happy211

Wel lief dat je het negeren pas hebt geprobeerd toen de buren op vakantie waren 😉 Die zitten inderdaad vast niet te wachten op een urenlang concert om 4u 's ochtends.

1x een niesbui komt vaak doordat er iets irriteert in de neus, bijvoorbeeld water, stof, haar, etc. Niest hij vaker gedurende de dag, dan is dat zeker reden om langs de dierenarts te gaan.

Wat ook nog wel iets is om in de gaten te houden: bij niet gecastreerde voedsters neemt de kans op baarmoederproblemen vanaf de leeftijd van 4 jaar sterk toe. Dus als ze behalve dit baldadige gedrag nog andere bijzonderheden krijgt, zoals meer hormonaal gedrag zoals sproeien, of ze soms pijn lijkt te hebben, dan is het verstandig om naar de dierenarts te gaan.

Mijn vermoeden is dat dit gedrag komt voor wisseling van territorium, omdat het zo vlak na de vakantieoppas begonnen is. Als je de mogelijkheid hebt, dan is tijdelijk weer in een ren denk ik de beste optie. Het is precies wat je zegt, natuurlijk konijnengedrag. Dus afleren zal niet lukken en je wil niet dat ze aan kabels bijten of de bank slopen terwijl je slaapt of niet thuis bent. Hou ze dan een tijdje alleen in de ren, bijvoorbeeld 3 weken als haar gedrag in de ren goed is. En daarna kun je kijken hoe het gaat als je ze onder toezicht weet los laat lopen.

In de konijnenopvang waar ik vrijwilliger ben zijn veel konijnen met Japanner-achtige aftekeningen, maar dat raa zelf komt echt niet zo vaak voor. Tenzij je het konijn zelf bij een fokker hebt gekocht en een stamboom hebt gekregen, of ze een oortattoeage hebben, kun je ervan uitgaan dat het geen raskonijnen zijn en waarschijnlijk ook geen simpele kruising tussen twee raskonijnen, maar een rasloos, mengelmoes, "vuilnisbak" konijntje. Klinkt super denigrerend, maar ik vind ze net zo leuk als raskonijnen hoor! Voor mij is een konijn gewoon een konijn, hoe ze er ook uitzien.

Er zijn toch ook vitamine in druppels? Misschien dat dat makkelijker te doseren en te verstoppen is in eten?

Een Hollander is altijd wit met een gekleurde aftekening op het hoofd en de achterpoten. De aftekening is een soort masker om de oren en ogen en een broek bij de rug en achterpoten. De aftekening kan bruin of zwart zijn, waarvan zwart het meeste voorkomt. Een Japanner is altijd bruin met een zwarte aftekening van strepen over het hele lichaam. Vaak is ook een deel van het hoofd zwart. Dan is er ook nog het Eksterkonijn. Dat lijkt heel erg op een Japanner qua aftekening maar de kleuren zijn anders. Deze zijn wit met zwarte aftekening ipv bruin zoals de Japanner.

Vaak is het wel zo dat je dan gewoon een konijn adopteert, maar je kunt eventueel een afspraak maken dat er geen afstandskosten zijn. Bij de meeste opvangen hebben oudbewoners voorrang op wachtlijst, dus hebben die bij afstand eerder een plekje in de opvang. Koppels worden ook genoeg uitgeplaatst, bij mensen die voor het eerst met konijnen beginnen bijvoorbeeld. Voor hen is het juist fijn om een bestaand koppel te kunnen adopteren zonder de problemen van rangorde bij een pas gekoppeld stel.

@Evee had jouw schuilhok een houten bodem of iets anders zoals een schuiflade of kunststof bodem? Hoe was dat qua schoonmaken?

Proefdieren worden vaak chemisch gecastreerd. Maar hoe dat verder precies werkt weet ik niet.

Gelukkig is een klein opstapje geen probleem. Hij springt bijvoorbeeld nog makkelijk in de toiletten en ik heb nu een ander laag hok waar hij ook makkelijk via het deurtje als loopbrug in komt. Het is echt het trapje naar de verdieping dat hij niet durft, struikelen doet hij niet. Maar dat andere lage hok moet voor de winter wel vervangen worden, het is echt te erg aangeknaagt en het maakt niet makkelijk schoon wat lastig is als ik het wil volproppen met stro.

