Erelijst

Muffin went heel goed bij ons. Eerst de bovenverdieping goed ontdekt en komt nu ook steeds vaker beneden, maar nog wel alleen als mijn man of ik daar ook zijn. Hij komt ook al regelmatig aandacht vragen bij ons, maar gisteren was een hoogtepunt, toen kwam hij voor het eerst bij mij op schoot liggen. Na 5 dagen, sneller dan ik had verwacht, lag hij lekker op schoot te snurken.

Mijn konijnen eten als hobbits Voor mensen die het niet weten, hobbits zijn een ras uit Tolkien's boeken. Bekend van Lord of the Rings (boeken/films). Een van de dingen waar ze bekend om staan is dat ze veel maaltijden eten op allerlei tijden van de dag. Hun rooster is als volgt: Ontbijt - 7.00 Tweede onbijt 9.00 Elf-uurtje - 11.00. Lunch 13.00 Middag thee 15.00 Diner 18.00 Avondeten 21.00 Echte Engelsen kunnen ook 2x avondeten, met 1x Dinner en 1x Supper, die wij arme Nederlanders beide vertalen naar 'avondeten'. Nou onze konijnen: Ontbijt - 7.00 brokjes + hooi en water check (doet mijn man) Tweede onbijt 9.00 Vitamine D op klein hapje groenvoer of een halve loop + hooi/water check (doe ik) Elf-uurtje - 11.00 Bak groen voer van 200-250 gram (doe ik) Lunch 13.00 Hooi + water check & evt. snoepjes tijdens de training (doe ik) Middag thee 15.00 Hier is het meestal konijnen slaaptijd, dus dan niets, maar vaak krijgen ze wat extra's van mij, maar dan al om 14.00 (timothy hooi blokje/lijnzaad brokje/extra kruiden/wilgenhout) Diner 18.00 brokjes (doet mijn man) (soms om 19.00) Avondeten 21.00 bak groenvoer 100 gram & hooi + water check (doet mijn man, zodat hij de ren kan schoonmaken) Medicatie staat daar niet tussen, Lodewijk krijgt dus 2x op een dag ook nog zijn medicatie. Als we een dagje weg zijn, dan combineren we natuurlijk wel dingen, maar dit is echt wel 4x per week ons rooster. Dat komt omdat het zo werkt: Man is wakker, doet brokjes/hooi/water en medicatie. Ik word later wakker (werk avonden) en doe de Vit D en extra check. Dan ga ik werken en om 11.00 thee halen en hun groenvoer geven. Soms is het 10.30, maar goed, ff break van het werk. Dan ga ik daarna lunchen, dus ff aandacht geven en of voor of na mijn eten ff trainen. Rond 14.00/15.00 is mijn thee pot weer leeg en probeer ik een hobby te doen (ipv verder te werken) en dan is het ook wel altijd ff leuk om naar ze te kijken, als ze niet slapen. Mijn man komt thuis (17.30/18.00), dus na het eten of soms tijdens het eten doet hij ff de brokjes. En hij vraagt me dus ook steeds vaker 's avonds om ff wat groenvoer klaar te leggen, zodat hij makkelijker schoon kan maken als ik weg ben. Sinds we konijnen hebben ben ik echt veel minder een workaholic, omdat ik meer pauzes neem 😛 En zij zijn super verwend 😄 Maar laatst kwam ik er dus achter... ik hou een hobbit schema aan met ze 🤣

Wat heeft de dierenarts gezegd over zijn rug/verlamming?

Oeps, dat ging even mis. Ik wou zeggen dat er nog een hele voorgeschiedenis aan vooraf ging. Maar ook zonder dat, is het zwaar om je konijn zo ziek te zien. Omdat we onze ram niet naar een opvang wilden brengen maar ook niet in z'n eentje wilden laten zitten, is er toch weer een konijn bijgekomen. En we genieten elke dag van ze. Verdriet heeft tijd nodig om te slijten maar als je het overgebleven konijn happy ziet zijn met een nieuw maatje dan helpt dat zeker. Nog veel sterkte gewenst met het verlies van Pim.

