Ik moet altijd zo lachen om die twee van mij. Wel jammer dat ze dus alletwee ziek waren geworden na de vakantieopvang, maar goed. 's Nachts extra op de camera gecheckt hoe ze het deden. Lodewijk was heel actief. Hij werd de hele tijd wakker, ging wat eten, en dan weer naast Scarlett liggen. En dan werd zij wakker, zag het niet zitten, ging aan de andere kant zitten. Uurtje later werd hij wakker, ging wat eten, en weer naast haar liggen, en zo heeft hij het elke 45-60 minuten voor elkaar gekregen om telkens weer naast haar te gaan liggen. En zij maar: "Personal space, Lodewijk, dat is is een ding, donder op, ik word telkens wakker van jou".
Vanmiddag wilde hij uitgebreid op het hooi liggen, want we hebben nu op 2 plekken buiten hooi liggen en in het hok bij de toiletbakken. Hoeften ze minder te lopen. Maar ja, Scarlett zat te eten en in de weg. Hij maar verliggen, maar ging niet. Enigszins geïrriteerd in haar kont bijten. Vindt ze niet erg, voelt ze toch nauwelijks. En toen... besloot hij dan maar om te gaan proberen te rijden. Maar goed, zij stukje rennen, zijn instinct nam het over, hij er achteraan rennen... staat hij zo verstoort stil aan de andere kant van de ren... met zo'n blik van.. *konijnendropjes*! Ik wilde liggen! Wat doe ik hier! Zij zat inmiddels in het hok alweer hooi te eten en hij besloot om terug te lopen en nu wel te gaan liggen waar hij wilde. En ik lachen natuurlijk.