Erelijst

Haha maar ze zijn zo schattig! (Als ze slapen) https://www.instagram.com/reel/C1rck7Zo-5T/?igsh=MzY1NDJmNzMyNQ==

Lodewijk is not an addict - he just loves loves loves his drugs Natuurlijk vonden wij het helemaal niet leuk om te horen dat Lodewijk een aangeboren afwijking heeft (heupdysplasie aan 1 kant), maar we zijn wel blij dat we er zo snel bij zijn. We geven dus nu 2x dagelijks pijnstilling aan hem. Eerst 5 ml van novacam hond in 2x, maar nu 0,5 ml novacam paard in 2x (scheelt echt enorm in de kosten). Meestal doen we het een 30 minuten - 1 uur na zijn brokjes. Dan zit er al wat in zijn maag en dat geeft een fijner gevoel. Enfin, het begon eerst met die 2,5 ml druppelen op iets wat hij lekker genoeg vond aan groenvoer om gelijk op te peuzelen. Ipv zoals gewoonlijk uit zijn bek te laten vallen, omdat hij iets anders wil/ruikt/bedenkt. We dachten namelijk dat we heel heel lang zouden moeten gaan oefenen met het spuitje. Vooral omdat we alleen onze Diva, Scarlett, pijnstilling hadden moeten geven na haar castratie. Nou Mw. vond het NIET OK. ze beet in het spuitje, ze probeerde hem weg te slingeren en ze liep anders gewoon boos weg. Daar hebben we het dus ook gedrupt gegeven aan haar. Gelukkig was dat maar een paar dagen. Lodewijk hopen we nog jaren te houden, dus dat blijft natuurlijk werk. Ik had al helemaal een trainingsschema bedacht inc. beloningen en een commando. 🤔 Besloot mijn man 's ochtends gewoon te kijken of hij het wilde accepteren. Ja hoor! Likt meneer het gewoon helemaal 100% op! 🥰 Nu staat hij dus elke ochtend en avond op die boomstronk te wachten totdat hij wat krijgt. Soms komt Scarlett even kijken, maar ze vindt spuitjes dus niets, dus dat is prima. Lodewijk was wel een beetje bleu toen we overgingen en hij veel minder kreeg. 😆 De andere dag had hij voor het eerst niet echt zin om te komen en het op te likken. Mijn man was niet blij en die zei: "Nou, dan niet hoor, scheelt ons weer geld". Ik moest zo hard lachen. 😅 Alsof het hem wat kan schelen hoeveel geld wij uitgeven. 🙃. Maar goed, het was dus 1 januari en meneer was nog wat schrikachtig van de halve avond binnen zitten en de hele tijd vuurwerk horen (kon Scarlett dus niets schelen) en wilde dus niet echt. Mijn man dacht dat het misschien niet lekker rook of dat hij misschien wat had vast gepakt, dus die heeft een ander spuitje gevuld en toen ging het wel gelijk goed. Mogelijk was er iets van geur, maar ik denk dat hij gewoon nog wat onrustig was. Inmiddels hebben we weer een braaf medicijntrouw konijn terug, dus we hopen dat het zo blijft het hele jaar.

Oh my. Ik vond het altijd leuk om de verhalen over Namu en Finn te lezen. Weet je zeker dat je hiermee doorgaat? Grapje!!😂😂

Toch maar een vervolg aangemaakt. Voor wie het leuk vind om te volgen 🙂 De jaarwisseling ging prima. Meerdere grote wandelingen in de natuur gedaan rond die datum. Ze geven niets om vuurwerk gelukkig. Ze kijken wat, soms vinden ze het spannend en willen ze naar binnen of zoeken ze steun bij ons, maar geen echte angst gelukkig. Ze hadden alleen wel een fazant gepakt nieuwjaarsdag 's ochtends in het bos en elk een vleugel opgegeten. Gisteren hadden beide honden last van onrust en vervelend gedrag rond de tijd dat ze moesten poepen. Heel irritant, elke keer vroegen ze om naar buiten te gaan, onrustig rondlopen, maar niet gaan zitten om hun behoefte te doen. Uiteindelijk deden ze dat wel. Niet al te veel aandacht aan gegeven, met een sokken etende Namu en stenen etende Finn kan dat toch wel eens lastig gaan. Niet dat ze dat nog veel doen op het moment, maar er kan altijd wat op straat of in de natuur liggen wat ze opeten. Tissues bijvoorbeeld, zijn ze beiden fan van om op te eten... 🤧 Maar goed. Gisteren toen het licht was en ik in de tuin liep om de poepies op te ruimen zag ik pas waarom ze zo vervelend en treuzelend waren geweest..... alsof ze stekelvarkens hadden uitgepoept 🦔 De pennen van de veren van een fazant verteren blijkbaar niet, en die waren dus uitgepoept. Au! 😱

Het verschilt echt zo enorm per konijn, Moos heeft een half uur lang afwisselend gefascineerd zitten kijken en hooi/lekkers lopen knabbelen terwijl z'n vier groepsgenoten bang in een hoekje verstopt zaten: https://www.instagram.com/p/C1jYAIpKGzj/

Dat zal echt de reden niet geweest zijn. Je moet eens kijken in de natuur waar beesten water uit drinken. Als ik zie waar onze kat soms uitdrinkt. Bijv. uit een emmer met wilgentakken en die emmer is ook niet schoon. Konijnen van mij dronken pas van de tegels omdat er regenwater in stond. Ik zou voortaan een bakje nemen voor water. Kun je beter schoonmaken en is voor een konijn fijner om uit te drinken. Geen schuldgevoel hebben. Dat is niet nodig.