E.C. is ook een rotziekte, ik kan je ook niet garanderen dat je het niet meer meemaakt. Toch hoop ik dat je over een tijdje weer kunt genieten van twee blije konijnen. Wat je hebt gezien is E.C. dat de hersenen heeft aangevallen, dit is voor een baasje de meest vervelende aanblik van het hele E.C. ziektebeeld. Zo loopt het echt niet altijd. Ik denk dat de meeste baasjes hier altijd E.C. in het achterhoofd hebben. Maar de uitingsvormen zijn zo divers. Dit is het 3e topic vandaag waarin ook wordt gesproken over E.C. Dus je snapt dat dit vaak in diagnoses meegenomen wordt. Zeker als je 100% zeker weet dat een konijn drager is, dan moet je altijd alert blijven. Dit wil alleen niet zeggen dat het morgen tot uiting komt, dat hoeft zelfs nooit te gebeuren. Er is nog te weinig onderzoek gedaan over waarom het ene konijn wel E.C. krijgt en het andere niet. Ik denk dat je het juiste doet door Pom te koppelen en de tijd zijn werk te laten doen, want als zij weer gelukkig is, samen met een maatje, dan komen er zat momenten die het weer de moeite waard maken.

Ik ben wel benieuwd hoeveel pijnstiller de dierenarts had voorgeschreven, omdat het verhoogt zou kunnen worden. In theorie kan dat, maar het roept bij mij de vraag op, is er hoog genoeg gedoseerd? Fenbendazol en meloxicam kun je gewoon samen geven, dat bijt elkaar niet. Wel is het handig om te zeggen wat je geeft en hoeveel, want ophogen kan een optie zijn. Mogelijk wil de dierenarts iets sterkers gebruiken, al verwacht ik dat niet. Ik hoop dat je vanmiddag duidelijkheid krijgt met de röntgenfoto, het kan iets simpels zijn als dat de zwelling op het ruggenmerg drukt, maar dat is niet te zeggen zonder foto. Je hebt een binnen konijn toch? Wat je zou kunnen doen is meer warmte aanbieden. Kou geeft meer pijn, dus verwarming iets hoger, een snugglesafe bijvoorbeeld. Even over lactulose, ja het is veilig voor konijnen, maar ik zie niet waarom je dit wilt geven. Het punt is lactulose werkt op basis van suikers, die suikers voeden bepaalde microorganismen in de darm en die trekken vervolgens water naar de darmen toe, waardoor de voedselbrij dus meer water gaat bevatten. Dat is even heel basaal uitgelegd hoe het werkt. Er zijn ook nadelen, maar dat is in het geval van een verstopping en dus ook in het geval dat de darm stil is gevallen. Uiteraard denk ik met je mee, wat dan wel. Het ligt er ook aan waar er zich gas vormt, wat mijn voorkeur heeft. De informatie er over verandert ook steeds, waar het eerst emeprid (ook gespoten als metomotyl) de boventoon had, is er verschoven naar cisaral en een paar jaar geleden hoorde je lactulose opkomen. Zelf gebruik ik bij de konijnen meestal een combinatie van emeprid en cisaral. Bij gas geven ze ook vaak het gebruik van simeticon aan, maar hier zijn ook weer tegen onderzoeken van bekend dat het helemaaaaaal niets doet. Ik twijfel een beetje, cisaral zorgt er namelijk voor dat de darm samentrekt (tenminste dat is het doel), maar stel dat hij daar ook pijn heeft, dan gaat hij zich niet comfortabeler voelen. Emeprid durf ik daarentegen wel aan, maar is alleen zinvol als het gas wat hoger in het spijsverteringskanaal vormt. Anders werkt het meer als een soort van, druk van bovenaf dat de rest van de ontlasting doorduwt. De vraag in dit verhaal is, werkt alles nog en waar zit het probleem? Als je dat weet kun je gerichter kiezen.

