Snoezie

Deze moest ik toch echt wel delen.

Het werd eens tijd dat ik een dagboekje maakte voor deze twee monsters. Lilo is een wit NHD vrouwtje. Ze is half blind en heeft ooit haar kaakje gebroken en schouder ontwricht. Ondertussen is ze weer helemaal oké en vindt ze het vooral geweldig om van je weg te lopen als je haar probeert te verzorgen.😂 Het is een grote deugniet die best wel schuw kan zijn, maar soms ook gewoon gezellig aandacht komt vragen. Ze is wel erg gehecht aan haar konijnenmaatje en verlaat het liefst nooit zijn zijde. Mokka is een japanner NHD mannetje, die nooit echt gesnapt heeft wat het betekent om hangoor te zijn. Zijn oortjes zijn gewoon in vliegtuigstand blijven staan.😂 Hij heeft letterlijk van niks schrik en is ondertussen beste vrienden geworden met onze border collie. Als je bij hem in de buurt komt staan, gaat hij ook meteen je schoenen en kleren controleren. Hij is een pak kieskeuriger op het vlak van groentjes, maar als hij iets krijgt dat hij super lekker vindt, is z'n hele dag goed. De konijntjes zijn enkele weken geleden verhuisd naar nog maar eens een groter verblijf. Het is een oude hondenren die we eerst konijnenproof gemaakt hebben. Nu is het op enkele dingen na nog best leeg, maar ik ben met heel wat projectjes bezig om er een heus konijnenparadijs van te maken.☺️

Dat is super lief van jullie! Helaas woon ik in België, dus dat is wel een eindje rijden.🫣 Voorlopig blijf ik dagelijks de Vlaamse adoptiesite checken om te zien of er geen konijntjes in de gewone asielen in de buurt opduiken. Ik kijk verder nog eens rond in mijn familie/vriendengroep of ik toch geen slachtoffer kan vinden die wilt rijden.

Ik ben ook een zeer grote voorstander van opvangen en moest deze in de buurt nog open zijn, zou ik sowieso daar Lilo laten koppelen. Helaas is dat niet het geval en ben ik volledig afhankelijk van anderen om op verdere plaatsen te geraken, want ik kan/mag zelf niet met de auto rijden (ivm epilepsie-aanval). Met het openbaar vervoer is helaas niet doenbaar omdat ik echt in de middle of nowhere leef. Dus het is een beetje moeilijk om iemand te vinden die een heel eind wil rijden. Moest ik kunnen, nam ik zelf de auto en reed ik des noods naar de andere kant van het land om een konijntje uit de opvang te halen.🙃 In ieder geval zou ik nooit zomaar het eerste beste konijn van marktplaats of wat dan ook plukken.🫣 Ik vind het wel belangrijk dat er bewijs van vaccinatie & dierenartsbezoek is en dat er een ‘deftige’ reden is voor afstand, want ik heb geen zin om per ongeluk een broodfokker ofzo te steunen. Lilo werd afgestaan omwille van een verhuis & bij haar hadden we dan ook documenten & het boekje van de dierenarts. Dus ja. Zelf ben ik ook een enorme voorstander van opvangen & ik ben nog altijd super teleurgesteld dat die waar we Ditto gehaald hebben ermee gestopt is. Moest ik iemand vinden die een heel eind wil rijden, des te beter. En ik ben in ieder geval nooit van plan om te stoppen of ooit een huisdier terug te brengen. Moest het ooit bijvoorbeeld toch niet meer klikken tussen een koppel, dan zou ik ze elk hun eigen konijnenparadijs geven en elk een vriendje laten uitzoeken. Ze zijn ‘stuck with me’ voor de rest van hun leven wanneer ze bij mij terecht komen. Al kosten ze me een miljard in DA-rekeningen, de dag dat ze bij mij komen is de dag dat ik ze beloof hun het beste leven ooit proberen te geven. Konijnen zijn niet zomaar een hobby of iets dat ik zou kunnen wegdoen. Ik heb elk konijntje die ik gehad heb met heel mijn hart liefgehad en zie ze als een gezinslid. Ik zou het nooit over mijn hart krijgen om één van mijn kindjes weg te doen. Het is dus zeker niet mijn eerste keus om niet naar een opvang te gaan, en ik snap volledig waarom je er zo’n voorstander van bent. Ik kan je in ieder geval beloven dat ik heel erg nadenk over welk konijn het best is voor Lilo & dat zowel het welzijn van Lilo als dat van haar toekomstige vriendje voorop staan. Geen broodfok of pretnestjes steun hier. 🙂

