goed van de castratie. Mijn vorige voedsters heb ik laten xastreren toen ze 4,5 was, en de baarmoeder was al onrustig, maar het herstel ging heel goed Als je niet via een opvang laat koppelen, dan zou ik eerst kijken of het een goede match is, en ze dan de tijd geven om een hecht koppel te worden, en dan na bijvoorbeeld een half jaar de castratie. Er zal weinig verschil zijn voor de operatie tussen 2,5 en 3-3,5 jaar, maar voor het koppel kan het wel veel onrust geven als ze nog niet hecht zijn. En heel praktisch wil je waarschijnlijk nog niet investeren in een castratie voor het koppelen als je nog niet weet of het een match is en wil je niet zo lang wachten tot ze volledig hersteld is dat je ram langer alleen moet zitten.

Een ren is voor de ziekenboeg het handigst inderdaad, ten opzichte van de hele ruimte. Zelf zet ik ze na een operatie altijd een paar dagen in de badkamer, maar ik snap dat niet iedereen (en hun huisgenoten) zo gek zijn. Als je echt twijfelt of hij eet en keuteld als hij samen zit met z'n maatje, dan kun je ze ook een uurtje gescheiden houden dat ze elkaar door het gaas wel kunnen zien, ruiken, in de buurt zijn maar dat je zeker kunt zijn dat de keutels van hem zijn en dat het eten dat je hebt weggelegd echt door hem gegeten wordt. Maar zelf doe ik dat pas als ik twijfel, als alles goed gaat dan laat ik ze samen.

Heel veel sterkte!

In dit artikel kun je meer lezen over de samenstelling van een brok en aan welke waarden een goede brok moet voldoen: https://www.bunnybunch.nl/informatie/voedingsbehoefte-van-een-konijn Dan kun je kijken hoe de samenstelling van de brok die je nu geeft is. Er zijn veel merken goede konijnenbrokken, daar is gelukkig steeds meer van op de markt. Veel daarvan zijn alleen online te krijgen. Goede merken die je wel in de dierenwinkel/tuincentrum kunt vinden zijn Science Selective en Beaphar, maar ik zou ook zeker online even rondkijken. Zo kun je bijvoorbeeld ook graanvrije brokken vinden, brokken die extra helpen tegen tandproblemen, etc. Maar ik ben het eens met de reacties hierboven: controleer eerst of er niets medisch aan de hand is.

Het gaat heel goed met Pandora en Apollo, het is echt heel rustig en ze zitten al vaak samen. Maar ze zijn er nog niet helemaal uit met de rangorde, ookal zie je niet het typische gedrag dat wij hier vaak beschrijven in de koppeling. Jagen en rijden gebeurd bijvoorbeeld helemaal niet, maar Apollo eist wel vaak om gewassen te worden, waar Pandora nog niet aan toe wil geven.

Dit klinkt als een mislukte koppeling, zeker nu hij er wonden aan heeft overgehouden. Dat hij zoveel meer ontspannen is zodra je hem uit de koppelren haalt, en dat hij nauwelijks heeft gegeten, geeft aan dat de stress veel te hoog zit en echt door de koppeling komt. Ik denk zelf dat je het beste hulp kunt inschakelen van ervaren mensen, bijvoorbeeld bij een konijnenopvang. Zij kunnen goed inschatten of het nog goedkomt met deze twee of dat het gedrag te heftig is. Dat is via een forum toch heel lastig als je het niet kunt zien. En als ze dan niet meer samen kunnen, dan kun je ze daar aan een nieuwe partner laten koppelen. Het is heel lastig, omdat het een jaar lang wel goed gegaan is, maar zo gaat het niet.

Wat een lastige situatie! Is er genoeg rust voor Knabbel om ook normaal konijnengedrag te doen? Eet hij nog goed? Wast hij zich nog? Of is het echt alleen maar uitgeput uithijgen van de koppeling? Een koppeling is stressvol, daar moeten bijna alle konijnen wel doorheen. Maar als het zo heftig wordt dat ze geen normaal gedrag meer durven, dan zou ik zeggen dat deze koppeling niet lukt. Zoals je de koppeling verder omschrijft, zou ik ze nog langer de kans geven. Het kan echt nog alle kanten op, ze zijn duidelijk nog druk bezig met de rangorde. Maar er is ook rust tussendoor waarbij ze kunnen bijkomen en er is nog niet echt gevochten. Het is nog niet te zeggen of het gaat lukken, maar het klinkt ook niet alsof het al mislukt is. Daarvoor is echt meer tijd nodig om te kijken hoe het verder uitpakt. Mocht het toch mislukken, dan zou je ervoor kunnen kiezen om het over 3 weken nog eens te proberen. Het duurt namelijk best lang voor de invloed van de hormonen weg is. Maar ook dan is er geen garantie dat het goed komt.

