Erelijst

Oh jongens, ik ben toch zo blij voor Pom! Zij en kleine pollewop Max zijn helemaal verliefd. Ik heb ze al heerlijk tegen elkaar aan geplakt gezien. En ze likken elkaars koppie en oren. Zo ontzettend schattig! Ik ben zo blij dat ik snel actie heb ondernomen en zij weer lekker een vriendje heeft. Dankjulliewel voor jullie goede adviezen! Na een rottijd met de ziekte en het verlies van Pim, ben ik zo blij om Pom zo te zien genieten met haar nieuwe vriendje ❤️

En dan nu toch maar... een verhalentopic van mijn nijntjes. Joepie! Maar dan zal ik eerst nog even vertellen... wie zijn Knaagje, Knabbel en Suddenly ook alweer? Knaagje Knaagje, het dominante vrouwtje van 5 (in Maart 6) jaar oud. Super actief, nieuwsgierig en slim. Voor eten gaat ze door het vuur! Het maakt niet uit waar het eten is, ze zal het vinden, en als het nodig is, met bruut geweld 🤣. Haar roepnaam is Knaag, en dat spreek je gewoon uit als 'knaag' :). Ze is gezond en fit en heeft spelletje vaak snel door. Maar meestal worden bij haar bijvoorbeeld de regels van voedselspelletjes een beetje aangepast. Dan zijn er eigenlijk geen regels, het is meer: kom zo snel mogelijk bij het eten, het maakt niet uit hoe. Ze is een gezond konijntje, gelukkig maar! Knaag is het zusje van knabbel en samen hebben ze (oeps!) 5 mini konijntjes. Waaronder Suddenly, die gebleven is. Knabbel Knabbel is het rammetje van 5 (in Maart 6, en ja goed gezien Knabbel is de tweeling broer van Knaag). Hij is gecastreerd, eerst was hij (dachten we dan) een zij. Knabbel is rustig, hij houd net als Knaag erg van eten. Soms heeft hij dolle 5 minuten. Dan rent hij vrolijk door de tuin, terwijl hij binky's maakt. Dat is zo'n leuk gezicht! Hij is stiekem slimmer dan je denkt, ik merk vaak dat hij veel woorden oppikt. Als ik bijvoorbeeld wil controleren of hij geen plakpoep heeft, en dat tegen hem zeg, begrijpt hij het echt. (en maak ik waarschijnlijk geen kans meer). Iets dat typisch Knabbel is is dat als ik groenvoer geef, ik heb dan meestal van iedere soort 3 stukjes, hij altijd met zijn stukje de hele tuin door rent, en vervolgens het op een rustig plekje (deels) opeet. Een grappig gezicht is dat. Ik denk dat hij dat doet zodat de rest het niet stiekem afpakt, ik geef hem groot gelijk. Zijn roepnaam is Knab, dat spreek je gewoon uit als: 'knap' Suddenly Suddenly is de jongste van het trio, ze is wel al 5 jaar, maar word pas 6 in December. Wat misschien leuk is om te weten is dat je Suddenly uitspreekt (de naam die ik bedacht heb dan, niet het Engelse woord) als 'Saddenlie'. Ze is super nieuwsgierig en houdt van spelletjes. Haar roepnaam is 'Satje'. Ze is altijd oplettend, en wandelt vaak mee lang mijn benen. Ze komt ook als ik bezig ben in hun verblijf, en hun buiten rennen, vaak bij mij kijken. Ik voel dan opeens een duwtje tegen mijn rug. Zo lief! En dan kijkt ze zo van: halo! Hoe gaat het ermee? Dat doen ze allemaal wel, maar Suddenly het meest.

Muizen nog nooit gehad, niet zichtbaar iig. De ene kat is de andere ook niet, maar ja, helaas de huidige katten zijn super scherp in de jagd. Ook op vogels o.a. In de zomer rende er ineens een bunzing (marterachtige) door de tuin. Volgens mij niet helemaal in orde of hongerig door de warmte, want bunzings zijn nachtaktiv vlg Google. Nou, heeeel toevallig dat ik het dier zag, super geschrokken, van elkaar dan, de bunzing en ik 😄 Ik woon niet eens ver buitenuit op een boerderij of in een bosrijk gebied, gewoon in een wijk in een groot dorp. Dus ja die tijden van loslopen zijn voorbij. Ren is overal dicht & compleet betegelt. Je weet niet war er allemaal door de tuin loopt. Maar dat gaat aan de topic voorbij eigenlijk 😇

Balen zeg. Het zijn natuurlijk fysiek erg sterke honden die ook nog eens van nature een eigen wil hebben en niet volgzaam zijn. En dat keer 2, en dan zijn ze ook nog aan het puberen en moeten ze nog een hoop leren, én reageren ze op elkaar. Nou, ga er maar aan staan 😅 Logisch dat er dan periodes zijn dat het niet werkt. Ik snap dat je je er rot bij voelt, maar ik vind het heel goed dat je tot de conclusie ben gekomen dat het voor nu niet verstandig is om ze samen in je eentje uit te laten en dat nu ook een tijdje niet doet (‘samen in je eentje’ 🤔). Dat komt vast wel weer. En natuurlijk ben je niet perfect en reageer je soms verkeerd. Dat kan ook niet anders, want niemand is perfect. En je hebt ook gewoon je eigen emoties enz, wat de honden beïnvloedt en andersom. Je bent ook gewoon een mens 🙂 Maar het is gewoon rot als je er in zit. Hopelijk geeft een ander ritme wat lucht. Al kost het voor jezelf dan nog meer tijd en fysieke inspanning, en zit je met het alleenzijn van de andere hond. Maar het klinkt alsof dat voor nu de betere optie is.