Ze zijn niet eigenwijs, maar vinden het spannend en zoeken steun bij elkaar.

https://www.bunnybunch.nl/informatie/groenten-fruit-kruiden-konijnen https://www.bunnybunch.nl/informatie/voeding-van-een-konijn

Och, jeetje. Ik heb verder niks toe te voegen behalve dat ik hoop dat je snel ergens terecht kan. Veel sterkte!

Dit klinkt als flinke spoed. Ik zou echt gaan rondbellen naar dierenartsen in je omgeving die dit ook echt zo herkennen. Het klinkt alsof je dierenarts niet echt konijnkundig is. Ik zou toch echt een röntgenfoto laten maken op dit punt. Maar ook ec behandeling starten, die snelle verslechtering zou daar wel bij passen. Ec veroorzaakt vele verschillende ontstekingen in het lijf, zeggen dat het geen EC is alleen omdat een konijn wel/niet reageert op drukken op de rug, vind ik erg vreemd. Aangezien ontstekingen veroorzaakt door die parasiet op zo veel verschillende plekken kan zitten. Sterkte! Edit: tip! als je ergens heen kan, wees ook gewoon stellig in wat je wil. Eis gewoon een foto en vraag ook of ze die naar jou mailen, zodat je hem altijd met een andere dierenarts ook kan bespreken! Ontworming is gewoon zonder recept te krijgen, panacur kun je gewoon online kopen. Als jouw gevoel zegt EC, kun je dat dus ook zelf bestellen, dan heb je het morgen als het mee zit.

Heel eerlijk? Ik zou de konijnen niet meenemen en thuis laten. Hier oppas of opvang regelen. Is dat geen optie? Het klinkt niet als een onderneming waar je je konijnen een plezier mee doet en het klinkt ook niet als een koppel dat goed tegen verandering van territorium kan.

https://www.instagram.com/reel/C2FejCutmu-/?igsh=aGtycGhrY2R5YWl4 Cavia's zijn zo dankbaar 😍

Het is een buitenkonijn? Zo ja, dan kun je hem niet te lang binnen houden. Ik dacht hooguit 10 dagen i.v.m. de wintervacht en anders tot half mei binnen houden. Te hopen dat de pijnstiller werkt.

Kennelijk is het voor konijnen geen probleem als je maatje je op je staart trapt. 😅

Verstoppertje Lodewijk-style. We hebben dus een camera die nu boven de deur hangt, zodat ik een goed bovenaanzicht heb, maar ja, er zijn nog steeds plekken die ik niet kan zien. Dus als ik op de camera ga kijken en ze niet kan vinden, dan zitten ze op heel erg op het randje links onder de aardbeien bakken of bijv. in het hok. 's Nachts met nachtzicht heb ik ook nogal wat vlekjes, dus dan wordt het nog wat moeilijker om ze in de randen van het beeld te zien. Vooral Scarlett - die zie je echt haast niet, zeker als ze op de boomstronk zit. Dan moet ik wachten totdat ze haar oortjes beweegt of ik een oogje spot. Dus wat doe ik overdag vaak? Ff snel de deur open doen! Scarlett komt dan meestal wel aanrennen om te kijken of er wat te halen valt en Lodewijk komt er dan ook vaak wel achteraan. De deur moet wel echt open gaan, want Scarlett hoort het verschil tussen een deurklink die heen en weer gaat en een deurklink die de deur openmaakt. Mijn man vindt het wel zielig, want soms doe ik dus snel de deur weer dicht. 😅 Meestal ga ik wel naar buiten om ff te aaien, groenvoer te geven of het water te controleren. Enfin, het was regenachtig, ik zag ze niet, en ik deed dus snel de deur open. Plop. Daar kwam mijn meisje al aanrennen! ❤️ Gauw deur dicht en kijken of ik Lodewijk kan spotten.... komt hij er al achter aan? Wat zie ik: Plop... een konijn dat onder de wilgenbrug zat, in de wilgentunnel, in het hooi! Scroll nu eens terug naar boven - en dan zie je dat je hem echt 0,0 kan zien! Ik weet nog steeds niet of hij er echt helemaal in lag of dat hij zich er door heen heeft geworsteld, omdat hij de deur hoorde. HooooooI! Ik ben er ook! Het is dat ik Scarletts uitdrukking net niet kon zien, maar je kan je wel voorstellen hoe ze keek, als je dat kopje zo ziet bewegen. 😂 Hey, je hebt hem zelf uitgezocht meid. Ik was het niet. 😇 Ik lag echt enorm in een deuk en heb het filmpje waar de screenshots uit komen idd naar meerdere mensen doorgestuurd.