Dankjewel voor al jullie lieve woorden. Woensdag heb ik onze kleine vriend begraven. Het voelt nog steeds onwerkelijk. Hij was nog springlevend een dag voor zijn overlijden. Maar ik ben blij dat het snel gegaan is en dat hij niet heeft afgezien. Ik merk dat ik nog steeds over de konijntjes spreek. Ook heb ik meerdere dagen Lilo gevoerd alsof ze nog met twee waren, omdat ik er totaal niet had bij stil gestaan dat ik de porties moet halveren. Gelukkig had Lilo daar helemaal geen problemen mee.💀 Ik vraag ook nog steeds aan mijn hond of ze mee wil komen naar Lilo & Ditto, om dan te beseffen dat we alleen Lilo zullen zien. Het wordt nog wat wennen. Zeven jaar lang werd ik elke dag begroet door dat lieve snoetje. En in het laatste jaar zijn we nog closer geworden toen hij enkele maanden geleden zo ziek was en ik heb meerdere weken dagelijks urenlang verzorgd heb. Onze Lilo doet het voorlopig goed. Ze is al weer wat actiever dan ze was vlak na Ditto’s overlijden. Het blijft toch moeilijk om haar zo eenzaam te zien, zeker omdat ze echt nooit van Ditto’s zijde week. Onze hond daarentegen heeft het best nog moeilijk. Ze was erbij toen we Ditto aan het begraven waren en ze bleef janken tot we zijn kistje wat opendeden zodat ze hem nog kon zien. Nu blijft ze iedere dag zoeken naar Ditto in de ren. Ze weet dat hij niet meer leeft, maar toch blijft ze zoeken. Mijn hart breekt echt in duizend stukjes. Ondertussen ben ik ook de zoektocht gestart naar een nieuw vriendje voor Lilo. Ik voel me daar eerlijk gezegd totaal niet klaar voor, maar Lilo verdient het om zo snel mogelijk een nieuw vriendje te krijgen. En ik weet zeker dat Ditto dat voor haar gewild zou hebben. En Lilo’s geluk staat nu eenmaal voorop. De opvang waaruit we Ditto gehaald hebben is helaas gestopt. Dus we zijn nu aan het rondkijken of iemand in de buurt een konijntje herplaatst. Zo hadden we Lilo ook gevonden. Als we daar geen geluk bij hebben, zullen we eens een kijkje nemen in de andere opvangen, maar die zijn dus een eindje hier vandaan. In ieder geval is het plan om zo snel mogelijk een nieuw kameraadje te vinden. En ondertussen ga ik op zoek naar leuke foto’s van Ditto om af te printen. ^ Dit is genomen op 17/12/2016, een dagje nadat onze kleine Einstein bij ons kwam wonen.🫶

Alvorens ik aan mijn bericht begin, sorry als dit in het verkeerde forumonderdeel geplaatst heb. Ik ben erg aan het twijfelen waar dit het best past.🥺 - Sommigen onder jullie zullen nog herinneren dat onze Ditto enkele maanden geleden heel erg ziek geweest is door E. Cuniculi. Met jullie hulp was hij er weer helemaal bovenop gekomen en leek hij weer een springlevend, jong konijntje. Gisterenavond kwam hij niet naar me toegelopen wanneer ik het eten bracht. Als je Ditto kent, weet je dat hij voor zijn eten leeft. Dus toen hij niet kwam gelopen, had ik al door dat het niet goed was. Hij zat stilletjes in een hoekje en at maar enkele hapjes wanneer ik het voor zijn neus hield. Ik heb Ditto en Lilo dan maar naar de garage verhuisd zodat ik hem in de gaten kon houden. Zijn vriendinnetje kwam meteen mee naar binnen, want de ervaring heeft me geleerd dat ze er alle twee nog meer van afzien wanneer ik hun uit elkaar haal. Lilo & Ditto hangen als twee magneetjes aan elkaar vast. Je kan de één niet zien zonder de ander. Ik heb Ditto van kop tot teen bekeken & nog wat geknuffeld alvorens ik ging slapen. Ik heb ze heel de nacht in de gaten gehouden via de camera. Rond 6 uur ‘s ochtend vond hij het nodig om het beeld volledig te verpesten door met zijn achterwerk vlak voor de camera te zitten. Monster.💀 Ook later die ochtend zat hij nog gewoon recht bij zijn vriendinnetje. Maar toen ik om 8u30 naar de dierenarts wou vertrekken, bleek hij stilletjes heengegaan te zijn. Het is dus allemaal vrij snel gegaan. De dag ervoor was hij overdag nog springlevend. 7 jaar lang woonde hij bij ons. Hij werd geschat op een jaar oud wanneer we hem adopteerden. Ik ben zo dankbaar dat ik zo lang van die kleine Einstein (zoals iemand van hier hem gedoopt heeft) heb mogen genieten. Hij was geliefd en rot verwend. Lilo is er helemaal kapot van. Ik heb Ditto nog bij haar laten liggen tot ze afscheid had genomen. Ze is de rest van de dag erg stil geweest. Gelukkig eet ze nog goed. En we geven haar extra veel liefde. Ik heb al verschillende konijntjes gehad in het verleden, maar nooit had ik een koppeltje dat zo gehecht was als Lilo en Ditto. Ik heb dan ook nog nooit een konijntje gehad die zo verdrietig was na het overlijden van hun vriendje.🥺 Ook onze hond is erg van streek. We hebben haar ook bij Ditto gelaten om afscheid te nemen. Ze staarde doodstil naar hem. Af en toe bewoog ze langzaam haar koppie om hem een kusje op zijn buik te geven. Na een kwartier gaf ze de doos waarin we Ditto gelegd hadden een duw, om te kijken of hij toch niet wakker werd.🥺 Onze hond is altijd stapelzot geweest van Ditto. Ditto was een heel belangrijk onderdeel van ons gezinnetje en we zijn er dan ook allemaal het hart van in. Moesten jullie tips hebben om ons andere konijntje en onze hond te helpen met dit verlies, laat het gerust maar weten.🥺 Lilo krijgt nu iedere nacht haar snugglesafe, zodat ze toch nog wat warmte heeft nu ze niet tegen Ditto aan kan liggen. Ook hou ik haar extra goed in de gaten en geef ik haar extra aandacht. - Ditto is een vechtertje geweest. We dachten hem in september kwijt te zijn, maar hij heeft hard gevochten om nog enkele mooie maanden te hebben. Gisterenavond heb ik hem verteld dat als het tijd was om te gaan, dat hij mocht gaan. Dat Lou (zijn vorige vriendinnetje) wel voor hem zou zorgen en dat ik zou zorgen voor Lilo. Ik wil dan nu ook geloven dat hij ergens op de regenboogbrug rondjes loopt met zijn Lou’tje.🫶 Dag lieve vriend. We missen je.