Knabbel? Present! Knaag? Present! Satje? Present!
Hu? Ja, echt waar, de konijnen hier melden zich netjes om de paar minuten. Zo ook weer gisteren. Ik was rustig het hok aan het schoonmaken. Toen ik nog geen minuut bezig was voelde ik opeens een duwtje tegen mijn rug. Ik schrok me rot, want tja, ik was het even vergeten. Ik draaide me om en daar zat Knaag. Ik weet dat konijnen niet lachen, maar ze keek me lachend aan. Ik begroeten haar, ze kreeg een aaitje en ik ging weer verder. Nog geen minuut later kwam de volgende, Knabbel. Ik kreeg een duwtje: Hallo, hier ben ik! Ik wil aandacht!! Ik wordt er toch altijd weer vrolijk van. Satje kwam ook nog gezellig kijken. Ze kwamen ook nog vaak met z'n 2en of 3en een aantal keer kijken.
Maar het mooiste is nog wel: op een dag heeft Satje Knabbel geleerd hoe het moet. Dat klinkt misschien raar, maar het leek er wel heel erg op. Het was een dag zoals alle andere. Ik maakte het hok schoon, de konijnen rende rond in de tuin. Voor deze dag, die al een hele tijdje geleden is, kwamen alleen Knaag en Satje zich 'melden'. Maar ik voelde weer een duwtje op mijn rug, ik keek om, en daar stonden Sat en Knabbel. Satje had me aangetikt, en Knabbel stond erbij. Misschien heb ik gewoon een rijke fantasie, maar het leek een beetje alsof Satje zei: kijk, zo eng is het niet! En sinds toen kwam Knabbel steeds vaker zich mee melden, en uiteindelijk helemaal zelf.
Het klinkt heel raar als ik het zo zeg, maar zo is het dus echt gegaan😜.