Tja, ik zie Rosie er wel eens in en dan denk ik: toch niet helemaal voor niets. Flo ligt er wel eens bovenop. De familie deed er twee weg.

Sterkte met het verlies! Alles wat je je nu zou kunnen bedenken, zou het hier aan liggen, of daar aan? gaat denk ik nooit antwoord geven op de vraag. Als de dierenarts wist waar het aan lag, dan hadden ze je dat verteld. Ze hebben hem goed onderzocht voor de operatie, zoals ze met alle konijnen doen voor ze ze onder narcose brengen. Toen is er niets gezien waardoor ze twijfelden aan de operatie. Dus je hoeft je niet schuldig te voelen, je hebt gewoon goed voor hem gezorgd. Niemand zou voor een castratie zich zorgen maken over dunne vacht op de oren. Dit is allemaal achteraf, en het blijft allemaal giswerk. Je hebt juist de beste keuze voor hem gemaakt met de castratie, ookal is het nu vreselijk afgelopen. Als je hem niet had laten castreren, dan had hij nooit gekoppeld kunnen worden en was hij de rest van zijn leven alleen gebleven. Dat is ook geen goed leven voor een konijn, dus met de kennis die je had, heb je de beste keuze voor hem gemaakt. En ook de dierenarts valt hierin denk ik niets te verwijten, als ze dit nog nooit hebben meegemaakt en geen enkele reden hadden om te denken dat het zo ernstig was. Toen het duidelijk werd dat er wel iets aan de hand was, hebben ze ook meteen gehandeld. Het is gewoon ontzettend veel pech en een samenloop van omstandigheden waar helaas niets meer aan te veranderen is. Maar jouw schuld is het zeker niet, hoe erg jouw gedachten nu vol zitten om maar een mogelijke verklaring te kunnen vinden. Hopelijk kun je het een plekje geven, maar dat kost waarschijnlijk tijd.

Dank jullie wel. Saar was een bijzonder beestje ❤️ Vanmorgen hebben we haar in de tuin begraven 😢

Het is heel normaal dat je je schuldig voelt na het overlijden van je dier en dat je naar een reden, een oorzaak, zoekt. Het bewijst dat je een goed en zorgzaam baasje bent geweest, want iemand die niet om zijn dier geeft, voelt ook geen schuldgevoel na het overlijden. Je schuldig voelen hoort bij het rouwproces, maar geloof me dat het drinkflesje niets met zijn overlijden te maken heeft. Soms heb je gewoon pech. De meeste castraties verlopen prima, maar af en toe trekt een dier een slecht lotje. Sterkte met het verwerken van het verlies. ❤️

Haha dat is het. Of juist omdat de kerstboom er destijds in kwam🤔. Ik heb gisteren wel de kamer veranderd. Maar daarvoor deed ie het al. Laten we het er dan maar ophouden dat hij helemaal verliefd is 😅

Ik denk dat ze het misschien ervaren als een flinke onweersbui met alle knallen en flitsen ofzo? 🙂

Wol en Koko reageerden gelukkig totaal niet op het vuurwerk. Er was hier een vuurwerkverbod, maar dat was niet echt merkbaar. De gordijnen stonden gewoon open, zodat ikzelf het vuurwerk kon zien (als ze erg gestrest waren geweest had ik het denk ik wel dichtgedaan), maar ze zaten rustig hooi te eten. Ik was nog van plan een groenteschotel klaar te maken als afleiding, maar het is er niet meer van gekomen en was achteraf gelukkig ook niet nodig geweest.

Ik gebruik tegenwoordig best vaak chat gpt, niet dat ik dat één op één overneem. Maar als je sociale media bijhoud, is het soms fijn om wat inspiratie te krijgen via die weg. Ik ben wat sociale media berichten aan het klaarzetten voor de komende maand en zag dat het de 15e blue monday is. Wat moet je daar nou mee als je een informatieve konijnenwebsite hebt? Nouja, dat vraag je dan aan chat gpt en dan krijg je dit 😂 Je snapt natuurlijk dat ik dat niet zo op de socials ga zetten, maar het maakte mij wel aan het lachen op deze grijze dinsdag 😉

Fijn! Bibi en Coco waren helaas erg gestresst. We hadden expres de ramen (isolatie glas) dicht gedaan en ook nog de verduisterende gordijnen tegen de lichtflitsen. Natuurlijk wel licht in de kamer. Ze hebben vooral in hun thee mutsen gezeten en wilde niet eten. Gelukkig zijn ze nu weer gewoon zichzelf.