@Lappie2 Je moet ook flink belonen tijdens de fitness 😉 Lodewijk is gek van zijn hondenhoepel. Als hij naar binnen sneakt wil hij er vaak nog naar kijken. Hij kijkt dan ook echt beteuterd als hij tegen de muur aan staat, want dan kan hij er niet doorheen springen. Nu had ik laatst bij het stofzuigen hem ff tegen de kast laten leunen en niet teruggezet. Nou mooi dat meneer probeerde zich tussen de kast en de hoepel te wringen zodat hij er nog door kon springen. 😂. Om dan vervolgens rond te kijken of ik het a) gezien heb en b) al een snoepje kom brengen.

Ik had er 1 van hout gemaakt. Heel simpel en maar 1 stok. Niet hoog. Eerste keer toen ik het voor deed sprongen ze erover heen. 2e keer ook. 3e keer greep Leeuw de stok en trok m eraf. Zo van genoeg geweest met je Fitness gedoe. 😂 Nu zet ik m steeds weer recht en paar minuten later stok in de andere hoek. 🙄

Cavia's hebben er een hekel aan als je ze achter op hun rug en hun kont aanraakt (dat ervaren ze als rijden/dominantie), dus het is niet zo gek dat ze borstelen op die plek dan ook niet leuk vinden. In plaats van borstelen kun je er ook voor kiezen om de klitten weg te knippen of de haren kort te houden. Het zijn vooral de haren die over de grond slepen en natgeplast worden die gaan klitten. Bovenop ontstaan niet zo snel klitten lijkt me.

Wij hebben ook een aluminium bak voor het geven van de groenten, maar de achterburen vragen soms wat dat rare geluid bij de konijnen 's avonds is 😄 Ze smijten er lekker mee en dat klinkt lekker 😅

Ja, wij zijn ook heel blij dat het zonder stress kan. Ik weet denk ik wel waarom onze Diva Novacam niet moet, want het schijnt zoetig te zijn. Ze is niet zo van het zoet, terwijl Lodewijk echt super super blij is met alles wat zoet is en hij mag eten (banaan, appel, kaki, mango etc.). Vanochtend maakte hij een blij hupsje recht omhoog, toen mijn man naar beneden kwam met zijn medicatie, dus het is weer enthousiast hier. ❤️

