Heel veel sterkte met het verlies! Soms weet je helaas niet waarom iets gebeurd is. Machteloosheid, schuldgevoel, het zijn dingen waar je al snel tegen aan loopt. Je hersenen kunnen ook gewoon niet bijbenen wat er is gebeurd, je gaat van knokken voor zijn leven, ineens naar helemaal niets meer.
Ondanks dat ze binnen wonen, kregen ze ieder jaar een vaccinatie? Denk daarbij aan rhd.
Als je E.C. opzoekt, voelt het dan herkenbaar wat je leest? Ik verwacht niet dat het dit was, maar vanwege het schuine koppie wilde ik het je niet onthouden.
Het verloop is heel erg snel, van niks aan hart en longen horen, naar blauw aanlopen... Je moet het wel in de zuurstofverzorging van het lijf zoeken, maar waarom? Dat is altijd gissen, of je moet autopsie zien zitten. Hart en longen zijn wel de grootste verdachten. Maar wat ik ook zit te denken, wat als er iets in een hersengebied is gebeurd, waar de sturing van de ademhaling zit? Dat zou ook een scheve kop kunnen verklaren.
Weet dat er hier een hoop mensen zijn die je gevoel begrijpen. Ik denk alleen niet dat we een oorzaak kunnen aanwijzen. Wat je omschrijft is een situatie die onomkeerbaar was, je bent bij de dierenarts geweest, je was bij de dierenarts toen hij overleed, dat zijn de feiten. Ik kan wel zeggen, verwijt jezelf niets, maar je gaat toch altijd alles nalopen om het te begrijpen, daarin kom je dingen tegen die anders hadden gekund.
Wat ik hoop is dat je jezelf de ruimte geeft of hebt gegeven om goed afscheid te nemen. Dat kun je namelijk maar 1x doen. Nogmaals heel veel sterkte!