Is dit dezelfde antibiotica die hij al vaker heeft gehad? Bij antibiotica is het belangrijk dat je de kuur goed volgt, dus ik zou wel aanraden om dit toch met de dierenarts te bespreken.

Het is het makkelijkst als ze het zelf kunnen opeten. Soms doen mensen de medicijnen op groente, maar daar moeten die van mij niets van weten. Zeker panacur vinden de meesten vies spul dus je kunt ze niet heel goed foppen. Maar het is me wel gelukt: ik maakte een papje van brokken geweekt in kokend water, liet dat afkoelen, dan de panacur erbij en dan met je handen vormen tot een balletje. Dat aten ze hier echt als snoepjes, ze vonden het helemaal geen straf. Waren zelfs teleurgesteld toen de kuur afgelopen was. Als ik ze moet oppakken voor bijvoorbeeld de dierenarts, dan beperk ik eerst hun ruimte door een soort fuik te maken met een panelenren.

Bij gebruiken ze de icepods ook niet echt, maar ze zitten wel vaak in een schuilplaats. Daar leg ik dan de icepod ook in, zodat het hopelijk de omgeving wat koelt voor ze.

Dit maakt het voor mij juist makkelijker. Tuurlijk had ik het liefst Artemis nog langer bij me gehad, maar haar verlies is makkelijker te dragen omdat het ook betekent dat ik een ander konijn uit de opvang een goed thuis kan geven.

Helaas hebben we Artemis in moeten laten slapen 2 weken geleden. Ze was al langer aan het afvallen en de laatste weken liep ze mank. Na verschillende dierenartsbezoeken bleek dat ze een vorm van botkanker had, die al in beide achterpoten te zien was, waardoor er geen behandeling meer mogelijk was. Ze is ongeveer 10 jaar geworden, heeft 5 jaar daarvan bij mij mogen wonen samen met Apollo. De afspraak bij de dierenarts was heel mooi, rustig en ze hebben alle tijd voor ons genomen om ook Apollo afscheid te laten nemen daar. Apollo is een week alleen geweest voor ik hem meenam naar de opvang waar ik ook vrijwilliger ben. Daar zat een voedster al lange tijd in de opvang. Ze was zwart en erg bang. Gelukkig vond ze Apollo wel leuk en hij haar. Ze heeft van mij de naam Pandora gekregen. De koppeling ging erg rustig, nauwelijks spanning gezien. Af en toe wat neuzen, verder deden ze hun eigen ding, maar langzaam wel naar elkaar toe getrokken. Zo'n rustige koppeling heb ik zelden meegemaakt. Er is nog geen liefde, maar ze zoeken wel steun bij elkaar (in de auto, of als ik het hok in kom), dus dat komt vast goed. Ze is erg bang, dus ik ga langzaam haar vertrouwen proberen te winnen als ze een beetje gewend is hier. Daarnaast is ze ook te dik, dus mag ze nog flink afvallen. Maar dat komt ook vast goed nu ze meer ruimte heeft en een afgemeten hoeveelheid voer krijgt.

Konijnen gebruiken natuurlijk heel veel lichaamstaal. Ik denk echt wel dat die voor een konijn met hangoren anders is dan voor een konijn met staande oren. Dus ergens ook niet gek dat dat invloed kan hebben op een koppeling.