Lodewijk is not an addict - he just loves loves loves his drugs Natuurlijk vonden wij het helemaal niet leuk om te horen dat Lodewijk een aangeboren afwijking heeft (heupdysplasie aan 1 kant), maar we zijn wel blij dat we er zo snel bij zijn. We geven dus nu 2x dagelijks pijnstilling aan hem. Eerst 5 ml van novacam hond in 2x, maar nu 0,5 ml novacam paard in 2x (scheelt echt enorm in de kosten). Meestal doen we het een 30 minuten - 1 uur na zijn brokjes. Dan zit er al wat in zijn maag en dat geeft een fijner gevoel. Enfin, het begon eerst met die 2,5 ml druppelen op iets wat hij lekker genoeg vond aan groenvoer om gelijk op te peuzelen. Ipv zoals gewoonlijk uit zijn bek te laten vallen, omdat hij iets anders wil/ruikt/bedenkt. We dachten namelijk dat we heel heel lang zouden moeten gaan oefenen met het spuitje. Vooral omdat we alleen onze Diva, Scarlett, pijnstilling hadden moeten geven na haar castratie. Nou Mw. vond het NIET OK. ze beet in het spuitje, ze probeerde hem weg te slingeren en ze liep anders gewoon boos weg. Daar hebben we het dus ook gedrupt gegeven aan haar. Gelukkig was dat maar een paar dagen. Lodewijk hopen we nog jaren te houden, dus dat blijft natuurlijk werk. Ik had al helemaal een trainingsschema bedacht inc. beloningen en een commando. 🤔 Besloot mijn man 's ochtends gewoon te kijken of hij het wilde accepteren. Ja hoor! Likt meneer het gewoon helemaal 100% op! 🥰 Nu staat hij dus elke ochtend en avond op die boomstronk te wachten totdat hij wat krijgt. Soms komt Scarlett even kijken, maar ze vindt spuitjes dus niets, dus dat is prima. Lodewijk was wel een beetje bleu toen we overgingen en hij veel minder kreeg. 😆 De andere dag had hij voor het eerst niet echt zin om te komen en het op te likken. Mijn man was niet blij en die zei: "Nou, dan niet hoor, scheelt ons weer geld". Ik moest zo hard lachen. 😅 Alsof het hem wat kan schelen hoeveel geld wij uitgeven. 🙃. Maar goed, het was dus 1 januari en meneer was nog wat schrikachtig van de halve avond binnen zitten en de hele tijd vuurwerk horen (kon Scarlett dus niets schelen) en wilde dus niet echt. Mijn man dacht dat het misschien niet lekker rook of dat hij misschien wat had vast gepakt, dus die heeft een ander spuitje gevuld en toen ging het wel gelijk goed. Mogelijk was er iets van geur, maar ik denk dat hij gewoon nog wat onrustig was. Inmiddels hebben we weer een braaf medicijntrouw konijn terug, dus we hopen dat het zo blijft het hele jaar.

Het is heel normaal dat je je schuldig voelt na het overlijden van je dier en dat je naar een reden, een oorzaak, zoekt. Het bewijst dat je een goed en zorgzaam baasje bent geweest, want iemand die niet om zijn dier geeft, voelt ook geen schuldgevoel na het overlijden. Je schuldig voelen hoort bij het rouwproces, maar geloof me dat het drinkflesje niets met zijn overlijden te maken heeft. Soms heb je gewoon pech. De meeste castraties verlopen prima, maar af en toe trekt een dier een slecht lotje. Sterkte met het verwerken van het verlies. ❤️

