Onvoorstelbaar, maar het is helaas echt waar: vrijdagavond heb ik Snabbel laten inslapen. Mijn lieve vrolijke mannetje is er ineens niet meer. Ik merkte vrijdag dat hij zwaar ademde, hij liep weinig, hij at en dronk amper en toen hij niet kwam voor de dagelijkse portie verse groente, wist ik: dit is niet goed. Gelukkig kon ik nog terecht bij de da en hij hoorde een hartafwijking (zijn hart stopte af en toe). Dat was al slecht nieuws, maar een foto bevestigde dat het echt niet goed was: zijn hart was 2x zo groot als normaal. Ondertussen was hij benauwd en hapte hij naar adem, dus de keuze was snel gemaakt. Zelfs met medicijnen was er geen redden aan. We zijn er kapot van, het is totaal onverwachts en hij was pas vier. Het is nu ook ineens heel stil, hij was de meest actieve van het stel en hij maakte als enige wat geluidjes. Ik heb hem mee naar huis genomen en de dames hebben afscheid van hem genomen. Ze lijken er verder weinig last van te hebben, dieren gaan toch vaak snel weer over tot de orde van de dag. Wij hebben wat langer nodig denk ik, want dit lieve koppie moeten we nu missen 💔