Over de castratie: Wat je zegt klopt, er is inderdaad een periode na de castratie waarbij de rammelaar nog vruchtbaar is. Die duurt nog 2 weken, dus vanaf de 15e dag is het veilig om te koppelen. Beide laten castreren is zeker een goede keuze, want baarmoederkanker komt erg vaak voor bij voedsters. Een ram kan gecastreerd worden zodra zijn ballen zijn ingedaald, vaak rond de 12 weken. Bij een voedster is het een wat zwaardere operatie, dus vaak wordt aangeraden dat te doen bij een leeftijd van 6 maanden tot 2 jaar. Doe je het eerder, dan zijn ze nog erg jong en wat zwakker. Doe je het later, dan hebben ze meer buikvet en spieren wat de operatie wat zwaarder maakt, maar dan kan je het nog steeds laten doen. Over het koppelen: Koppelen van konijnen kan vanaf een leeftijd van 16 weken en als de ram in ieder geval niet meer vruchtbaar is. Dit moet gebeuren op neutraal terrein, waar beide konijnen dus nog niet eerder/vaker geweest zijn. Een koppeling kan wel enkele weken duren, dus hou er rekening mee dat ze voor langere tijd veilig en praktisch in het neutrale verblijf kunnen zitten. In dit artikel vindt je veel tips en informatie over koppelen: https://www.bunnybunch.nl/informatie/koppelen-van-konijnen Konijnen kunnen erg kieskeurig zijn in hun keuze voor een partner. Ze kiezen op basis van karakter, geur, dingen die wij niet kunnen zien. Tijdens de koppeling zullen ze de rangorde gaan bepalen, wie van de twee wordt de dominante, de baas? Dit doen ze door op elkaar te rijden en hierbij achter elkaar aan te jagen. Het kan er soms erg heftig aan toegaan. Als het geen match is, als ze het niet eens kunnen worden wie de dominante wordt, dan kan het resulteren in vechten. Onder vechten verstaan we: Vastbijten en als een bol over de grond rollen, slaan met de voorpoten, dat er gekrijst wordt. Daarnaast is koppelen ook erg stressvol, voor sommige konijnen zo erg dat ze stoppen met eten en zich zo onprettig voelen dat ze zichzelf bijvoorbeeld niet meer durven te wassen. Als het zo heftig is, dan moet de koppeling gestaakt worden. Zoals je ziet, de twee konijnen die jij uitkiest geeft geen garantie dat ze elkaar ook leuk vinden. En als je verder nog geen ervaring hebt met konijnen, is het koppelen een erg lastig proces. Als je besluit twee konijnen van dit ras bij een fokker te halen, bedenk dat goed wat de uitkomst kan zijn en als de twee konijnen niet samen gaan, hoe je dat dan gaat oplossen. En de konijnen alleen houden kan daarbij geen optie zijn. En makkelijkere manier is om naar een konijnenopvang te gaan. Daar zitten heel veel konijnen die op zoek zijn naar een goed thuis, maar waarschijnlijk niet van dit specifieke ras. Het voordeel hierbij is, dat zij kunnen helpen met de koppeling met de ervaring die ze hebben. En als de eerste keuze niet lukt, dan zijn er nog meer rammen of voedsters waar ze het mee kunnen proberen totdat ze een goede match voor jouw konijn gevonden hebben. Dat is als je een konijn bij een fokker koopt, en bij de opvang een maatje zoekt. Een andere optie is om een bestaand koppel te adopteren uit een opvang, dan heb je helemaal geen problemen met een koppeling. De opvang doet het ook niet voor de winst, maar puur uit liefde voor de konijnen. Hier kun je meer vinden over konijnenopvangen: https://www.bunnybunch.nl/informatie/konijnenopvang-asiel-lijst Over fokkers: Als je toch besluit dat je echt van dat specifieke ras konijnen wil, hou dan rekening met het volgende: * Zoek uit welke ziekten veel voorkomen bij dat ras. Sommige rassen hebben meer kans op bepaalde genetische aandoeningen of door hun bouw meer kans op bepaalde kwalen. * Zorg dat je bij de fokker kunt kijken voor je de konijnen koopt. Hoe ziet de omgeving waar de konijnen wonen eruit? Hoe worden ze verzorgd? * Zorg dat de konijnen zijn nagekeken door een dierenarts en zijn gevaccineerd. * Vraag na wat de opties zijn in het geval de koppeling niet lukt. Kun je dan bijvoorbeeld de voedster terugbrengen? * Zoek online zoveel mogelijk informatie op over konijnen, zodat je kunt inschatten of de informatie die de fokker vertelt ook echt klopt. We horen vaak dat fokkers allerlei mooie verhalen vertellen om konijnen te kunnen verkopen, zoals dat twee rammen prima samen kunnen, dat je al vanaf 10 weken kunt koppelen, dat broer en zus altijd goed zal gaan samen. Die mensen komen dan vervolgens hier op het forum terecht omdat ze zijn voorgelogen en thuis tegen allerlei problemen aanlopen. * Besef waar je je geld in investeert als je een konijn koopt bij een fokker. Er zijn zeker goede fokkers, maar zelfs bij hen houd je dingen in stand waar je misschien nog niet over hebt nagedacht: - de rammen wonen altijd alleen en zien alleen een ander konijn als die gedekt moet worden, - de voedsters krijgen vaak meerdere nesten per jaar, - je draagt bij aan de oorzaak van het konijnenoverschot in plaats van aan de oplossing ervan. In dit artikel staat nog wat meer informatie: https://www.bunnybunch.nl/informatie/Fokkerslijst-van-konijnenfokkers Ik zeg niet dat je niet naar een fokker mag gaan en voor raskonijnen mag kiezen. Ik wil je alleen vragen om er goed over na te denken vanuit dierenwelzijn en dat je weet dat er ook andere opties mogelijk zijn.

