Knaag? Ehhhh Knaag?! *baasje heeft een hartverzakking*
Jaja, Knaag heeft me flink laten schrikken. Altijd, maar dan ook altijd, als ik ook maar langsloop stuiven ze naar de deur (in de hoop op aandacht en eten). Dus ik ging gisteren de nijntjes groenten geven, zoals iedere andere dag. Knabbel en Suddenly kwamen zoals altijd aan stormen. En dan zijn ze ook helemaal wild, want ze hebben het eten al gezien…. Toen was ik nog niet gestrest, want ik dacht: en nu komt Knaag. Maar nee, geen spoor te bekennen van onze deugniet (hé een nieuwe bijnaam) te zien. Ik keek beneden, niets. Ik kijk door het ‘luikje’ naar boven, niets. Knabbel en Satje zijn ondertussen aan het knabbelen aan de groenten, want ik had de deur open gedaan om te zien of Knaag daarop zou reageren. Nope, geen Knaag. Ik schiet in de stress.
Ik open de deur van het bovenste deel… en daar zit ze hoor, lekker HOOI TE ETEN. Ze kijkt me aan van: ja, hoi, mag ik misschien ook even hooi eten?! Er valt een last van mijn schouders, ze merkt blijkbaar toch dat ik gestrest was, want ik kreeg kusjes. Ik zeg: Knaag, er zijn groenten! Dan toch maar naar buiten. Familie is weer compleet 🥰🥰