Pffff! Nu het probleem met de voeding goed aangepakt wordt, hebben we nu het volgende probleem hier. Ollie kan niet meer alleen zijn. Ollie is vanaf het begin al heel erg op mij gericht en onbewust zullen we dat zelf waarschijnlijk nog een beetje versterkt hebben. Nu ik al 7 weken in de ziektewet zit en dus veel thuis ben, is hij helemaal erg op mij gefocust. Hij volgt me overal, als hij toevallig wel blijft liggen volgt hij me met zijn ogen. Alleen beneden blijven of alleen thuis zijn, zijn een heel drama nu. Inmiddels al weer heel wat dingetjes gekocht om hem meer op zijn gemak te stellen, waaronder een relaxopet pro en een verstuiver voor in het stopcontact. Sinds gisteren kan ik weer naar boven, naar de wc of naar de gang zonder gepiep, naar buiten is echter een ander verhaal…..

Ik had maandag echt een rotdag met de honden. De dagen er voor deed er ook een aantal keer wat op. Als gevolg dat ik mijzelf van alles verwijt en echt compleet er doorheen zat. Finn is flink aan het puberen en mist echt wel zelfcontrole. Hij is echt koppig en eigenwijs. Namu is enorm humeurig als Finn haar te veel lastig valt, en dat knettert en botst dan behoorlijk. Wat dat betreft is rangorde uittesten wel aardig aan de gang. Daarbij is Namu reactief, wat goed onder controle is 1 op 1, maar met beide honden gewoon een heel stuk lastiger is, die situaties managen. Inmiddels moet ik toegeven dat dat gewoon niet meer te doen is. Eerst reageerde Finn niet mee, maar inmiddels is ook zijn wereldje groter geworden en doet hij vrolijk mee als Namu ergens op reageert. Ik kan ze fysiek gewoon niet aan dan, ze slepen mij mee. Tijdens een wandeling maandag was Namu doodsbang van een boswachter en heb ik om moeten draaien en terug naar de auto moeten lopen, ik kon ze niet meer aan, twee tegelijk. Ik deed nog maar één ronde met de honden samen, in de ochtend, zodat ik dan een grote wandeling achter de rug had en ze lekker rustig zijn daarna zodat ik kon werken. 's middags deed ik dan om en om een ronde in het dorp, 's avonds dan met mijn man samen een wandeling. Een beetje afhankelijk van de diensten van mijn man was het soms wat gewisseld op een dag wanneer welke ronde was. Dat ging best een tijd redelijk. Het rotte is, alleen zijn gaat ook nog steeds niet lekker. Dus apart om en om met de honden wat doen geeft dat probleem - er is er dan altijd één alleen. En dat gaat wel een tijdje goed, maar om en om met ze een grote ronde terwijl de ander alleen is, is best wel heel lastig. Maar samen lukt ook niet meer. Dan zit je dus voor je gevoel in een cirkeltje waar je niet uit komt. Maandag zat ik er zo doorheen dat ik besloten heb het schema volledig om te gooien. Ik doe niets meer met twee honden samen, alles apart. Als ze alleen zijn in huis, zitten ze in een bench. Daar kunnen ze doen wat ze willen, maar dan zijn ze in ieder geval veilig en kunnen ze niets slopen / eten wat slecht is voor ze. Ze zitten er wel in met iets van een kong of snackje. Gaat niet top, maar het gaat. Voor een half uurtje wandelen om en om werkt het gelukkig wel. Het alleen zijn is iets waar we nog steeds volop aan werken, maar dat gaat nog steeds niet top. Als mijn man thuis is doen we samen een grote wandeling ergens in de natuur, of om en om wat actiefs. Gisteren ben ik bijvoorbeeld lekker gaan hardlopen met Namu, wat heel goed ging, en mijn man is rustig aan begonnen met fietsen met Finn, gisteren was de 2e keer. Hij is daar eigenlijk te jong voor, maar de dierenarts gaf aan dat het rustig aan wel mag en kan, kleine stukjes rustig joggen naast de fiets. Dat gaat hardstikke goed, Finn lijkt het leuk te vinden. En Namu geniet van het 1 op 1 momentje hardlopen met mij, heb ik het idee. Dat gaat namelijk ook heel goed. Ik volg online nog een cursus wandelen met de hond, ook met een module lopen met meerdere honden, hopelijk helpt dat de situatie in de toekomst beter te maken. In de buurt is er helaas weinig bij ons passend aanbod van de hondenscholen.