Erelijst

Ik lees de laatste tijd zo veel over konijntjes die E.c hebben op het forum, echt afschuwelijk. Voor iedereen die een konijntje met deze ziekte heeft, heel veel sterkte. Natuurlijk blijft het in mijn achterhoofd zitten dat ook mijn konijntje Aya E.c weer terug kan krijgen. Maar voor nu gaat het erg goed met Aya! Ze is samen met Verdi erg actief en ook is ze erg aanhankelijk en eet ze haar brokjes uit mijn hand. Ze is zich heel erg naar mij toe aan het trekken en komt niet meer schuw of bang over naar mij toe, waar ik erg blij mee ben. Ik blijf zowel Aya als Verdi goed in de gaten houden, maar voor nu gaat het erg goed met mijn schatjes.

Hier ben ik met een update de koppeling is geslaagd ze hebben een dag in de opvang gezeten omdat er niet veel gebeurde en nu al 3 dagen samen. Ze eten al samen maar liggen nog niet samen wel is er over en weer gewassen 😁

Heel veel sterkte met het verlies van Cato ❤️

Dat begrijp ik heel goed, iedereen hier trouwens wel. Ik ben ook ontzettend blij met het bunnybunch forum.

Ik weet dat ik in je eerdere topic heb gereageerd. Wat rot dat ze het nog steeds niet weten. De recente foto's vind ik wel heftig om te zien. Ik snap je twijfel of dit nog wel konijnwaardig is. Als ik niks zou weten zou ik nu denken, wat eet er aan die huid? Maden had je wel gezien, neem ik aan. Mijn vermoeden is dat een konijn dan ook nooit zo lang zou overleven. Hoe naar ik het ook vind om te zeggen, ik denk dat je gevoel gelijk heeft. Mag ik toch vragen wat de symptomen onderdrukt heeft? Antibiotica gok ik? Hebben ze nooit gedacht aan een vleesetende bacterie? Streptokokken? Hoe dan ook heel veel sterkte! Die keuze is niet gemakkelijk, ik zou hierin inderdaad de dierenarts om raad vragen, aangeven hoe moeilijk hij het heeft. Want zoals je zelf al terecht aangeeft, hij is niet meer zichzelf, je ziet hem lijden en als dat niet is op te lossen, is in laten slapen wel het meest liefdevolle wat je kunt doen. Heel veel succes met bellen morgen!

Jij kunt dat het beste beoordelen denk ik, in overleg met je dierenarts. Maar ik vind het niet gek dat je overweegt of inslapen het beste voor hem is. Ik vind het juist heel goed van je dat je zo begaan bent met je konijn. Het is een hele moeilijke beslissing. Heel veel sterkte!

Als kind had ik ook konijnen in kooien bij mijn opa thuis en ik weet nog hoe veel er sindsdien veranderd is. Een primeur voor ons was toen een konijnenvrouwtje stierf na de bevalling en we de baby's in huis hielden. Toen we ze zelf verzorgden, liepen ze al snel door het hele huis. ) Veel gedoe, maar het was een geweldige tijd. Nu heb ik meerdere konijnen en ik zie hoeveel beter ze zich voelen in de ruime volières.

Er is ook veel veranderd in hoe we tegen konijnen aan kijken. In de tijd van mijn opa's en oma's waren het voedseldieren. Zeker voor mensen die niet veel te besteden hadden, met pasen, kerst enz. werd dan één van de konijnen geslacht om vlees op tafel te hebben. Hun voedsel bestond uit onkruid. In de tijd van mijn ouders is het meer als huisdier begonnen, waren er konijnenbrokken te koop, maar wel kleine hokjes, weinig kennis over verzorging en ik denk dat het "leuk voor de kinderen" in die tijd wel een beetje is ontstaan. In mijn jeugd ook. Konijntjes werden alleen gehouden in van die kleine hokjes op pootjes in de tuin. Sommige mochten in de tuin loslopen, maar veel niet. Castreren en koppelen was toen ik jong was niet iets waar iemand dan ook van gehoord had, over konijnen. Ik denk dat dat pas eind jaren 90 een beetje bekender begon te worden. Als je zo terug kijkt, is het er de laatste 20-25 jaar voor konijnen wel echt een stuk beter op geworden. De kans dat ze wel in een fijn ruim verblijf en met een maatje komen te wonen is echt wel een stuk groter geworden nu. Helaas nog niet voor elk konijn, maar hopelijk helpen we met bunnybunch mee om daar toch steeds dichterbij te komen 😊

Ik kan het mij wel voorstellen. Ik denk dat dit regelmatig gebeurt. Konijnen worden zo makkelijk gekocht en mensen verdiepen zich er vaak niet in. Het zag er leuk uit bij een vriendje, de kinderen willen het ook, dus impulsief komt er een eenzaam konijn in klein hokje voor de kinderen. Weinig begeleiding. De kinderen zien het als speelgoed. Ik moet misschien dan toch bekennen dat ik als kind met mijn zus de jonge postduiven, die leerden vliegen, in de poppenwagen deed als 'ambulance', als ze op de grond kwamen haalden we ze op en brachten we ze terug naar het duiven hok. We speelden ook schooltje met ze, om ze vliegles te geven 😂 dan tekende we hoe ze dat moesten doen en zaten ze in een "klasje" op een kleed in de tuin terwijl wij uitleg gaven.