We gebben hier afgelopen week twee konijnen verloren. Twee prachtig aanhankelijke nieuwsgierige Hollanders die bij ons een tweede kan kregen. Helaas heeft die tweede kans maar anderhalf jaar mogen duren.
Pip trof ik donderdag begin avond apathisch aan, onderzoekt dus gelijk binnen gehaald ,snugglesafe erbij om op te warmen en pijnstilling er in en haar aan een kort onderzoek te onderwerpen waar we mogelijk mee te maken hadden. Maar binnen een half uur begon ze te gillen en een paar minuten erna nog eens waarna ze wegzakt. Heel naar en heel plots. Kon er niet de vinger op leggen wat het geweest kon zijn. Die ochtend was ze nog een blij ei.
Zondag trof ik haar maatje ook apathisch aan, eet twee brokjes en liet de rest ongemoeid. De avond laat ervoor was hij nog een vrolijk ventje. Hem heb ik een paar weken terug door ern gasaanval geloodst dus ik zocht de klachten daar. Wederom naar binnen, opwarmen, pijnstilling er in en lekkere groenten aanbieden. Olvarit ging er de eerste keer nog goed in, en dorst had hij ook wanneer ik een spuitje water aanbood. Maar een tweede poging even later liet hij ongemoeid. Wel keutelde hij, dus zijn darmen werkten prima. Ik snapte het niet en hij verbeterde niets, ging zelfs slepen met zn poten (EC?) dus DA gebeld voor spoed want het voelde niet goed.
Daar aangekomen, verstijfde hij al, rolde met z'n ogen, helemaal niet goed zei de DA al. Hij twijfelde tussen 3 dingen: EC maar meestal is dat over langere periode al zichtbaar, maar ik heb ervaring met EC bij een eerder konijn, dat zou mij echt opgevallen zijn, toch? En beide konijnen zo snel achter elkaar en beide zo snel verslechteren. VHS dan? Maar ze zijn ingeënt, of er moet weer een nieuwe mutatie zijn? Wel gek deze tijd van t jaar... maar voor mijn werk loop ik geregeld door territorium van wilde konijnen, dus hoeft niet afhankelijk van stekende insecten te zijn. Maar ik ben heel waakzaam met m'n werkschoenen en draag bij de konijnen vaak ander schoeisel om due reden. Ondertussen lag Yuki al bij de DA onder decwarmte lamp en was hij bezig net een infuus te pakjen, toen Yuki wild kreunend en stuipend het leven liet, heel naar.
In nabespreking met de DA kwam hij nog met vergiftiging. Wat mogelijk is, al is dit kans heel klein omdat ik dondersgoed weet welke planten giftig zijn. De taxus van de buren staat bij de blokhut, er zouden met een storm eventueel naalden in de ren kunnen vallen. Ik snoei hem kort aan onze kant, zo dat die jas minimaal is, en get zou dan ook al veel eerder gebeurd moeten zijn. Enige verandering die geweest is, zijn graszoden uit de voortuin die we in de ren gelegd hadden. Zat daar dan toch wat in wat niet had gemoeten? Wat eerst het ene konijn van heeft gegeten en later de ander? Maar ja helaas, gister vond in een jong plantje vingerhoedskruid, die aangeknaagd was en weer opnieuw ontspruite... zou dit het dan gedaan hebben? Ik vermoed het van wel.
Ik schrik alleen wel van hoe snel gif hierin dan heeft kunnen werken. We hebben het in de tuin staan ja, het is een mooie plant boor bijen en hommels. Kan er alleen niet bij dat ik het niet in de graszoden heb zien staan, voel me zo schuldig.
Hebben jullie ervaring met vergiftiging bij konijnen door planten en wat het ziektebeeld hierbij was?
Voor er nieuwe konijnen komen wil ik alles uitsluiten zodat het niet nog eens gebeuren kan. Helaas krijg ik er mijn twee vrolijke stampers er niet mee terug.