Erelijst

Het is heel normaal dat je je schuldig voelt na het overlijden van je dier en dat je naar een reden, een oorzaak, zoekt. Het bewijst dat je een goed en zorgzaam baasje bent geweest, want iemand die niet om zijn dier geeft, voelt ook geen schuldgevoel na het overlijden. Je schuldig voelen hoort bij het rouwproces, maar geloof me dat het drinkflesje niets met zijn overlijden te maken heeft. Soms heb je gewoon pech. De meeste castraties verlopen prima, maar af en toe trekt een dier een slecht lotje. Sterkte met het verwerken van het verlies. ❤️

De cavia's hadden gelukkig amper last van het vuurwerk. We wonen hoog, dus geen knallen of ontploffingen voor de deur. Dat scheelt denk ik wel. Snabbel lag er de hele avond zo bij:

Even iets leuks tussendoor Toen ik de konijnen kocht maakte ik me het meest zorgen om de decembermaand. Er wordt flink vuurwerk afgestoken in deze wijk Het werd ook de reden om ze grotendeels binnen te houden. Met ook veel tijd die ze in de tuin doorbrengen, maar het hok staat gewoon in de keuken. (Die ik dus kocht voor de tuin) Ze geven er echter niks om. Hooguit kijken ze wat geïrriteerd. Het was dit jaar zo heftig dat ik er zelf doodmoe van werd. Urenlang hevige knallen. Mijn vermoeden is dat ze al jong aan herrie gewend raakten, omdat het gekochte hok te klein was en ik binnen een week al aan t timmeren en zagen sloeg. Met flink herrie en angst van de konijntjes tot gevolg. Dus liet ik ze zien wat ik deed. Het mannetje keek echt heel trots toen t af was, van wauw dat jij dat kan (hihi geweldig vind ik dat) Nu vraag ik me dus af wat er in die kopjes omgaat met oud en nieuw 😂. Een flinke verbouwing buiten???? Een megagroot konijnenhok? 😉

Nee, als het goed is telt dat door.

Toch maar een vervolg aangemaakt. Voor wie het leuk vind om te volgen 🙂 De jaarwisseling ging prima. Meerdere grote wandelingen in de natuur gedaan rond die datum. Ze geven niets om vuurwerk gelukkig. Ze kijken wat, soms vinden ze het spannend en willen ze naar binnen of zoeken ze steun bij ons, maar geen echte angst gelukkig. Ze hadden alleen wel een fazant gepakt nieuwjaarsdag 's ochtends in het bos en elk een vleugel opgegeten. Gisteren hadden beide honden last van onrust en vervelend gedrag rond de tijd dat ze moesten poepen. Heel irritant, elke keer vroegen ze om naar buiten te gaan, onrustig rondlopen, maar niet gaan zitten om hun behoefte te doen. Uiteindelijk deden ze dat wel. Niet al te veel aandacht aan gegeven, met een sokken etende Namu en stenen etende Finn kan dat toch wel eens lastig gaan. Niet dat ze dat nog veel doen op het moment, maar er kan altijd wat op straat of in de natuur liggen wat ze opeten. Tissues bijvoorbeeld, zijn ze beiden fan van om op te eten... 🤧 Maar goed. Gisteren toen het licht was en ik in de tuin liep om de poepies op te ruimen zag ik pas waarom ze zo vervelend en treuzelend waren geweest..... alsof ze stekelvarkens hadden uitgepoept 🦔 De pennen van de veren van een fazant verteren blijkbaar niet, en die waren dus uitgepoept. Au! 😱

Inderdaad hoe eerder hoe beter een adequate eventuele behandeling gestart kan worden. En anders net wat @Kolino zegt dan kunnen ze je geruststellen. Ik snap heel goed dat je nu op scherp staat vanwege de lange weg die jullie met Fefe hebben bewandeld. Die angst zal er nog wel even inblijven. Sterkte en hopelijk is er niets aan de hand.

Gedroogde kruiden hoef je niet volledig te mijden, maar ik zou het nu niet in grote hoeveelheden geven. In de internationale supermarkten hebben ze ook vaak (wat grotere) bosjes met verschillende soorten kruiden te koop, op de markt soms ook. Alleen niet biologisch meestal. Zelf kweken kan natuurlijk ook, biologische kruidenplantjes zijn wel te vinden, of zaai zelf in potjes.

Wol en Koko reageerden gelukkig totaal niet op het vuurwerk. Er was hier een vuurwerkverbod, maar dat was niet echt merkbaar. De gordijnen stonden gewoon open, zodat ikzelf het vuurwerk kon zien (als ze erg gestrest waren geweest had ik het denk ik wel dichtgedaan), maar ze zaten rustig hooi te eten. Ik was nog van plan een groenteschotel klaar te maken als afleiding, maar het is er niet meer van gekomen en was achteraf gelukkig ook niet nodig geweest.

Is de oorzaak al bekend? Het is niet zo dat je helemaal geen calcium meer kan geven. Sterker nog een beetje calcium moet altijd. Dus nee ik zou het niet weggooien, maar behoedzaam geven.