De cavia's hadden gelukkig amper last van het vuurwerk. We wonen hoog, dus geen knallen of ontploffingen voor de deur. Dat scheelt denk ik wel. Snabbel lag er de hele avond zo bij:

Alvorens ik aan mijn bericht begin, sorry als dit in het verkeerde forumonderdeel geplaatst heb. Ik ben erg aan het twijfelen waar dit het best past.🥺 - Sommigen onder jullie zullen nog herinneren dat onze Ditto enkele maanden geleden heel erg ziek geweest is door E. Cuniculi. Met jullie hulp was hij er weer helemaal bovenop gekomen en leek hij weer een springlevend, jong konijntje. Gisterenavond kwam hij niet naar me toegelopen wanneer ik het eten bracht. Als je Ditto kent, weet je dat hij voor zijn eten leeft. Dus toen hij niet kwam gelopen, had ik al door dat het niet goed was. Hij zat stilletjes in een hoekje en at maar enkele hapjes wanneer ik het voor zijn neus hield. Ik heb Ditto en Lilo dan maar naar de garage verhuisd zodat ik hem in de gaten kon houden. Zijn vriendinnetje kwam meteen mee naar binnen, want de ervaring heeft me geleerd dat ze er alle twee nog meer van afzien wanneer ik hun uit elkaar haal. Lilo & Ditto hangen als twee magneetjes aan elkaar vast. Je kan de één niet zien zonder de ander. Ik heb Ditto van kop tot teen bekeken & nog wat geknuffeld alvorens ik ging slapen. Ik heb ze heel de nacht in de gaten gehouden via de camera. Rond 6 uur ‘s ochtend vond hij het nodig om het beeld volledig te verpesten door met zijn achterwerk vlak voor de camera te zitten. Monster.💀 Ook later die ochtend zat hij nog gewoon recht bij zijn vriendinnetje. Maar toen ik om 8u30 naar de dierenarts wou vertrekken, bleek hij stilletjes heengegaan te zijn. Het is dus allemaal vrij snel gegaan. De dag ervoor was hij overdag nog springlevend. 7 jaar lang woonde hij bij ons. Hij werd geschat op een jaar oud wanneer we hem adopteerden. Ik ben zo dankbaar dat ik zo lang van die kleine Einstein (zoals iemand van hier hem gedoopt heeft) heb mogen genieten. Hij was geliefd en rot verwend. Lilo is er helemaal kapot van. Ik heb Ditto nog bij haar laten liggen tot ze afscheid had genomen. Ze is de rest van de dag erg stil geweest. Gelukkig eet ze nog goed. En we geven haar extra veel liefde. Ik heb al verschillende konijntjes gehad in het verleden, maar nooit had ik een koppeltje dat zo gehecht was als Lilo en Ditto. Ik heb dan ook nog nooit een konijntje gehad die zo verdrietig was na het overlijden van hun vriendje.🥺 Ook onze hond is erg van streek. We hebben haar ook bij Ditto gelaten om afscheid te nemen. Ze staarde doodstil naar hem. Af en toe bewoog ze langzaam haar koppie om hem een kusje op zijn buik te geven. Na een kwartier gaf ze de doos waarin we Ditto gelegd hadden een duw, om te kijken of hij toch niet wakker werd.🥺 Onze hond is altijd stapelzot geweest van Ditto. Ditto was een heel belangrijk onderdeel van ons gezinnetje en we zijn er dan ook allemaal het hart van in. Moesten jullie tips hebben om ons andere konijntje en onze hond te helpen met dit verlies, laat het gerust maar weten.🥺 Lilo krijgt nu iedere nacht haar snugglesafe, zodat ze toch nog wat warmte heeft nu ze niet tegen Ditto aan kan liggen. Ook hou ik haar extra goed in de gaten en geef ik haar extra aandacht. - Ditto is een vechtertje geweest. We dachten hem in september kwijt te zijn, maar hij heeft hard gevochten om nog enkele mooie maanden te hebben. Gisterenavond heb ik hem verteld dat als het tijd was om te gaan, dat hij mocht gaan. Dat Lou (zijn vorige vriendinnetje) wel voor hem zou zorgen en dat ik zou zorgen voor Lilo. Ik wil dan nu ook geloven dat hij ergens op de regenboogbrug rondjes loopt met zijn Lou’tje.🫶 Dag lieve vriend. We missen je.

Net voor het naar bed gaan afscheid moeten nemen van onze, lieve, kleine Saar 😢💔 Twee jaar en een paar dagen mocht ze bij ons zijn. Slaap lekker kleine muis, we zullen je nooit vergeten ❤️