Wat heftig, ik snap dat je huiverig bent om hem nog eens onder narcose te brengen. Een ongecastreerde ram zul je eigenlijk niet kunnen koppelen. Hij zal zich volledig laten leiden door hormonen. De kans is erg groot dat hij geen andere ram in zijn territorium zal toelaten en dat hij de dames niet met rust zal laten en ze constant zal berijden. Je kunt het proberen, maar de kans is groot dat het niet lukt. Er is ook een kans dat je bestaande koppel erdoor uit elkaar valt. Die kans is er altijd bij een groepskoppeling, maar in dit geval is het waarschijnlijk dat de koppeling heftiger zal verlopen. Je zou de dierenarts kunnen vragen naar castratie onder plaatselijke verdoving ipv algehele narcose. Ik heb er zelf geen ervaring mee maar weet dat het wel eens wordt gedaan. Misschien zal je wat rond moeten bellen naar verschillende dierenartsen om er een te vinden die het doet.

Nu Apollo volledig blind is, durft hij de trap niet meer op naar de bovenverdieping. Dus ik ben op zoek naar een laag hok, liefst een hondenhok-model. Zijn er hier mensen die goede ervaringen hebben met een bepaald merk/type? Ik weet dat er leden zijn die de ferplast dogvilla hebben. Mijn vraag hierover: maakt het makkelijk schoon? Voor mijn gevoel is een hok met schuiflade toch iets praktischer. En staat het genoeg van de grond af tegen de vorst in de winter? Helemaal kunststof is dan wel weer praktisch tegen het knagen. Nog wat extra context mochten jullie aanbevelingen willen doen: het hok komt in een hoge overdekte ren buiten en wordt de voornaamste schuilplaats voor in de winter.

Voor het formaat kijk ik naar: kunnen ze languit liggen, kunnen ze makkelijk omdraaien? Te groot is niet nodig en dan kunnen ze ook meer schuiven, maar te krap lijkt me ook geen pretje. In de praktijk zitten mijn konijnen vaak helemaal inelkaar gedoken tegen elkaar aan achter in de transportbox. Maar als je bijvoorbeeld wat langer moet wachten bij de dierenarts vanwege een spoedgeval dan is de extra ruimte wel fijn. Kijk ook naar de kwaliteit van het handvat. Je wil niet dat dat loslaat terwijl je de konijnen naar de auto draagt. Ik heb zelf de Savic Trotter, voor zowel konijnen als onze kat, en ben heel tevreden.

Dit klinkt als een goed plan. Iets meer toenadering maar nog niet wat het zou moeten zijn. Dus nog geen reden voor afbreken maar er moet wel verbetering in komen uiteindelijk. Veel succes nog!

Heel veel sterkte! Je hebt alles gegaan dat je kon. Je bent meteen naar de dierenarts gegaan toen je merkte dat er iets mis was, hebt hun advies goed opgevolgd, en nog extra hulp gezocht toen het slechter ging. Het is vreselijk om niet te weten wat er precies was, maar ook al wist je het wel, dan had je niet meer kunnen doen dan je nu deed.

Het klinkt als een onzekere koppeling, maar dat je nog niet direct hoeft in te grijpen. Dit is pas dag 1, het kan nog alle kanten op. Maar hij heeft wel duidelijk stress. Dat je ze na die eerste beet uit elkaar haalde was goed, even bijkomen en dan opnieuw proberen. Aandachtspunten voor een koppeling met een bang konijn: - blijft hij gewoon konijnengedrag vertonen: eten, zichzelf wassen - komt er de komende dagen wel meer toenadering? Zoekt hij de voedster(s) ook wel eens op, om voorzichtig te snuffelen bijvoorbeeld? Blijft hij zitten als ze in zijn buurt komen of blijft hij wegrennen? - omdat het een groepskoppeling is: hoe reageert hij als de voedsters bezig zijn met de rangordebepaling en achter elkaar aan jagen? Schrikt hij daar ook zo van? Sommige konijnen zijn gewoon niet geschikt voor in een groep en worden juist heel angstig van alles wat er om hen heen gebeurt, te veel konijnen om in de gaten te moeten houden. Ik zou de koppeling staken als: hij stopt met eten, of gewoon echt te rustig is, of hij na 3 dagen nog geen toenadering zoekt of accepteerd als de dames naar hem komen. Dan is de stress voor hem te hoog en gaat dit geen match worden. Ik schrok wel even toen ik de afmetingen van de koppelren las, dat is echt groot. Maar het zijn ook grote konijnen en een groepskoppeling. Het zou iets kleiner kunnen bijvoorbeeld naar 10 m2 totaal, maar dat kun je ook doen als het iets rustiger is. Ik zou wel echt een extra schuilhuis regelen. Dat hij daar niet in mag van de voedsters is wel een slecht teken en zal voor zijn stress ook niet goed zijn.