Ik gebruik tegenwoordig best vaak chat gpt, niet dat ik dat één op één overneem. Maar als je sociale media bijhoud, is het soms fijn om wat inspiratie te krijgen via die weg. Ik ben wat sociale media berichten aan het klaarzetten voor de komende maand en zag dat het de 15e blue monday is. Wat moet je daar nou mee als je een informatieve konijnenwebsite hebt? Nouja, dat vraag je dan aan chat gpt en dan krijg je dit 😂 Je snapt natuurlijk dat ik dat niet zo op de socials ga zetten, maar het maakte mij wel aan het lachen op deze grijze dinsdag 😉

Wel veel overzichtelijker zo idd en een hoop onderdelen kunnen we natuurlijk ook gewoon missen 😉 goede zet zo, als hiermee BB blijft.

Fijn! Bibi en Coco waren helaas erg gestresst. We hadden expres de ramen (isolatie glas) dicht gedaan en ook nog de verduisterende gordijnen tegen de lichtflitsen. Natuurlijk wel licht in de kamer. Ze hebben vooral in hun thee mutsen gezeten en wilde niet eten. Gelukkig zijn ze nu weer gewoon zichzelf.

Alvorens ik aan mijn bericht begin, sorry als dit in het verkeerde forumonderdeel geplaatst heb. Ik ben erg aan het twijfelen waar dit het best past.🥺 - Sommigen onder jullie zullen nog herinneren dat onze Ditto enkele maanden geleden heel erg ziek geweest is door E. Cuniculi. Met jullie hulp was hij er weer helemaal bovenop gekomen en leek hij weer een springlevend, jong konijntje. Gisterenavond kwam hij niet naar me toegelopen wanneer ik het eten bracht. Als je Ditto kent, weet je dat hij voor zijn eten leeft. Dus toen hij niet kwam gelopen, had ik al door dat het niet goed was. Hij zat stilletjes in een hoekje en at maar enkele hapjes wanneer ik het voor zijn neus hield. Ik heb Ditto en Lilo dan maar naar de garage verhuisd zodat ik hem in de gaten kon houden. Zijn vriendinnetje kwam meteen mee naar binnen, want de ervaring heeft me geleerd dat ze er alle twee nog meer van afzien wanneer ik hun uit elkaar haal. Lilo & Ditto hangen als twee magneetjes aan elkaar vast. Je kan de één niet zien zonder de ander. Ik heb Ditto van kop tot teen bekeken & nog wat geknuffeld alvorens ik ging slapen. Ik heb ze heel de nacht in de gaten gehouden via de camera. Rond 6 uur ‘s ochtend vond hij het nodig om het beeld volledig te verpesten door met zijn achterwerk vlak voor de camera te zitten. Monster.💀 Ook later die ochtend zat hij nog gewoon recht bij zijn vriendinnetje. Maar toen ik om 8u30 naar de dierenarts wou vertrekken, bleek hij stilletjes heengegaan te zijn. Het is dus allemaal vrij snel gegaan. De dag ervoor was hij overdag nog springlevend. 7 jaar lang woonde hij bij ons. Hij werd geschat op een jaar oud wanneer we hem adopteerden. Ik ben zo dankbaar dat ik zo lang van die kleine Einstein (zoals iemand van hier hem gedoopt heeft) heb mogen genieten. Hij was geliefd en rot verwend. Lilo is er helemaal kapot van. Ik heb Ditto nog bij haar laten liggen tot ze afscheid had genomen. Ze is de rest van de dag erg stil geweest. Gelukkig eet ze nog goed. En we geven haar extra veel liefde. Ik heb al verschillende konijntjes gehad in het verleden, maar nooit had ik een koppeltje dat zo gehecht was als Lilo en Ditto. Ik heb dan ook nog nooit een konijntje gehad die zo verdrietig was na het overlijden van hun vriendje.🥺 Ook onze hond is erg van streek. We hebben haar ook bij Ditto gelaten om afscheid te nemen. Ze staarde doodstil naar hem. Af en toe bewoog ze langzaam haar koppie om hem een kusje op zijn buik te geven. Na een kwartier gaf ze de doos waarin we Ditto gelegd hadden een duw, om te kijken of hij toch niet wakker werd.🥺 Onze hond is altijd stapelzot geweest van Ditto. Ditto was een heel belangrijk onderdeel van ons gezinnetje en we zijn er dan ook allemaal het hart van in. Moesten jullie tips hebben om ons andere konijntje en onze hond te helpen met dit verlies, laat het gerust maar weten.🥺 Lilo krijgt nu iedere nacht haar snugglesafe, zodat ze toch nog wat warmte heeft nu ze niet tegen Ditto aan kan liggen. Ook hou ik haar extra goed in de gaten en geef ik haar extra aandacht. - Ditto is een vechtertje geweest. We dachten hem in september kwijt te zijn, maar hij heeft hard gevochten om nog enkele mooie maanden te hebben. Gisterenavond heb ik hem verteld dat als het tijd was om te gaan, dat hij mocht gaan. Dat Lou (zijn vorige vriendinnetje) wel voor hem zou zorgen en dat ik zou zorgen voor Lilo. Ik wil dan nu ook geloven dat hij ergens op de regenboogbrug rondjes loopt met zijn Lou’tje.🫶 Dag lieve vriend. We missen je.

Net voor het naar bed gaan afscheid moeten nemen van onze, lieve, kleine Saar 😢💔 Twee jaar en een paar dagen mocht ze bij ons zijn. Slaap lekker kleine muis, we zullen je nooit vergeten ❤️

We hebben haar ingeslapen. Er zat een blokkade aan het einde van de dikke darm. Dat ze zich gehouden heeft zoals ze deed, is wonderlijk. Ze heeft gisteravond nog een bord sla, komkommer en wortel verorberd. Het is beter zo. Dag Roosje