Dat is zeker goed om in de gaten te houden. Scheve kop en verlamming zijn natuurlijk de meest duidelijke en herkenbare symptomen van EC, maar er zijn ook subtiele. Drinky hij bijvoorbeeld veel meer? Plast veel? Of valt veel af? Dat kunnen ook tekenen van EC zijn.

Jammer dat het eerst misgelopen is maar fijn dat ze nu een goede match gevonden heeft. Dat is wat je wil als baasje, gewoon een fijn konijnenkoppel. Dan zie je ook echt het verschil tussen elkaar tolereren en echt een goede match zijn.

Hoe heb je het geprobeerd te dragen? Droogwrijven met een handdoek werkt het beste. Met deze temperaturen kan het niet zo kwaad als het nog wat vochtig is, in de winter moet je zorgen dat het konijn goed droog is voor je ze weer buiten zet. Let ook goed op vliegen, die kunnen ook op de natte vacht afkomen. In de regen wordt een konijn ook wel nat, maar door de structuur is dat alleen de bovenste laag. Als je ze om medische reden hebt moeten wassen, dan is de ondervacht ook nat. Die moet je dus wel afdrogen.

Waar heb je de konijnen vandaan? Zij kunnen je vast wel tips geven over de vachtverzorging, hoe vaak dat moet en hoe je dat moet opbouwen bij de kleintjes, als het een goede fokker of asiel/opvang is ten minste. Heel eerlijk: dit is een van de redenen dat ik tegen langharige konijnen ben. Het heeft geen enkel voordeel voor de konijnen en vaak vinden ze het juist erg vervelend, de verzorging en de hitte en de problemen die komen als het slecht verzorgd wordt.

Ik zou ze een tijdje op neutraal terrein samen laten. Dat verschilt per koppel hoe lang dat nodig is. Pas als het echt weer rustig is, dus weinig jagen en rijden, zou ik ze terug naar het eigen verblijf verplaatsen. Dat kan na bijvoorbeeld 2 dagen zijn, maar ook na 2 weken. Hou daar dus rekening mee bij het maken van het verblijf op neutraal terrein, dat ze daar veilig en praktisch langere tijd kunnen zitten.

Je kunt het ook zelf proberen weg te knippen. Dat kan gewoon met elke schaar maar als het geen speciale vachtverzorgingsschaar is moet je wel extra oppassen, de punten zijn vaak scherp ipv ronde punten. Je zou het ook met je vingers kunnen proberen los te maken: voorzichtig een beetje proberen en proberen niet aan de huid te trekken. Als je het wel proberen te borstelen, dan kun je het beste een borstel van zwijnenhaar gebruiken, maar dat is best een investering als het konijn verder geen vachtverzorging nodig heeft. Zelf zou ik het proberen weg te knippen. Beste met twee personen, dat 1 zich kan focussen op het konijn en kan zorgen dat die stil blijft zitten, terwijl een ander met de klitten bezig gaat. Zet hem op een tafel, dan kan je er zelf het beste bij. Wij zeggen altijd: pak konijnen niet op tenzij het nodig is maar dit voelt voor mij als een van die gevallen waarbij het nodig is.

Heel veel sterkte!