Het forumonderdeel ‘De regenboogbrug’ is er niet meer, maar ik wil toch een topic maken om te vertellen dat Jerry er niet meer is. Gisteren is hij dood gegaan. Ik had hem al 10,5 jaar, dus hij is minimaal 11 á 12 geworden. Tot 1 á 2 jaar geleden was hij nog in prima conditie en merkte je eigenlijk niet dat hij al vrij oud was, al werd hij wel rustiger. 1 á 2 jaar geleden werd hij slechtziend en uiteindelijk blind door ouderdom, maar daar redde hij zich prima mee. Hij werd toen ook een oud konijntje in zijn doen en laten. Maar de laatste tijd was hij broos. Ik had al een aantal dagen of een paar weken het gevoel dat hij een eind op was, al was er niet iets concreets. Maandag was het koud en toen ik ‘s middags nieuw water in de waterbak deed (het was bevroren) heeft hij veel gedronken. Ter controle gaf ik wat brokjes, omdat het koud was en hij dus al broos was. Maar hij nam het niet aan. Niet goed! Maar het was ook hun slaaptijd, geen etenstijd en hij zou er de laatste tijd tijdens hun slaaptijd denk ik toch niet veel interesse in hebben om iets extra’s te krijgen. Ik overwoog om naar de dierenarts te gaan (wat ik normaalgesproken in deze situatie zou doen), maar ik had een aantal weken terug besloten dat ik hem niet meer uitgebreid zou laten behandelen. Hij oogde verder niet ziek en hupste nog even normaal door de ren. ‘s Avonds heb ik een ren in de schuur gemaakt en hem samen met zijn vriendin Do naar de schuur verhuisd. Bouwkachel aangezet, dus het werd er 12 graden. Ik wilde hem niet meer alleen naar binnen (in huis) halen. Vorig jaar heeft hij een aantal dagen alleen in de schuur gezeten ivm blaasgruis, maar toen zag ik dat hij door zijn blindheid veel moeite had met alleen zijn in een vreemde omgeving. En voor Do zou het nu natuurlijk veel te warm in huis zijn. Dus ik vond dit een mooie tussenoplossing. Hij voelde kouder dan anders, dus hij had zeer waarschijnlijk ondertemperatuur. Ik had het hondenhok in de ren in de schuur gezet met lekker stro erin. Voor de zekerheid heb ik hem pijnstillers en darmstimulans gegeven en een beetje dwangvoer waar hij op kauwde. Ik weet het, het is een beetje zelfdokteren, maar ik heb ervaring en wist vrij zeker dat de dierenarts niet veel anders zou doen. Zijn buik voelde soepel, maar ik voelde ook ergens iets hards in zijn buik… Een tumor? Zijn blaas vol blaasgruis? Je weet het niet. Zijn ademhaling was ook versneld. Hij plaste gelukkig nog wel. Hij knabbelde wat aan het stro en liep nog een beetje rond. Ze gingen even later knus samen in het hondenhok liggen. Kopjes naar elkaar. Ik heb nog een snuggle safe bij hem gelegd. Op de camera zag ik dat hij ‘s nachts een aantal keer had gedronken. Toen ik ‘s ochtends bij ze kwam heb ik hem weer medicijnen gegeven. Ik wilde niet dat hij (veel) pijn had. Zijn temperatuur voelde beter dan de avond ervoor. Ik dacht er aan om naar de dierenarts te gaan, dat zou dan zijn om hem in te laten slapen. Ik overwoog het die middag te doen, of anders de volgende dag (vandaag). Even kijken hoe het straks gaat dacht ik. Het voelde net nog wat vroeg. Toen ik later op de camera terugkeek en toevallig het geluid aan had staan hoorde ik dat een uur nadat ik bij ze was geweest stro in het hok bewegen en ik zag dat Do er ook naar had geluisterd. Ik dacht zou het dan? Ik ging vervolgens kijken en vond hem dood in het hondenhok… Ik heb hem in de tuin begraven (dat kon gelukkig toch met de vorst). 