Apollo is nu 8, nog zo heel oud eigenlijk maar dat zou je nu niet meer zeggen. Zijn nieuwe vriendin heet Pandora, maar het is soms wel even onrustig. De koppeling zelf ging heel soepel, zij was te bang om echt iets te doen en Apollo vond alles prima. Maar nu is ze bij ons goed gewend en begint ze wel praatjes te krijgen en jaagt ze soms achter Apollo aan. Meestal is het gelukkig rustig maar ze zitten nog niet echt tegen elkaar aan. Dus ik denk niet dat hij echt steun aan haar heeft zoals je met een hecht koppel wel ziet. Verder doet Apollo het wel prima, kan alles nog goed vinden inderdaad. Ik zie hem alleen niet meer het trapje op gaan. Dat is natuurlijk heel spannend als je niet goed ziet en dus niet weet hoe diep het is. Dus ik ga voor de winter op zoek naar een ander hok, meer zo'n hondenhok-stijl zonder trapje.

Arme Apollo. Hij was al blind aan 1 oog sinds maart dit jaar en nu wordt zijn andere oog ook wazig. We hebben toen voor de zekerheid panacur gegeven, maar dat heeft geen verschil gemaakt. Dus ik heb nu de dierenarts gemaild of ik dat weer moet opstarten of dat het gewoon staar is. Hoe dan ook is het sneu. Hij is in een jaar tijd echt ineens een oud beestje geworden, bijna blind en ook een slechte vacht. En dan ook nog zijn partner verloren.

Ik snap dat het gisterenavond geen optie was, maar ik zou bellen naar mijn dierenarts. Ze moeten gewoon volledige informatie geven, dus of een spuitje met de dosering voor honden erop, of een dosering in mL.

Dat zou ik wel een keer willen! Dan kan ik eindelijk een keer echt begrijpen wat er in hun koppies omgaat. En hoe ze laten zien wat er mis is, zodat ik niet steeds weer hoef te denken: konden ze het me maar vertellen! In mijn leven zou het een stuk minder goed gaan denk ik. Konijn op werk, ik zie het al voor me 😂

Wat heb ja allemaal al voor lekkers geprobeerd? Het eerste wat bij mij opkomt is dat ze misschien last van haar gebit heeft. Als ze bijvoorbeeld harde brokken laat liggen en dingen waar ze veel op moet kauwen, dan wil ze misschien wel dingen die makkelijker te eten zijn zoals kruiden.

Hier blijft het gelukkig ook maar bij 28 graden in de schaduw. Apollo is toch maar naast de enge roze ufo gaan liggen onder het hok. Nèt niet aanraken, maar gelukkig toch wel in de koelte. Pandora ligt lekker languit op de tegels. Voor nu laat ik ze maar vooral met rust, wel regelmatig even door het raam kijken. En dan vanavond lekker verwennen met wat extra groente.

Met kokend water weken de brokken sneller dan met koud water en je hebt ook minder water nodig. Dus het is puur gemak. Wat bij mij werkte: een half maatschepje brokken, kokend water net zoveel dat de brokken allemaal nat worden maar zeker niet te veel. Als je te veel water doet dan wordt het meer soep dan dat je er een bal van kunt maken. Vooral op gevoel dus. Ik maakte de balletjes steeds vlak voor ik het gaf, omdat ik het risico niet wilde nemen met de fenbendazol. Wat wel eens gebeurde was dat ik te veel papje maakte, dus dan bewaarde ik wat ik te veel had tot de volgende ochtend. Het droogt dan wel uit, maar met de panacur en een beetje extra water wordt het weer de juiste consistentie om het balletje te maken. Deze methode van brokken weken in kokend water kun je ook goed gebruiken als je in geval van nood moet gaan dwangvoeren, maar je geen poeder in huis hebt. Dan gebruik je natuurlijk veel meer water dat het echt meer vloeibaar wordt. [Als je graag meer wil vertellen over de situatie met jouw eigen konijn, dan kun je daar het beste een nieuw topic voor openen. Maar omdat je nu iets uit dit topic wil aanhalen met wat extra vragen hierover, is dit helemaal prima.]

Zoals ik eerder schreef kunnen de ballen van een ram vanaf 12 weken indalen, en vanaf dat moment zijn ze ook vruchtbaar. 10 weken is eigenlijk voor wat extra zekerheid. Als je zeker bent van de geboortedatum zou je tot de 12 weken kunnen wachten, maar zelf zou ik dat risico niet nemen. Je zult maar net de uitzondering hebben waarbij de ballen al in de 11e week indalen.