Ik had maandag echt een rotdag met de honden. De dagen er voor deed er ook een aantal keer wat op. Als gevolg dat ik mijzelf van alles verwijt en echt compleet er doorheen zat. Finn is flink aan het puberen en mist echt wel zelfcontrole. Hij is echt koppig en eigenwijs. Namu is enorm humeurig als Finn haar te veel lastig valt, en dat knettert en botst dan behoorlijk. Wat dat betreft is rangorde uittesten wel aardig aan de gang. Daarbij is Namu reactief, wat goed onder controle is 1 op 1, maar met beide honden gewoon een heel stuk lastiger is, die situaties managen. Inmiddels moet ik toegeven dat dat gewoon niet meer te doen is. Eerst reageerde Finn niet mee, maar inmiddels is ook zijn wereldje groter geworden en doet hij vrolijk mee als Namu ergens op reageert. Ik kan ze fysiek gewoon niet aan dan, ze slepen mij mee. Tijdens een wandeling maandag was Namu doodsbang van een boswachter en heb ik om moeten draaien en terug naar de auto moeten lopen, ik kon ze niet meer aan, twee tegelijk. Ik deed nog maar één ronde met de honden samen, in de ochtend, zodat ik dan een grote wandeling achter de rug had en ze lekker rustig zijn daarna zodat ik kon werken. 's middags deed ik dan om en om een ronde in het dorp, 's avonds dan met mijn man samen een wandeling. Een beetje afhankelijk van de diensten van mijn man was het soms wat gewisseld op een dag wanneer welke ronde was. Dat ging best een tijd redelijk.
Het rotte is, alleen zijn gaat ook nog steeds niet lekker. Dus apart om en om met de honden wat doen geeft dat probleem - er is er dan altijd één alleen. En dat gaat wel een tijdje goed, maar om en om met ze een grote ronde terwijl de ander alleen is, is best wel heel lastig. Maar samen lukt ook niet meer. Dan zit je dus voor je gevoel in een cirkeltje waar je niet uit komt. Maandag zat ik er zo doorheen dat ik besloten heb het schema volledig om te gooien.
Ik doe niets meer met twee honden samen, alles apart. Als ze alleen zijn in huis, zitten ze in een bench. Daar kunnen ze doen wat ze willen, maar dan zijn ze in ieder geval veilig en kunnen ze niets slopen / eten wat slecht is voor ze. Ze zitten er wel in met iets van een kong of snackje. Gaat niet top, maar het gaat. Voor een half uurtje wandelen om en om werkt het gelukkig wel. Het alleen zijn is iets waar we nog steeds volop aan werken, maar dat gaat nog steeds niet top.
Als mijn man thuis is doen we samen een grote wandeling ergens in de natuur, of om en om wat actiefs. Gisteren ben ik bijvoorbeeld lekker gaan hardlopen met Namu, wat heel goed ging, en mijn man is rustig aan begonnen met fietsen met Finn, gisteren was de 2e keer. Hij is daar eigenlijk te jong voor, maar de dierenarts gaf aan dat het rustig aan wel mag en kan, kleine stukjes rustig joggen naast de fiets. Dat gaat hardstikke goed, Finn lijkt het leuk te vinden. En Namu geniet van het 1 op 1 momentje hardlopen met mij, heb ik het idee. Dat gaat namelijk ook heel goed.
Ik volg online nog een cursus wandelen met de hond, ook met een module lopen met meerdere honden, hopelijk helpt dat de situatie in de toekomst beter te maken. In de buurt is er helaas weinig bij ons passend aanbod van de hondenscholen.