10,5 jaar geleden heb ik hem vanuit Binkies geadopteerd. Ze hadden hem op straat gevonden. Volgens mij hadden ze hem nog 2 keer teruggebracht bij zijn baasje, maar de 3e keer is hij in de opvang gekomen. Hij werd gecastreerd en gevaccineerd en ik heb hem aan mijn voedster Pluk gekoppeld die net haar vriendje Sonny verloren had. Wat was ze sip toen ze alleen was na Sonny’s dood. Pluk en Jerry zijn jaren erg gelukkig geweest. Ze waren dol op elkaar. Jerry was een behoorlijk dominant konijn, maar zolang er geaccepteerd werd dat hij de baas was was hij super lief voor de vriendinnen die hij de afgelopen 10,5 jaar heeft gehad. Pluk was overwegend langharig en hij genoot ervan om de lange haren van haar nek met zijn tanden te kammen. Op een gegeven moment heb ik mijn voedster Flodder aan het duo gekoppeld. Haar vriendje Bram was dood en ik had ondertussen meerdere koppels. Flodder en Pluk hadden eerder samen in een groep geleefd (waren ook moeder en dochter). Dit trio ging een half jaar goed en Jerry genoot duidelijk van zijn harem. Hij had het druk met ze te vertroetelen. Uiteindelijk klikte het niet meer tussen de dames en gingen Pluk en Jerry weer als duo verder. Op een gegeven moment werd Pluk erg ziek en moest ik haar in laten slapen. Ik ging met Jerry naar de opvang en ik koppelde hem aan Rosa. Ook met haar was hij erg gelukkig. Voor het eerst was hij met een geheel kortharig konijn samen, en met hangoren, en het was zo grappig om te zien hoe hij haar de eerste wasbeurt gaf. Hij was altijd gewend om de lange haren van Pluk, en ook van Flodder, met zijn tanden te kammen en daarbij zijn nek helemaal omhoog te doen. Dat probeerde hij de eerste 2 wasbeurten ook bij Rosa met haar korte haren, maar dat lukte natuurlijk niet. Na 1,5 jaar moest ik ook Rosa in laten slapen. Toen is hij gekoppeld aan Do. Ook dat klikte heel goed en ze zijn 4 jaar heel gelukkig geweest. Het was een leuk konijn. De eerste jaren noemde ik hem vaak stuntpiloot, omdat hij vaak stunts uithaalde die dan vaak net niet goed gingen. Tijdens het schoonmaken van de ren moest ik er op letten dat geen spullen even op elkaar zette of iets dergelijks waardoor hij onhandige stunts kon uithalen. Toen ik het dak van het hondenhok tijdens het schoonmaken een keer omhoog had staan sprong hij er vanuit de ren over de rand heen in, om vervolgens precies op het tussenschot te belanden. Gelukkig liep het goed af. Maar dat was een typische Jerry-actie. Toen hij en Pluk voor het eerst in de hoge ren kwamen keek hij naar de muur, maakte een heel hoge sprong, zette zich vervolgens tegen de muur af om nog een grote sprong te maken. Hij kwam echt heel hoog! Maar ja, de ren was overdekt. Qua gezondheid was hij heel sterk. Ik heb hem jaren geleden 1 keer ‘s avonds met buikpijn gevonden. Ik gaf hem medicijnen en de volgende ochtend was er niks meer aan de hand. Bijna 3 jaar geleden zijn zijn kiezen een keer geslepen omdat hij last had. Toen hij later op de dag weer thuis was, binnen vanwege de narcose, knapte hij razendsnel op. De volgende dag kon ik hem zonder zorgen weer naar buiten brengen. Dat was bij mijn andere konijnen, die vaak veel jonger waren bij een gebitsbehandeling, vaak heel anders. Vorig jaar werd er tijdens de jaarlijkse controle bij de vaccinaties blaasgruis geconstateerd. De dierenarts had een foto gemaakt. Een aantal dagen later zou zijn blaas gespoeld worden en had ik hem weer naar de dierenarts gebracht. Maar de specialist belde later dat hij het niet nodig vond en mocht ik hem weer ophalen. Verder heeft hij nooit iets gehad. Ik heb dus 10,5 jaar van hem mogen genieten. En hij heeft het goed gehad. Hij was het rood-bruine konijntje dat al jaren de foto van mijn schermafbeelding hier op BunnyBunch is. Hij was avontuurlijk, grappig, leuk en lief. Meestal kon ik hem tijdens het eten even aaien, en af en toe ging hij er lekker voor zitten om geaaid te worden. Hij was knap en tot hij blind werd had hij prachtige ogen. En hij was altijd samen met zijn vriendinnetjes 🥰